Το Θορ Ράγκναροκ δεν είναι είναι κάτι παραπάνω από μια επική ταινία!
Την προηγούμενη Τρίτη ο θεός με ευλόγησε και πήγα να δω στο σινεμά το καινούριο έπος της Marvel, το Θορ Ράγκναροκ! Μια ταινία που την περιμέναμε πως και πως, κυρίως γιατί από αυτά που είχαμε ακούσει θα επιχειρούσε να μας μυήσει -με τον δικό της τρόπο- στα έγκατα της Σκανδιναβικής Μυθολογίας σύμφωνα με την οποία το Ragnarok είναι το τέλος, του τέλους, Ω ΤΕΛΟΣ!
Μπαίνοντας λοιπόν στην αίθουσα ήμασταν σχετικά προετοιμασμένοι για να παρακολουθήσουμε αυτό που θα επακολουθούσε στην μεγάλη οθόνη
(atmos dolby παρακαλώ με 7,5 ευρώ ΜΟΝΟ 😛 ).
Εννοείται ότι περιμέναμε μπόλικες δόσεις χιούμορος. Ο συνδυασμός Θορ και Χαλκ άλλωστε εγγυάται την απόλυτη επιτυχία στο συγκεκριμένο τομέα. Γιατί μπορεί ξεχωριστά οι ταινίες του Θορ και του Χαλκ να μην είναι καθόλου αστείες (για αρκετούς δεν είναι καν ταινίες), όμως το συγκεκριμένο ντουετάκι έχει δώσει ρέστα στους Avengers!
Σε γενικές γραμμές:
Πεθάναμε στο γέλιο! Όλη η αίθουσα ήταν λες και βρισκόμασταν σε ονειρική stand up comedy! Παντού γελούσαν οι πάντες! Μα θα μου πεις τώρα και ο Deadpool ήταν εξίσου αστείος και μάλιστα ήταν και μόνος του. Δεν χρειάστηκαν καν τόσοι ήρωες.
Υπάρχει όμως μια διαφορά αγαπητέ αναγνώστη. Ο Deadpool είναι κάφρος και το χιούμορ του είναι εξίσου κάφρικο. Μας εντυπωσίασε τόσο πολύ και τον γουστάραμε σαν χαρακτήρα, γιατί είναι κυριολεκτικά πρωτότυπος και μοναδικός στο είδος του.
Σε αντίθεση λοιπόν με τον Deadpool, στο Θορ έχουμε χιούμορ με επίπεδο, βασισμένο σε απίστευτες ατάκες, αστείες γκριμάτσες, είτε με το βλέμμα,
είτε με κινήσεις του σώματος.
Το cast είναι εντυπωσιακό, οι ηθοποιοί για τους ρόλους που επιλέχθηκαν είναι ένας κι ένας, οι χαρακτήρες είναι αντάξιοι μιας ακριβοπληρωμένης παραγωγής της Marvel (στη συγκεκριμένη ταινία ίσως ήταν και κάτι παραπάνω από αντάξιοι), ενώ το σενάριο βγάζει επιρροές και από διάφορες άλλες μεγάλες ταινίες και σειρές της Αμερικής (π.χ. υπάρχουν 2 σκηνές που όσοι τις δείτε θα θυμηθείτε σίγουρα το GoT)!
Χαρακτήρες:
Thor: Βασανισμένος και ταλαιπωρημένος λαϊκός γύπας, τρώει ξύλο, αιχμαλωτίζεται, χάνει το σφυρί του, χάνει τον πατέρα του, χάνει τους φίλους του, χάνει το μάτι του, χάνει την πόλη του, χάνει τα μαλλιά του… Παρόλα αυτά ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ!
Hela: Εντάξει η Cate Blanchett ταιριάζει τόσο πολύ σε αυτόν τον ρόλο! Κατά τη γνώμη μου ο Χαβιέρ Μπαρντέμ στο Skyfall ήταν ο καλύτερος άνδρας κακός που έχω δει μέχρι σήμερα (υποκειμενικά τα γούστα) και η Κέιτ Μπλάνσετ στο Thor η καλύτερη γυναίκα κακός!
Loki: Ο Κλασσικός παλιός καλός (δηλαδή κακός) Λόκι! Ο Λόκι είναι ένας χαρακτήρας που έχουμε λατρέψει να τον κράζουμε. Από την μια όλο μ@λ@κίες κάνει, από την άλλη τον θέλουμε πάντα να βρίσκεται μέσα στις παραγωγές της Marvel. Μάλιστα στη συγκεκριμένη ταινία ίσως είναι η πρώτη φορά που τα ποσοστά του καλού του εαυτού, υπερτερούν των αντίστοιχων του κακού…
Heimdall: Ο Χέιμνταλ για εμένα είναι η αρνητική έκπληξη της ταινίας. Τον είχαμε συνηθίσει με την χρυσή στολή να στέκεται Κέρβερος μπροστά από την Πύλη της Άσγκαρντ, αέρινος και αρχοντικός και στη συγκεκριμένη ταινία, όλη αυτή η εικόνα απομυθοποιείται και καταρρέει σαν χάρτινος πύργος.
Grandmaster: Μόνο αγάπη, τιμή και δόξα για αυτή την ”οσκαρικού επιπέδου” οντότητα και ερμηνεία του Jeff Goldblum. Μιλάμε τώρα για διασταύρωση Τόνι Σταρκ υπό την επήρεια ναρκωτικών και Captain Jack Sparrow μετά από 2 μπουκάλια ρούμι… Δεν μπορεί να περιγραφεί με απλές γήινες λέξεις ο συγκεκριμένος χαρακτήρας!
Balkyrie: Τι να σου πω τώρα αγαπητέ αναγνώστη. Αν και σαν ηθοποιός/ρόλος ήταν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής η Τessa Thompson, παρόλα αυτά έχω την εντύπωση πως και να μην υπήρχε στο σενάριο δεν θα μου έλειπε η Βαλκυριανή Αμαζόνα.
Hulk: Η καλύτερη του ερμηνεία μακράν από την 2η! Και σαν Μπρους Μπάνερ και σαν Χαλκ ο τύπος έχει μοιράσει απλόχερα τόσες στιγμές γέλιου, σε τέτοιον βαθμό που είναι μια κωμωδία μόνος του.
Κοrg: Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος! Οταν αντίκρισα για πρώτη φορά τον Korg περίμενα να δω έναν σκληρό και wild χαρακτήρα, κάτι ανάλογο του the Thing από τους Fantastic 4 και του Ironhide από τα Transformers. Την στιγμή λοιπόν που ανοίγει για πρώτη φορά το στόμα του, σχεδόν λιποθύμησα από τα γέλια. Τεράστιος, τετράγωνος, με IQ ρετσίνας και φωνή Waititi (ναι-ναι η φωνή αυτή, η γελοία, είναι του ίδιου του σκηνοθέτη της ταινίας) ο Korg είναι ένας χαρακτήρας που με τις ατάκες του και μόνο δικαιούται να τρώει πάντα το τελευταίο κομμάτι πίτσας. <3
Απολογισμός:
Το Θορ Ράγκναροκ είναι μια ταινία η οποία βασίστηκε κατά κύριο λόγο στο χιούμορ!
Από τη μια πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι περίμεναν το Ragnarok πιο αιματοβαμμένο, πιο σκληρό και πιο πολλά. Εγώ, πάλι, θα ήθελα να θυμίσω σε όλους αυτούς πως ο Θορ χάνει τον πατέρα του (Όντιν), χάνει τους φίλους του, χάνει το σφυρί του, χάνει την πόλη του, χάνει το μάτι του… Αν αυτό λοιπόν δεν είναι Ragnarok τότε τι είναι;
Από την άλλη, άλλοι τόσοι είναι αυτοί (βασικά οι ίδιοι με τους από πάνω είναι) που πιστεύουν πως το χιούμορ ξεπέρασε το όρια, σε τέτοιο βαθμό που ”γελοιοποιήθηκε” η ταινία.
Εγώ προσωπικά θα διαφωνήσω. Θεωρώ πως το Thor κατάφερε να γίνει από μόνο του ένα Avengers με λιγότερους ηθοποιούς και χαμηλότερο μπάτζετ. Επίσης, πιστεύω πως στην εποχή που διανύουμε η ανθρωπότητα έχει περισσότερη ανάγκη το καλό χιούμορ, παρά το δυνατό συναίσθημα. Από δυνατά συναισθήματα άλλωστε στον Αμερικανικό κινηματογράφο να φάνε κι οι κότες…
Πιθανόν η ανθρωπότητα να μην ήταν έτοιμη να λάβει τόση δόση χιούμορ συμπυκνωμένη μέσα σε μόλις μία ταινία, αλλά για αυτό σίγουρα δεν φταίει ο Waititi και η Marvel!
Το χιούμορ είναι ο πιο σύντομος δρόμος από έναν άνθρωπο σε έναν άλλον,
όμως από ότι φαίνεται το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας
προτιμά να έχει κλειστές τις μπάρες…
Να περνάτε καλά και να προσέχετε… Keep Good!
Θορ: Ράγκναροκ| 14 facts που πρέπει να ξέρεις για τη νέα ταινία