Ο αγαπημένος συγγραφέας, γνωστός και ως δόκτωρ της Αγάπης (Dr. Love) – Λεό Μπουσκάλια- παραδίδει μαθήματα ζωής και σοφίας μέσα από το διαχρονικό βιβλίο του: Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις.
1. Τι ωραίο, που είναι να μπορείς να πεις σε κάποιον: «Σε χρειάζομαι». Νομίζουμε ότι ενήλικος σημαίνει να είσαι ανεξάρτητος και να μη χρειάζεσαι κανένα και γι’ αυτό πεθαίνουμε όλοι από μοναξιά.
2. Η διδασκαλία είναι μία συνεχής διαδικασία αλλαγής. Κάθε φορά που «διδάσκεις» κάτι σε κάποιον, αυτός το χωνεύει, το κάνει κάτι και ξεπηδάει απ’ αυτό ένας νέος άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι δεν φλέγονται από τη λαχτάρα να μάθουν, γιατί δεν το βλέπουν σαν τη μεγαλύτερη περιπέτεια του κόσμου –αφού είναι μία διαδικασία μεταμόρφωσης. Κάθε φορά που μαθαίνουμε κάτι νέο, γινόμαστε κάτι νέο.
3. Αν κοιτάς μόνο το εξωτερικό της ζωής και του ανθρώπου, χάνεις την ουσία. [….] Μόνο όταν βρείτε τον πυρήνα του «εγώ» σας θα έχετε κάτι να μου δώσετε, όπως κι εγώ πρέπει να βρω τον πυρήνα του δικού μου «εγώ».
4. Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η απάθεια. Θα κάνω τα πάντα για να ξυπνήσω τους ανθρώπους από την απάθεια, γιατί είναι χειρότερη και από τον θάνατο. Το μίσος μπορώ να το αντιμετωπίσω, το ίδιο και το θυμό, την απελπισία, μπορώ να αντιμετωπίσω οποιοδήποτε άνθρωπο αισθάνεται κάτι, αλλά το τίποτε δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.
5. Δεν είμαι υποχρεωμένος να έχω συνέχεια δίκιο. Δεν είναι σπουδαίο αυτό; Σε απελευθερώνει και σου επιτρέπει να έχεις δίκιο κάποιες φορές. Μπορώ κι εγώ να έχω δίκιο κι εσύ. Μπορούμε να έχουμε δίκιο και οι δύο. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει δίκιο ή άδικο, αλλά μία τεράστια γκρίζα περιοχή με κάθε είδους διαβαθμίσεις.
6. Με ενδιαφέρει πιο πολύ να ξεμάθω, παρά να μάθω. Προσπαθώ να ξεμάθω όλα τα σκουπίδια που έχω συσσωρεύσει. Με κάθε σκουπίδι που πετάω, αισθάνομαι πιο ελεύθερος.
7. Μ’ αρέσει να βλέπω τον κόσμο σαν μία τεράστια τοιχογραφία, όπου ο καθένας μας έχει την υποχρέωση να ζωγραφίσει ένα μικρό κομματάκι και, αν δεν αναλάβουμε την ευθύνη αυτή και δεν την πραγματώσουμε, η τοιχογραφία θα είναι για πάντα κάτι λιγότερο απ’ ό, τι θα έπρεπε να είναι και θα χάσουμε όλοι. [….] Δεν έχουμε μόνο την απίστευτη μοναδικότητα μας, αλλά και τη δυνητικότητα. Το ανεξερεύνητο μέρος μας είναι πολύ μεγαλύτερο από το εξερευνημένο.
8. Μην καθυστερείς να ανακοινώνεις τα συναισθήματα σου. Ένα από τα πιο καταστροφικά στοιχεία στις σχέσεις και τις στενές επαφές είναι η ανικανότητα μας να μεταδώσουμε αυτό που αισθανόμαστε τώρα. Εγώ πάντα λέω στους άλλους αυτό που θέλω. Δεν έχω ποτέ σύντομους καβγάδες, οι σύντομοι καβγάδες μένουν εκκρεμείς. Το πρόβλημα μ’ αυτούς είναι ότι τελειώνουν πριν να λύσουν οτιδήποτε, πριν καλά καλά μάθουμε γιατί καβγαδίζουμε. Όσο περισσότερο λογομαχείς, τόσο πιο κοντά στα συναισθήματα θα φτάσεις.
9. Μπορεί να μην το συνειδητοποιείς αλλά ένας από τους λόγους που δεν είσαι πολλά πράγματα είναι γιατί εσύ ο ίδιος εμποδίζεις την ανάπτυξή σου. [….] Γινόμαστε αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε.
10. Μόλις μάθεις να ρισκάρεις, ολόκληρη η ζωή σου αλλάζει. Όμως, η αλλαγή και η ανάπτυξη θα συμβούν μόνο αν είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις και να πειραματιστείς με τη δική σου ζωή. Ποτέ δεν είναι κανείς σίγουρος για τίποτε. Όλα είναι ρίσκο.