Λυδία Ποθουλάκη. Η χορεύτρια με το τσαγανό, μας μιλάει περί χορού και ότι συνεπάγεται με τον χώρο της.
Μία νεαρή Αθηναία, με καταγωγή από Κρήτη (όπως προδίδει το επίθετο της), η οποία αφού διδάχθηκε σχεδόν τα πάντα πάνω στον χορό, τώρα μοιράζει τις πάμπολλες γνώσεις της μέσω μαθημάτων.
Η Λυδία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Στον χορό μπήκε με τον κλασικό τρόπο-την έγραψαν οι γονείς της σε μία σχολή όταν ήταν 4-5. Ξεκίνησε-κλασικά-με μπαλέτο, αλλά γρήγορα κατάλαβε, κυρίως λόγω της εκρηκτικότητας και της δυναμικότητας της, ότι δεν της ταιριάζει ιδιαίτερα.
” Ξεκίνησα με μπαλέτο, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν είναι για μένα. Βέβαια τώρα καταλαβαίνω την αξία του, γιατί θέτει γερές βάσεις για τα υπόλοιπα είδη .”
“Ο χώρος μας είναι τρομερά απαιτητικός. Στον χορό ζητούμενο είναι κάτι που δεν υπάρχει.. το τέλειο. Όσο καλός και να είσαι, πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος- πάντα θα υπάρχει ένα μάθημα που θα σε κάνει να αισθάνεσαι πρωτάρης. Αν δεν πεισμώσεις θα σε πάρει από κάτω και λογικά θα το παρατήσεις. Είναι σκληρός ο χώρος, αλλά αυτό μας κάνει και συνεχίζουμε. Για αυτό όσοι ασχολούμαστε καιρό με τον χορό, είμαστε ανώμαλοι.
Η ιδιαίτερη αυτή κοπέλα έως τα 16 της είχε τελειώσει με όλα τα διπλώματα, ενώ παράλληλα με αυτά ασχολείται με πιο street χορούς, Hip Hop, κτλ, έχει επίσης ασχοληθεί με στεφάνια και εναέρια πανιά. Τελευταία όμως της έχει ¨κολλήσει” η νέα, Νεοϋορκέζικη μόδα, τα τακούνια.
“Είναι κάτι που παίζει πολύ στην Ν.Υ . Πρόκειται για γυναικείο , κυρίως, χορό, ο οποίος απαιτεί υψηλή τεχνική, έχει πολλές γραμμές, αλλά είναι πολύ σέξι!”
-Νέα Υόρκη πως προέκυψε;
-Ήταν μια μοναδική ευκαιρία που δινόταν σε λίγους μαθητές. Ήρθαν κάποιοι αντιπρόσωποι μιας μεγάλης σχολής χορού και έπειτα από κάποια δοκιμαστικά έδιναν κάποιες υποτροφίες. Πέρυσι προς μεγάλη μου τιμή και χαρά, με επέλεξαν. Πήγα στην ΝΥ όπου έμεινα για 3 μήνες. Εκεί έκανα εντατικά μαθήματα πάνω στο contemporary Jazz, κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Φέτος το καλοκαίρι πήγα για έναν ακόμα μήνα ΝΥ.
Στην ΝΥ αν και τα μαθήματα είχαν από μόνα τους μεγάλο βαθμό δυσκολίας, η Λυδία διαλέγει την πιο σκληροπυρηνική μέντορα.
“Στην ΝΥ τα μαθήματα ήταν πολύ δύσκολα και η καθηγήτρια μου η πιο αυστηρή, αλλά είμαι από τα άτομα που αν δεν καταφέρουν κάτι δεν το βάζουν κάτω, ίσα ίσα που με κάνει να επιστρέφω δυνατότερη.”
“Ο χώρος μας είναι τρομερά απαιτητικός. Υπήρξαν φορές που παρόλο που έδινα τον καλύτερο εαυτό μου δεν έβλεπα πρόοδο… δεν έβλεπα να πηγαίνει κάπου. Έφτασα 2 φορές να τα παρατήσω , αλλά και τις 2 φορές μου έτυχε κάτι όμορφο-το ένα ήταν ότι επιλέχθηκα από την Ζωή Τατόπουλος (χορογράφος από το Λος Άντζελες), για την επαγγελματική της ομάδα knock turn all heads και η δεύτερη ήταν η υποτροφία που μου δόθηκε για το Broadway dance center στην Ν.Υ
Η Λυδία που έχει υπάρξει μέλος επαγγελματικής ομάδας χορού, τα τελευταία χρόνια καταπιάνεται με δικά της Project. Μετά την ΝΥ έχει δημιουργήσει την δική της διδασκαλίας χορού, ενώ παράλληλα ετοιμάζει ένα ακόμα μουσικοχορευτικό βίντεο.
“Σκοπός της ομάδας που έχω φτιάξει με όνομα: flexibility time είναι ουσιαστικά να βελτιώνουν οι μαθητές μου τα ανοίγματα τους και να ενδυναμώνουν τους μύες τους, είναι ιδανικό για άτομα που προέρχονται από τραυματισμούς. Είναι ουσιαστικά ένα mix pilates και stretching Έτσι έρχονται άτομα όλων των ειδών.
Έπειτα από την δημιουργία και την επιτυχημένη πορεία του flexibility time, η Λυδία διδάσκει πλέον και contemporary jazz. https://www.facebook.com/flexibilitytime/
“Στα μαθήματα contemporary jazz που διδάσκω στο κέντρο έρχονται παιδιά διαφόρων ηλικιών και ειδικοτήτων. Λ.χ έρχονται παιδιά που ασχολούνται με Pole, άτομα που ασχολούνται με τον χορό χρόνια, αλλά θέλουν να μάθουν κάτι νέο. Είναι κάτι που ξεκίνησε εντελώς χομπίστικα και πλέον είναι η δουλειά μου.”
Η νεαρή χορεύτρια παρόλα τα πτυχία της, δεν σταματά να ψάχνεται και να εξελίσσεται στον χορό.
Ο χορός είναι ένας τομέας που αλλάζει διαρκώς. Δεν σταματάω να ψάχνομαι για νέα σεμινάρια, συζητάω διαρκώς με φυσιοθεραπεύτες, κ.α, διαβάζω για καινούργιες έρευνες, τεχνικές. Πρέπει να ανανεώνεσαι διαρκώς γιατί αλλιώς καταλήγεις να κάνεις τα ίδια και τα ίδια με φυσικό επακόλουθο, να βαρεθούνε και οι μαθητές σου. Θέλω και έχω έξυπνους μαθητές, αυτό με βοηθάει να παραμένω σε εγρήγορση.
Ετοιμάζω ένα δικό μου project video, στημένο πάνω μου, με δική μου χορογραφία. Τα γυρίσματα θα γίνουν σε έναν πολυχώρο στο Γκάζι και πιστεύω το πολύ σε 2 μήνες να έχει κυκλοφορήσει. Έχω ξανακάνει βίντεο, αλλά αυτό θα είναι εντελώς δικό μου.
-Πως είναι ο χώρος αυτός στην Ελλάδα;
-Γίνονται πραγματάκια στην Ελλάδα, αλλά για να ζεις από τον χορό είναι πολύ δύσκολο. Γίνονται 2-3 παραγωγές σε επιλεγμένες σκηνές, αλλά οι θέσεις είναι καπαρωμένες χρόνια τώρα και η εναλλακτική του χορευτή είναι να δουλέψει στα μπουζούκια. Εγώ δεν κυνηγάω τέτοιες δουλειές.
Έχω τα μαθήματά μου τα οποία με γεμίζουν φουλ. Όσο δύσκολη μέρα και αν περνάω, μόλις μπω στο μάθημα ξεχνάω τα πάντα και θυμάμαι γιατί κάνω αυτό το επάγγελμα.
Θέλω να συνεχίσω έτσι και σε αυτούς τους ρυθμούς, αλλά επειδή όσο μεγαλώνω θα δυσκολεύει, έχω στο μυαλό μου να κάνω κάτι δικό μου.
“Παρόλο που στα μαθήματά μου έχω κυρίως κορίτσια, είμαι από τις γυναίκες που τα πηγαίνουν καλά με τις υπόλοιπες γυναίκες. Έτσι δεν δημιουργούνται ούτε ίντριγκες, ούτε ζήλιες (σ.σ πράγμα σπάνιο). Ίσα ίσα που επηρεάζομαι θετικά από τα κορίτσια των μαθημάτων μου και μου δίνουν έμπνευση και δύναμη για την συνέχεια. Έχω βέβαια και μερικούς άντρες που αγαπώ και χαίρομαι πάρα πολύ γιατί δημιουργείται ένα ασφαλές και δημιουργικό περιβάλλον όπου ο καθένας εμπνέεται και βοηθά τον άλλον! Girl power all the way!”
Ευχαριστούμε πολύ τον εξαιρετικό φωτογράφο μας Αποστόλη Αργυρόπουλο, που δίνει ρεσιτάλ στην συγκεκριμένη συνέντευξη και το Barrett για τη θερμή φιλοξενία του.