Μου σύστησαν την Κωνσταντίνα σε ένα πάρτυ.. Αμέσως πρόσεξα το υπέροχο κόσμημα που φορούσε στον λαιμό της και την ρώτησα (δημοσιογραφικό χούι) από πού το πήρε..
Μου απάντησε ότι τα έφτιαχνε η ίδια, πράγμα που θεώρησα, αρχικά, αδύνατο.. αλλά συνομιλώντας μαζί της κατάλαβα ότι αυτό το κορίτσι είναι more than meets the eye (που λένε και οι ξένοι).. Έτσι της ζήτησα να κάνουμε μια συνεντευξούλα και ιδού το αποτέλεσμα..
Η Κωνσταντίνα Παπαλέξη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Πήγε σχολείο στο Μαρούσι και αργότερα στην Πεύκη και έπειτα πέρασε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τη διπλωματική της εργασία με κύριο θέμα τον τόπο καταγωγής της, τη Λέσβο, αλλά για αυτό θα μιλήσουμε αργότερα…
Από πολύ μικρή ηλικία η Κωνσταντίνα αγαπούσε να σχεδιάζει. Στην αρχή σχεδίαζε αρκετά απλοϊκά, με κυρίαρχο όμως θέμα τις ανθρώπινες μορφές. Αργότερα, στο δημοτικό το ενδιαφέρον της στράφηκε στο σχεδιασμό ρούχων και για πολλά χρόνια ονειρευόταν να γίνει μία σχεδιάστρια μόδας. Παράλληλα με αυτό της το όνειρο όμως, και όντας μία συνεπής και καλή μαθήτρια, φλέρταρε πολύ και με την ιδέα των σπουδών στην Αρχιτεκτονική… κάτι που τελικά ακολούθησε.
-Ήταν δύσκολο να διαλέξεις ανάμεσα στις 2 αυτές επιλογές(μόδα και αρχιτεκτονική);
–Είναι μία κάπως πονεμένη ιστορία. Μικρή λάτρευα το σχέδιο μόδας, και ακόμη μου αρέσει, και τον βρίσκω έναν πολύ ενδιαφέρων χώρο, αλλά μεγαλώνοντας άρχισε να μου φαίνεται κάπως τρομακτικός για τα δικά μου δεδομένα. Στον τομέα της Αρχιτεκτονικής πιστεύω ότι υπάρχει περισσότερη αντικειμενικότητα.
Όχι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που θα σε αμφισβητήσουν και θα σε κρίνουν… αυτό υπάρχει παντού και είναι το πρώτο πράγμα που γίνεται. Τουλάχιστον όμως, πέραν του σχεδιασμού, που μπορεί να αρέσει μπορεί και όχι, κάτι το οποίο είναι περισσότερο θα έλεγα προσωπικό γούστο, υπάρχουν κάποιες αρχές, τις οποίες αν ακολουθείς, δεν μπορεί κανένας να σε αμφισβητήσει και αυτές έχουν να κάνουν με τη μεθοδικότητα, την ηθική και τον «εσωτερικό διάλογο» που κάνεις ψάχνοντας να βρεις την «καλύτερη» λύση απορρίπτοντας άλλες πιθανές λύσεις που δεν ακολούθησες γιατί απέρριψες συνειδητά μετά από τη μελέτη τους. Ακούγεται χρονοβόρο, και είναι, αλλά είναι και η μοναδική σου βάση, ένα κεκτημένο σκαλοπάτι από το οποίο δύσκολα θα σε κατεβάσει κάποιος εφόσον το έχεις «κερδίσει» με κόπο και εμπεριστατωμένη μελέτη.
Σε αντίθεση με αυτό, η μόδα εξ ορισμού είναι κάτι το οποίο έρχεται και παρέρχεται και έχει να κάνει καθαρά με το προσωπικό γούστο καθενός κατά την άποψή μου, και αν δεν αρέσει αυτό που κάνεις, πέφτουν να σε φάνε όλοι. Σχετικοί και μη! Είμαι ένα πολύ αγχώδες άτομο και πιστεύω δεν θα το άντεχα αυτό σε βάθος χρόνου.
Παρόλα αυτά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να ασχοληθώ με αυτό κάποια στιγμή στο μέλλον καθώς, όπως προανέφερα πάντα με έλκυε η ιδέα αυτή. Άλλωστε έχω τα κοσμήματά μου και πολλές φορές έχουμε κάνει συζητήσεις (παρέα με μια φίλη) για κάποια πιθανή ίδρυση brand ρούχων.
-Η Αρχιτεκτονική πως σου φαίνεται;
–Είναι μια τρομερά ενδιαφέρουσα σχολή, πολύ καλές σπουδές αλλά δυστυχώς στις μέρες μας είναι δύσκολο να κάνεις ακριβώς αυτό που θες, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Για να πετύχεις στον χώρο αυτόν πρέπει πέραν από τύχη, να είσαι διαρκώς σε εγρήγορση και να μη σταματάς να ψάχνεις και να ψάχνεσαι! Δεν πρέπει να επαναπαύεσαι και πρέπει να παραμένεις αισιόδοξος παρά την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας… Το εξωτερικό είναι πάντα ένα έδαφος που ίσως να μπορεί να σου προσφέρει περισσότερες ή και καλύτερες ευκαιρίες. Προσωπικά, μετά τις σπουδές μου ως Eramsus φοιτήτρια στο Universitat Politechnica de Valencia στην Ισπανία, ετοιμάζω την διπλωματική μου και ιδανικά θα ήθελα να κάνω κάποιο μεταπτυχιακό στο εξωτερικό.
-Τι θέμα επέλεξες για την διπλωματική σου;
–Έχοντας καταγωγή από την Λέσβο, βιώνω σε κάθε επίσκεψη μου το φλέγον και επίκαιρο ζήτημα του προσφυγικού. Αυτό που κάνω επί της ουσίας είναι να σχεδιάζω δομές φιλοξενίας και ενασχόλησης για ασυνόδευτους-ανήλικους πρόσφυγες στην Μυτιλήνη. Περιόρισα το θέμα μου στα παιδιά γιατί είναι ένα πολύ ευαίσθητο και σοβαρό θέμα γιατί ως το μέλλον αυτού του κόσμου, τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν προστασίας, να νιώθουν σιγουριά και αγάπη αλλά και ισότητα.
Όσο λείπουν αυτά, τόσο πιο πολύ υπονομεύουμε το μέλλον και τις αξίες της κοινωνίας μας. Οι δομές αυτές που θα είναι ένα μπλέξιμο της πόλης με το “ξένο στοιχείο”, θα περιλαμβάνουν πολλές δραστηριότητες για τα ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα αλλά και τα ντόπια παιδιά της Μυτιλήνης. Η Λέσβος, όπως και άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, έχει περάσει ξανά παρόμοιες καταστάσεις, με το προσφυγικό του 22 και πιστεύω ότι βλέποντας στην ιστορία μπορούμε να ετοιμαστούμε και να χειριστούμε καλύτερα, πιο στοχευμένα και πιο κοινωνικά το φλέγον αυτό ζήτημα. Μ΄ αρέσει η κοινωνική οπτική της Αρχιτεκτονικής και γι’αυτό επέλεξα και αυτό το θέμα.
-Και για μεταπτυχιακό τι σκέφτεσαι;
–Δεν έχω ακόμη καταλήξει γιατί με ενδιαφέρουν πολλά, αλλά θαυμάζω πολύ τη δουλειά ορισμένων Αρχιτεκτόνων που θα ήθελα να γνωρίσω, όπως ο Shigeru Ban ή η Neri Oxman. Ο Shigeru Ban είναι ένας πολύ καινοτόμος Ιάπωνας Αρχιτέκτονας ο οποίος είναι κυρίως γνωστός για την πατέντα του με τους χαρακτηριστικούς κυλίνδρους από ανακυκλωμένο χαρτόνι και θεωρώ αξιοθαύμαστη και την κοινωνική του προσφορά στον κόσμο ως αρχιτέκτονας. (Η Neri Oxman είναι μια Αμερικανοϊσραηλινή αρχιτέκτονας, σχεδιάστρια και καθηγήτρια στο MIT Media Lab. Είναι ευρέως γνωστή για την τέχνη και την αρχιτεκτονική της στις οποίες συνδυάζει σχέδιο, βιολογία, υπολογιστές και τεχνολογία υλικών.. πηγή:Wiki). H Neri Oxman εκτός των άλλων, συνεργάζεται με σχεδιαστές μόδας φτιάχνοντας δημιουργίες που κατασκευάζονται σε 3D εκτυπωτές. Ακούγεται ωραίο..
-Για πες μου τώρα Κωνσταντίνα.. Πως προέκυψαν αυτά τα υπέροχα κοσμήματα..
-Βλέποντας ότι με κερδίζει η Αρχιτεκτονική, δεν ήθελα να αφήσω εντελώς την αγάπη μου για μόδα. Οι χειροτεχνίες μου άρεσαν πάντα και στο Γυμνάσιο άρχισα να φτιάχνω δοκιμαστικά κάποια κοσμήματα, με απλά υλικά και εύκολες τεχνικές. Η δημιουργία της χειροτεχνικής αυτής ενασχόλησης λειτούργησε πολύ αγχολυτικά για μένα, καθώς συγκεντρώνομαι σε αυτό και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να με απασχολεί . Η τεχνική αυτή που χρησιμοποιώ τώρα πλέον ονομάζεται κομποδετική ή αλλιώς macramé. Γενικά τρελαίνομαι για οτιδήποτε είναι πλεχτό, που προκύπτει από το πλέξιμο νημάτων και κορδονιών. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί δεν είναι φλατ…προσδίδει μία τρίτη διάσταση και είναι φοβερό το πόσοι διαφορετικοί συνδυασμοί μπορούν να προκύψουν ανάλογα με τον τρόπο που θα πλέξεις κάτι.
Ήθελα καιρό να μάθω αυτήν την τεχνική, αλλά με την σχολή και με τα άλλα χόμπι-δραστηριότητες μου, δε μου έμενε καιρός για σεμινάρια. Έτσι ξεκίνησα μόνη μου με την βοήθεια του ίντερνετ και κάποιων tutorials. Τελικά και έπειτα από χρόνια άρχισα να βγάζω αποτελέσματα που μου άρεσαν και κάπου εκεί ξεκίνησα να δημιουργώ πιο ιδιαίτερα κοσμήματα υπό την ονομασία Haku.
-Haku;
-Haku είναι ο δευτεραγωνιστής από μία εκ των αγαπημένων μου ταινιών του Ιάπωνα Hayao Miyazaki, το Spirited Away. Στην ταινία αυτή o Haku ενώ εμφανίζεται με την μορφή ενός αγοριού στην πραγματικότητα είναι ένα πνεύμα του ποταμού που διαρκώς βοηθάει την Chihiro, της οποίας οι γονείς μεταμορφώθηκαν σε γουρούνια.. Βλέποντας και έχοντας κολλήσει με το anime αυτό με την αδερφή μου, αποφασίσαμε ότι εγώ είμαι ο Haku και αυτή είναι η Chihiro… Και κάπως έτσι καθιερώθηκε και οι φίλοι μου άρχισαν να με φωνάζουν Haku… Είναι ένα όνομα που με ακολουθεί χρόνια και πλέον το έχω περάσει στις δημιουργίες μου.
Στις οποίες η Κωνσταντίνα φέρεται με μία στοργικότητα-όπως ακριβώς και ο Haku στην Chihirο- κάνοντας το κάθε κομμάτι της μοναδικό. Αντιμετωπίζει τις δημιουργίες της σαν τέχνη και έμπνευσή της μπορεί να είναι η φύση, η γεωμετρία κά. Μπορεί να τύχει να φτιάξει ξανά κάποια δημιουργία της, αλλά ακόμα και αυτή θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Δουλεία της υπέροχης και πολυτάλαντης αυτής κοπέλας μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.facebook.com/hakucreations/
