Κι όχι συγγραφικά!
Ένα από τα είδη που πάντα είχε απήχηση στους βιβλιόφιλους είναι η λογοτεχνία περί εγκλημάτων. Άλλοτε βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, άλλοτε σε φανταστικά. Οι συγγραφείς είναι δημιουργοί ιστοριών, ολόκληρων κόσμων που σε ταξιδεύουν σε διαφορετικές καταστάσεις κάθε φορά. Τι γίνεται όμως όταν η προσωπική τους ιστορία είναι πιο σκοτεινή απ’αυτές που δημιουργεί η πένα τους; Συγγραφείς δολοφόνοι, φυλακισμένοι, ή αυτοκαταστροφικοί.
Φέρνοντας στο μυαλό μας έναν συγγραφέα θα τον συνδέσουμε συνήθως με ένα άτομο μορφωμένο, έξυπνο, με καλλιτεχνική φλέβα. Ισχύουν όλα αυτά, όμως σε κάποιες περιπτώσεις ο καλλιτέχνης έχει μέσα του στοιχεία που δεν είναι τόσο ακίνδυνα όσο οι φανταστικές του ιστορίες. Άλλωστε η δουλειά ενός συγγραφέα βασίζεται κυρίως στο μυαλό του. Και το ανθρώπινο μυαλό έχει πολλές πτυχές, που πολύ εύκολα μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια του φυσιολογικού.
Συγγραφείς δολοφόνοι
Γουίλιαμ Μπάροουζ (1914 – 1997)
Ο Μπάροουζ είναι ένας απ’τους πιο γνωστούς εκπρόσωπους του “Beat Generation”. Με γραφή σκληρή και ψυχεδελική, και ζωή ανάλογη. Όσο ο ίδιος και η γυναίκα του βρίσκονταν στο Μεξικό, αποφάσισαν να αναπαραστήσουν τη σκηνή όπου ο Γουλιέλμος Τέλος τοποθετεί ένα μήλο στο κεφάλι του γιου του και το πετυχαίνει με τόξο. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν τόσο καλά. Ο Μπάροουζ μπορεί να ήταν εξαιρετικός σκοπευτής, αλλά οι ουσίες και το αλκοόλ στον οργανισμό του υπερίσχυσαν. Έτσι έχασε τον στόχο του και η σφαίρα βρήκε στο μέτωπο της συζύγου του με αποτέλεσμα να τη σκοτώσει. Έγινε ο δολοφόνος της γυναίκας του και μάλιστα κατά λάθος. Πέρασε 13 μέρες στη φυλακή και έπειτα βγήκε με αναστολή. Το γεγονός όμως αυτό σημάδεψε τη ζωή του αλλά και τα μετέπειτα έργα του.
Φρανσουά Βιγιόν (1931 – άγνωστη ημερομηνία θανάτου)
Ο Φρανσουά Βιγιόν ήταν ποιητής του μεσαίωνα και γνωστός ως γενάρχης των “καταραμένων ποιητών”. Το 1455 είχε ένα καυγά με έναν ιερέα για χάριν μιας όμορφης νεαρής. Όταν άρχισε να χάνει στην “μονομαχία”, έβγαλε το μαχαίρι και τον μαχαίρωσε θανάσιμα. Εξορίστηκε στο Παρίσι αλλά ένα χρόνο αργότερα πήρε βασιλική χάρη. Ακολούθησαν όμως κι άλλα εγκλήματα με αποτέλεσμα να φυλακιστεί ξανά και να καταδικαστεί σε κρέμασμα και στραγγαλισμό. Όσο περίμενε στη φυλακή την ποινή του έγραψε την περίφημη Μπαλάντα των κρεμασμένων αλλά και το ειρωνικό “Είμαι ο Φρανσουά, πολύ τούτη η έγνοια με ταράζει“. Η θανατική ποινή μετατράπηκε για άλλη μια φορά σε εξορία και από τότε κανείς δεν ξανά άκουσε νέα του.
Ισέι Σαγκάουα (1949 – ως σήμερα)
Ο Ιάπωνας συγγραφέας που έχει κατηγορηθεί όχι μόνο ως δολοφόνος αλλά και ως κανίβαλος. Και η ακόμα πιο ανατριχιαστική λεπτομέρεια, κανίβαλος που αυτή τη στιγμή ζει ελεύθερος κάπου στο Τόκιο. Έχει γράψει βιβλία με ιστορίες δολοφόνων αλλά και ένα βιβλίο με τη δική του ιστορία δολοφονίας. Όσο σπούδαζε λογοτεχνία στο Παρίσι, το 1981 κάλεσε μία συμφοιτήτρια του για δείπνο και για να διαβάσουν μαζί. Όταν εκείνη ξεκίνησε να διαβάζει, την πυροβόλησε στο λαιμό, έπειτα έκανε σεξ με το πτώμα της και έπειτα την έφαγε.
Όλα αυτά τα ομολόγησε με απόλυτη ψυχραιμία αμέσως μετά, λέγοντας μάλιστα ότι του άρεσε η γεύση του ανθρώπινου κρέατος και του έμοιαζε με τόνο. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση αλλά λίγο αργότερα διαγνώστηκε λανθασμένα με μια ασθένεια που του έδινε μόνο λίγες βδομάδες ζωής. Τότε αφέθηκε ελεύθερος, και όταν το λάθος ήταν πια προφανές, καταδικάστηκε και πάλι αυτή τη φορά σε ψυχιατρική κλινική. Το 1986 βγήκε από την κλινική ως “υγιής” και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος δίνοντας μάλιστα συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά κανάλια.
Γιόχαν Τζακ Ουντερβέγκερ (1950- 1994)
Ο Αυστριακός Ουντερβέγκερ ήταν συγγραφέας και κατά συρροή δολοφόνος. Σκότωσε πάνω από 12 γυναίκες (οι περισσότερες ιερόδουλες). Ξεκίνησε να γράφει το πρώτο βιβλίο του όσο βρισκόταν ήδη στη φυλακή για την δολοφονία του πρώτου του θύματος την 18χρονη Μάργκαρετ. Έγραφε ιστορίες και ποιήματα που είχαν μεγάλη απήχηση, με αποκορύφωμα το αυτοβιογραφικό “Καθαρτήριο” που έγινε και ταινία. 15 χρόνια μετά αφέθηκε ελεύθερος καθώς πολιτικοί, διανοούμενοι και αμέτρητοι θαυμαστές έκαναν κινήσεις για να καταφέρουν να τον “βγάλουν” από τη φυλακή. Μετά την αποφυλάκιση του κακοποίησε και σκότωσε άλλες 11 γυναίκες με αποτέλεσμα να συλληφθεί ξανά. Έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του το πρώτο βράδυ που ξαναμπήκε στη φυλακή.
Λουί Αλτουσέρ (1918 – 1990)
Γάλλος φιλόσοφος που θεωρείται ιδρυτής του δομικού Μαρξισμού. Κάποια απ’ τα σπουδαιότερα βιβλία του είναι το Reading Capital και το Essays in Self-criticism. Πήρε μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς. Μετά από κάποια χρόνια διαγνώστηκε με μανιοκατάθλιψη και εισήχθει σε ψυχιατρική κλινική για το υπόλοιπο της ζωής του. Σκότωσε την γυναίκα του αλλά δεν κατηγορήθηκε ποτέ για φόνο γιατί τρεις ειδικοί υποστήριξαν πως ήταν “στιγμή τρέλας”. Δεν υπάρχει καταλληλότερος να περιγράψει αυτή την δολοφονική πράξη από τον ίδιο, όπως την αναφέρει στο best seller βιβλίο του “Το μέλλον διαρκεί πολύ” :
“Αλλά αυτή τη φορά κάνω μασάζ στο μπροστινό μέρος του λαιμού της. Βάζω δύναμη με τους δύο αντίχειρες στο απαλό δέρμα στη μέση του λαιμού και συνεχίζω δεξιά και αριστερά μέχρι που φτάνω αργά στο σκληρό δέρμα στην περιοχή των αυτιών σχηματίζοντας ένα V. Οι μύες μου πονάνε όσο τους πιέζω για να της κάνω μασάζ. Οι εκφράσεις της Έλεν είναι ήρεμες και χωρίς καμία αντίδραση, ενώ τα μάτια της κοιτάνε ορθάνοιχτα το ταβάνι. Έχω δει νεκρούς ανθρώπους στο παρελθόν, αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ξαναδεί το πρόσωπο μιας στραγγαλισμένης γυναίκας. Ξέρω παρ’όλα αυτά ότι στραγγαλίστηκε. Αλλά πώς; Στέκομαι όρθιος και κλαίω δυνατά. Στραγγάλισα την Έλεν.”
Συγγραφείς φυλακισμένοι
Όσκαρ Ουάιλντ (1854 – 1900)
Ο πατέρας του εραστή του τον κατηγόρησε για ομοφυλοφιλία με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε δύο χρόνια φυλάκιση. Κατά τη διάρκεια της ποινής του έγραψε το σπουδαίο “De Profundis”.
Τσέστερ Χάιμς (1909-1984)
Ο συγγραφέας βιβλίων και κινηματογραφικών σεναρίων πέρασε εφτάμιση χρόνια στην φυλακή με την κατηγορία της οπλοκατοχής.
Φίοντορ Ντοστογιέφσκι (1821 – 1881)
Νέλσον Άλγκρεν (1909 – 1981)
Ο κάτοχος του εθνικού βραβείου λογοτεχνίας για το βιβλίο “Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι” όταν ήταν νέος πέρασε πέντε μήνες στη φυλακή για κλοπή μιας γραφομηχανής την οποία ήθελε για να γράψει το πρώτο του βιβλίο.
Συγγραφείς αυτόχειρες
Σύλβια Πλαθ (1932 – 1963)
Η Σύλβια Πλαθ ήταν καταθλιπτική και είχε κάνει τρεις απόπειρες αυτοκτονίας. Η πρώτη στο κολέγιο, η δεύτερη λίγα χρόνια αργότερα όταν έπιασε τον άντρα της να την απατά με άλλη γυναίκα με αποτέλεσμα να προκαλέσει αυτοκινητιστικό δυστύχημα, και η τρίτη όταν ήταν 30 χρονών. Την τελευταία φορά τελικά τα κατάφερε αφήνοντας πίσω της δύο παιδιά.
Έντγκαρ Άλαν Πόε (1809 – 1849)
Ο Πόε βίωνε τραγικές καταστάσεις καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του, κάτι που φαίνεται και μέσα από τα ποιήματά του. Έχασε τη γυναίκα του όσο ήταν ακόμα σε πολύ μικρή ηλικία και από τότε στράφηκε στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Φτάνοντας σε ηλικία 40 ετών να κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας. Ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε νεκρός από αίτια που ποτέ κανείς δεν έμαθε.
Βιρτζίνια Γουλφ (1882 -1941)
Τα σπουδαία μυθιστορήματα της Γουλφ έθιγαν θέματα όπως οι ψυχικές διαταραχές, η ομοφυλοφιλία αλλά και η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη. Η ίδια είχε αμέτρητα συναισθηματικά ξεσπάσματα που είχαν ως αρχή το θάνατο του πατέρα της και στη συνέχεια τη σεξουαλική κακοποίηση από τους αδερφούς της. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έφτασε τον πόνο της στα άκρα καθώς το σπίτι της στο Λονδίνο κάηκε ολοκληρωτικά από τους Γερμανούς. Τον Μάρτιο του 1941 αυτοκτόνησε βάζοντας πέτρες στις τσέπες της και πέφτοντας στο ποτάμι. Το σώμα της αγνοούταν για ένα περίπου μήνα. Λίγο καιρό μετά, βρέθηκε ένα σπαραχτικό αυτοκτονικό σημείωμα που είχε αφήσει στον άντρα της.
Μπορεί η εικόνα του αυτοκαταστροφικού καλλιτέχνη να θεωρείται στερεοτυπική, όμως τα γεγονότα ανά δεκαετίες δείχνουν πως πολλά καλλιτεχνικά μυαλά είναι ταυτόχρονα βασανισμένα. Προσφέροντας την τέχνη τους ενώ ταυτόχρονα κατέστρεφαν τη ζωή τους.