Το party για τα 5 χρόνια της Enter Events ήταν από εκείνα για τα οποία θα μιλάμε στις επόμενες γενιές και θα περηφανευόμαστε που ήμασταν εκεί.
Το πάρτι που έστησε η Enter Events το Σάββατο 8/10 δεν ήταν ακόμη ένα γενέθλιο πάρτι. Σήμαινε πολύ περισσότερα από την απλή συμπλήρωση 5 χρόνων συναυλιακής δράσης της εταιρίας.
Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και αυτό το κείμενο δεν πρόκειται να είναι μία ακόμη ανταπόκριση της βραδιάς.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τονίσω πως υπάρχουν κάποιοι λόγοι που είμαι προσωπικά ιδιαίτερα δεμένος με την Enter Events. Καταρχάς η πρώτη ολοκληρωμένη ανταπόκριση που πραγματοποίησα ποτέ ήταν σε διοργάνωση τους και συγκεκριμένα το live των Dub Pistols, με τις Ρόδες United, στον χώρο του Fuzz Live Music Club στις 22/2/2015. Ήταν μια απίστευτη βραδιά από κάθε άποψη και σημαδιακή για εμένα τον ίδιο, καθώς τότε μόλις έμπαινα στον χώρο. Από τότε, μεταξύ όλων των υπολοίπων, παρευρέθηκα σε κάθε live, που διοργάνωσε η Enter Events και δεν υπήρξε ούτε ένα – χωρίς καμία υπερβολή – στο οποίο να μην πέρασα υπέροχα. Κάθε ένα από αυτά θα τα θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Κάθε φορά που με έπαιρνε από κάτω, κάθε φορά που αναρωτιόμουν αν πρόκειται να τα καταφέρω, κάθε φορά που πάσχιζα να θυμηθώ για τι προσπαθώ και να κρατήσω ζωντανή την φωτιά μέσα μου, ερχόταν ένα live της Enter Events, ώστε να μου την αναζωπυρώσει και να μου επιβεβαιώσει πως δεν πολεμάω μόνος μου.
Η ιστορία της Enter Events από την αρχή της έως το πάρτι για τα 5 χρόνια της αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ιστορίες επιτυχίας της εποχής μας στην χώρα μας. Δημιουργήθηκε σε έναν από τους πιο δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, με πολύ μικρό budget συγκριτικά με τους κολοσσούς του χώρου της διοργάνωσης και όχι απλά κατάφερε να επιβιώσει, αλλά και να γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εγχώρια ονόματα του χώρου, ιδίως όσον αφορά την σκηνή των reggae/dub/bass/hip-hop μουσικών – κι όχι μόνο.
Τα συστατικά της επιτυχίας της ήταν πολύ απλά – ή εμένα απλώς μου φαίνονται έτσι. Σε μία χώρα όπου η συντριπτική πλειοψηφία βάζει πρώτα και πάνω απ’ όλα τα φράγκα, η Enter Events έβαλε ως πρώτο μέλημα την ευχαρίστηση των καλλιτεχνών και του κοινού. Επιπλέον, αναγνωρίζοντας, πως ιδίως στην συγκεκριμένη σκηνή η χώρα μας δεν έχει τίποτα απολύτως να ζηλέψει από άλλες μεγάλες χώρες του εξωτερικού, αλλά οι καλλιτέχνες της ευρύτερης αυτής σκηνής παραμένουν παραγνωρισμένοι σε εγχώριο επίπεδο, έδωσε ιδιαίτερη βάση στα εγχώρια ονόματα, που ήταν αυτά που στελέχωσαν και το πάρτι για την συμπλήρωση των 5 χρόνων της συναυλιακής της δράσης.
Όσον αφορά το εν λόγω πάρτι και την συγκεκριμένη βραδιά δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια. Τα είπαμε και πριν από την βραδιά για το line-up και ό,τι περιμέναμε να συμβεί, πράγματι συνέβη. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυριότερες αυτές των Cayetano και Anna Mystic, ήταν όλοι εκεί. Οι σταθερές αξίες των Fleck, Blend Mishkin, Mononome, Kill Emil. Οι κάθε φορά και καλύτεροι Skg’s Dub Alliance και Stiko & Wag. Ο ιδιοφυής παραγωγός Timewarp με τον Rsn. Συνταγές που είναι αδύνατον να αποτύχουν. Αυτοί που ξεχώρισαν κατ’ εμέ στο stage ήταν σίγουρα οι Balkan Riddims, o MCD με τον Billa Qause και ο Ψ. Οι Dj Booker, Dj Snatch και Blast’ em Bop σαφώς και συμπλήρωσαν ιδανικά το team απλώς χάθηκαν λίγο, λόγω ώρας ξεκάθαρα, καθώς ο κόσμος άρχισε να συρρέει αφότου είχαν παίξει. Κάτι για το οποίο, βέβαια, δεν ευθύνεται μονάχα το κοινό, το οποίο δεν έχει συνηθίσει τις πολύωρες διοργανώσεις, που ξεκινούν από νωρίς το βράδυ, αλλά και πολλοί διοργανωτές, οι οποίοι έχουν καθιερώσει τα δύωρα events.
Σε κάθε στιγμή της βραδιάς από το stage έως την εξώπορτα του Fuzz ένιωθες μια κοινή αγάπη να πλημμυρίζει τον χώρο και να μας ενώνει όλους, παραγωγούς, διοργανωτές και κοινό. Έβλεπες ευτυχισμένους ανθρώπους να έχουν βάλει στην άκρη τα όποια τους προβλήματα και άλλοτε να λικνίζονται και άλλοτε να ξεσαλώνουν χορεύοντας. Δεν χώραγαν άσχημα συναισθήματα στον χώρο. Όχι στον χώρο, όπου δεν υπήρχαν παρά φίλοι κι αδέρφια μας, που μαζί όλοι πολεμάμε για όλα όσα αγαπάμε.
Αυτή, ακριβώς, η αγάπη υπάρχει διάχυτη σε κάθε διοργάνωση της Enter Events τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτή η αγάπη είναι το βασικό συστατικό της εταιρίας, όπως βγαίνει προς τα έξω. Όπως το αντιλαμβάνομαι έμπρακτα εγώ, το moto της εταιρίας, “As We Enter”, το οποίο προέρχεται σαφώς από την πασίγνωστη πλέον συνεργασία του Damian Marley με τον Nas δεν αναφέρεται μονάχα στον τρόπο που μπήκε η εταιρία στον χώρο των διοργανώσεων, αλλά και στον τρόπο που άνοιξε δρόμους για παραγωγούς, συγκροτήματα και κοινό να μπουν εξίσου μέσα στον χώρο, όταν όσες πόρτες χτύπαγαν ήταν κλειστές.
Όσοι βρίσκονται πίσω από την Enter Events έχουν βάλει όλο τους το μεράκι και την αγάπη τους σε αυτό που κάνουν. Και όχι δεν έχουν καταφέρει να πλουτίσουν από αυτό. Έχουν καταφέρει, όμως, κάτι πολύ πιο σημαντικό, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα χρήματα. Να διοργανώσουν βραδιές, όπως ακριβώς τις φανταζόντουσαν σαν ακροατές κι όπως κι εμείς οι ίδιοι με την σειρά μας τις ονειρευόμαστε. Έχουν καταφέρει να προωθήσουν τους Έλληνες καλλιτέχνες της συγκεκριμένης ευρύτερης σκηνής, οι οποίοι ενώ στο εξωτερικό έχουν πραγματικά χιλιάδες κοινού, στην χώρα μας εξακολουθούσαν να μένουν στην αφάνεια. Έχουν καταφέρει να συσπειρώσουν σε μεγάλο βαθμό μια σκηνή, την οποία ακόμη στην Ελλάδα βαραίνουν πολλά tabboo. Όχι απόλυτα, βέβαια, αλλά γι αυτό δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Καθώς μεγάλο μέρος της “σκηνής” αυτής αρνείται συστηματικά να παρευρεθεί σε μεγάλα events, που ενώ υποθετικά θα έπρεπε να τους αγγίζουν, δεν είναι τσάμπα, ή είναι σε χώρους πολύ mainstream γι αυτούς.
Ας μην γίνουμε περισσότερο κακοί όμως. Όχι, στο παρόν κείμενο. Γιατί η αγάπη είναι αυτή που κυριαρχεί και μένει στο τέλος. Και η αγάπη της Enter Events για οτιδήποτε φτιάχνει είναι αυτή που την έχει καθιερώσει στον χώρο και έχει κάνει κάθε διοργάνωσή τους να αποτελεί εγγύηση ποιότητας και διασκέδασης.
Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για όσα έχουν καταφέρει. Τους αξίζει σεβασμός και εκτίμηση για τον τρόπο που συμπεριφέρονται σε καλλιτέχνες και κοινό. Τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας έχουν προσφέρει!
Στα επόμενα λοιπόν! Cheers!
“We love this life, take it easy, spread vibes, more love, no stress, do it our way, everything bless!”
