Εκείνη η καλοκαιρινή νύχτα, δεν θα ήθελα με τίποτα να τελειώσει…
Ήταν ένα βράδυ του Αυγούστου σαν το σημερινό. Ο ουρανός ντυμένος με ένα πέπλο αστεριών και το φεγγάρι φορώντας το πιο ζωντανό κι αστραφτερό του χρώμα. Ένιωθα μόνος. Πολύ μόνος. Κάθησα κάτω στην άμμο, κοίταξα ψηλά και έκανα αυτό που πάντα ξέρω, σε τέτοιες στιγμές. Να ονειρεύομαι. Κάνοντας όνειρα, νιώθω πιο ευτυχισμένος πάνω σε αυτόν τον κόσμο.
Νιώθω σαν ένα παιδί που γελάει όταν του φέρνεις το πρώτο του παιχνίδι, σαν ένα φυτό που ανθίζει ξανά, σαν έναν ήλιο που λάμπει, σαν μια σπίθα που παίρνει φωτιά. Δεν ονειρεύτηκα κάτι συγκεκριμένο. Το αποφεύγω, γιατί αν δεν γίνει απογοητεύομαι διπλά. Απλά αφέθηκε ο νους μου σε ταξίδια στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα.
Ξαφνικά, σε ένιωσα δίπλα μου. Με τρόμαξες ευχάριστα μέσα στου νου την περισυλλογή. Αμέσως κατάλαβα την ιδιαιτερότητα σου, το λαμπερό χαμόγελο σου και από τις πρώτες κιόλας λέξεις, ένιωσα την αύρα σου.
Αμέσως ξεχάστηκαν όλες οι άσχημες σκέψεις και η ευτυχία επανήλθε ξανά. ”Πραγματοποιήθηκε το όνειρο μου” αναφώνησα μέσα μου. Μιλούσαμε για ώρες πολλές και η νύχτα προχωρούσε όσο πιο μαγικά μπορούσε, με εσένα δίπλα μου αγαπημένη. Άναψα φωτιά γιατί μου πες πως κρυώνεις.
Σε πήρα αγκαλιά και συνεχίσαμε την κουβέντα μας σαν δυο γνωστοί που απλά συναντήθηκαν μετά από καιρό. Όμως αυτό που αξίζει να θυμάσαι είναι πως μόλις είχαμε γνωριστεί. Σε άγγιζα κι ένιωθα το πρόσωπο σου σαν αγγελική μορφή. Τα μάτια σου έμοιζαν με σπίθες και ήταν τόσο λαμπερά, που θα μπορούσαν να αναμετρηθούν με το φως των αστεριών.
Εκείνη η καλοκαιρινή νύχτα, δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει. Είναι από εκείνες τις στιγμές, που θες ο χρόνος να σταματήσει εκεί για πάντα. Οι δείκτες του ρολογιού να χαλάσουν και η ώρα να μηδενιστεί. Θα θυμάμαι για πάντα αυτό το πρώτο και τελευταίο μας φιλί κάτω από τα αστέρια, μωρό μου.
Πόδια γεμάτα άμμο, αεράκια ελαφρά που ευωδιάζουν αλμύρα και φωτιές στην άμμο με έρωτες που ήρθαν, έφυγαν αλλά δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Κι αυτό γιατί έχουν αφήσει μεταξύ τους, ανοιχτούς λογαριασμούς συναισθημάτων!
