Κι έρχεται ο φόβος να σου θυμίσει πόσο ανήμπορος είσαι και πόσο μη αναστρέψιμα είναι όλα… Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι
Ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα στην ζωή είναι ο φόβος. Ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος της αβεβαιότητας, ο φόβος του τρόπου αντιμετώπισης μιας κατάστασης η οποία δείχνει μη αναστρέψιμη, ο φόβος που νικά τα πάντα και νικιέται από το τίποτα…
Κατάλαβες για ποιον φόβο μιλάω…
Βρέθηκες και εσύ στη θέση μου, όπως βρέθηκα και εγώ στη δική σου.
Που αισθάνεσαι την ήττα να στάζει από πάνω σου, λες και βρίσκεσαι κάτω από ένα μπαλκόνι που πέφτουν νερά και όμως εσύ, στέκεσαι ανήμπορος, χωρίς να επιχειρείς να κάνεις ούτε ένα μικρό βήμα μπροστά ή πίσω για να τα αποφύγεις…
Πράττοντας το απόλυτο τίποτα. Ένα τίποτα που σε κρατά δεμένο, ένα τίποτα που σε τραβά σαν κινούμενη άμμο, ένα τίποτα που βρίσκεται ανάμεσα στο ζενίθ και το ναδίρ, στην κόλαση και τον παράδεισο, στην επιφάνεια και την άβυσσο.
Κάποτε ένας πολύ καλός μου φίλος, είχε πει πως
”ο φόβος είναι σαν έναν πελώριο λαβύρινθο με 1000 μονοπάτια και 999 Μινώταυρους. Αν καταφέρεις να τον αντιμετωπίσεις τότε δεν θα πέσεις σε κανέναν από αυτούς. Και αυτό γιατί θα έχεις γίνει εσύ ο χιλιοστός.”
Και πόσο απείχε όλο αυτό από την πραγματικότητα;
Ένα απόλυτο τίποτα.
Μία σκέψη της στιγμής, μια αντίδραση ενστικτώδης, μια απόφαση επιπόλαιη και ακαριαία. Που θα μετατρέψει τον φόβο σου σε ενθουσιασμό, την επιφύλαξη σου σε επιθετικότητα και το άγχος σου για επιβίωση σε μια ηγετική μορφή που είναι έτοιμη να γράψει την δική της ιστορία.
Ιστορία που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα, θα διαδοθεί σαν μύθος και θα ξεχαστεί όπως ένας ζεστός γαλλικός καφές ενός όμορφου φθινοπωρινού πρωινού.
Μια ιστορία που κατά πάσα πιθανότητα θα την διαβάσουν ελάχιστοι, θα την διηγηθείς σε ακόμα λιγότερους και θα αποθηκευτεί στον σκληρό δίσκο της ψυχής σου ως μια γλυκιά ανάμνηση, που θα σε παραδειγματίζει, θα σε εμπνέει και θα σου δίνει δύναμη για το μέλλον.
Δύναμη για τον επόμενο σου φόβο…
