Για τους λίγο ανασφαλείς ή/και ευαίσθητους ή/και φοβητσιάρηδες ή/και αναβλητικούς και τέλος πάντων τεμπέληδες κι αναποφάσιστους από εμάς, η αιώνια ρητορική ερώτηση: ” Τι το λες και δεν το κάνεις;”
Κάθε φορά, οι τελευταίες μέρες του χρόνου με αποκορύφωμα την Παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι μια μικρή αφορμή για έναν σύντομο απολογισμό των πόσων “είπαμε αλλά δεν κάναμε” τη χρονιά που πέρασε, των όσων ενδεχομένως κάναμε και, παράλληλα, είναι εκείνες οι στιγμές που, εγώ τουλάχιστον σκέφτομαι πως όσα θα πω από δω και μπρος για το νέο έτος, θα φροντίσω να τα κάνω.
Δεν τα καταφέρνω πάντα αλλά θα τολμήσω να πω ότι κάθε χρόνο υπάρχει σημαντική βελτίωση. Είναι κι αυτή η μανία μου με τις λίστες, είναι και αυτή η πεποίθηση πως αν για κάτι που κάνεις στη ζωή σου δεν έχεις γραπτά ντοκουμέντα, ποσά και στατιστικές να τα τρίβεις στη μούρη σου να θυμάσαι πόσες φορές παραστράτησες, δεν χαμπαριάζεις, και έτσι κάθε Πρωτοχρονιά βγάζω τα τεφτέρια μου και απολογούμαι στον εαυτό μου.
Φέτος, ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω μια λίστα όχι με το πόσα είπα και ΔΕΝ έκανα αλλά με το πόσα ΔΕΝ είπα και έκανα. Με άλλα λόγια, όπως είναι άλλο ένα μότο μου, είπα να σκεφτώ όχι τι θέλω αλλά τι δεν θέλω με καμία δύναμη στη ζωή μου. Και όσο και να μου τη σπάει το χαζό meme που κυκλοφορεί στο Ίντερνετ “Θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω πριγκίπισσα”, μπορώ να το ερμηνεύσω με τον τρόπο μου λέγοντας πως για να γίνεις πριγκίπισσα ή πρίγκιπας ή ο Σούπερμαν ή ό,τι άλλο θες, πρέπει να παρατήσεις όλα όσα σε κάνουν σκλάβο και δουλικό ίσως και γλοιώδη αυλοκόλακα του ίδιου σου του εαυτού.
Έχω εδώ, το λοιπόν, μια όμορφη και τακτοποιημένη λίστα (σας το είπα πως δεν λειτουργώ αλλιώς) για λίγη έμπνευση προς αυτήν την κατεύθυνση. Πριν σας τα βάλω σε σειρά θα φλυαρήσω λίγο ακόμα.
“Θα με κάνω βασίλισσα (/βασιλιά).”
Τι σκέφτεσαι όταν λες αυτή τη φράση; Ακόμη περισσότερο αν πεις “Αισθάνομαι βασιλιάς/ βασίλισσα.” Τι έχεις στο μυαλό σου; Πώς είναι αυτός ο εαυτός σου που αισθάνεται βασιλικά; Τι του έχεις δώσει, τι έχεις αφήσει, τι δίνεις και τι παίρνεις από τους άλλους όταν νιώθεις έτσι; Πώς είναι η ιδέα να μπορείς να αισθάνεσαι έτσι στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου;
Η αίσθηση της ελευθερίας σε κάνει να νιώθεις έτσι. Η έλλειψη πίεσης. Το να κάνεις αυτό που θέλεις και να μην σου μένουν απωθημένα. Πόσο εύκολο είναι αυτό; Πόσο εύκολο να ξεπεραστεί αυτή η δύναμη που σε κρατάει σε αυτά που ξέρεις και όχι σε αυτά που θέλεις;
Βασικό ερώτημα: Πώς κάνεις αυτό που θέλεις;
Σε μερικούς ανθρώπους αυτή η ερώτηση μπορεί να φαίνεται αστεία, εκ πρώτης όψεως. Ξέρω καλά όμως πως σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει κάποιο κομμάτι της ζωής ή του εαυτού τους, που ασκεί πάνω τους μια τέτοια εξουσία ώστε πολλές φορές το ερώτημα πάει ακόμη βαθύτερα από το “πώς κάνω αυτό που θέλω” στο “τι θέλω τελικά”. Ορίστε, λοιπόν, η περιβόητη λίστα με ιδέες που μ’αρέσουν, για να βρει κανείς τι θέλει, πώς το θέλει και πώς θα το πετύχει:
1.Μήπως σ’αρέσει να το παίζεις θύμα-βασανισμένο πλάσμα που γίνεται θυσία για τους άλλους με – αν μη τι άλλο-ανιδιοτέλεια; Πάντα κάτι φταίει. Πάντα κάποιος φταίει. Η μάνα σου, ο πατέρας σου, η θειά σου, η γιαγιά σου, η μαύρη σου η μοίρα. Κατά βάθος είναι πολύ ωραία αυτή η αίσθηση του ότι μένεις πίσω γιατί θέλησες να προσφέρεις στους άλλους. Πόσο πιο εύκολο είναι όμως να θέλεις να “θυσιάζεσαι” για να δίνεις στους άλλους αυτό που πολλές φορές μάλιστα, νομίζεις, ότι θέλουν. Αν δεν στο ζήτησαν ποτέ, δεν θα το αναγνωρίσουν ποτέ. Αν πάλι, δίνεις πάντα ό,τι σου ζητάνε στο τέλος θα είσαι το κορόιδο. Lose-lose situation. Και σίγουρα χωρίς καμιά ανιδιοτέλεια. Πάντα μας αρέσει να αισθανόμαστε ότι κάποιος μας χρωστάει-πολλές φορές κάτι που δεν ζήτησε καν. Ποιος αληθινός βασιλιάς, όμως, άνθησε με τέτοια μυαλά;
2.Αφού το παίξεις χαροκαμένο θύμα αλλά δεις ότι κανείς δεν σε βλέπει έτσι, θα αρχίσει το αυτομαστίγωμα. Tres-banal. Δεν είσαι ούτε κανένας τελειωμένος κακομοίρης που ζητιανεύει προσοχή (βλέπε νο.1), ούτε όμως κάποιος που οφείλει να είναι τέλειος και αν κάνει ένα σφάλμα πρέπει να καεί στο πυρ το εξώτερον. Και τα δύο έχουν ως σημείο αναφοράς κάτι έξω από σένα και σε εμποδίζουν να δεις καθαρά. Άρα να βρεις τι θέλεις. Άρα να κάνεις υπέροχα πλάνα για το 2016.
3.Μην πάμε και στο άλλο άκρο. Η λύση δεν είναι να το παίζεις συνέχεια δυνατός και ανίκητος. Και αδύναμοι υπάρχουμε και λάθη κάνουμε. Όμως το να προσπαθούμε συνέχεια να αποφύγουμε τις αδυναμίες μας ή έστω να τις κρύψουμε πάλι θολώνει τα νερά και μας απομακρύνει από την αλήθεια που υπάρχει μέσα μας. Όταν όμως είμαστε δυνατοί, όταν ξέρουμε, όταν νιώθουμε αυτοπεποίθηση πρέπει να το δείχνουμε. Δεν είναι αλαζονεία, δεν είναι κομπασμός. Αυτό που είμαστε πρέπει να το δείχνουμε και να παρακινούμε τους άλλους γύρω μας, αν όχι να συμφωνήσουν μαζί μας, να αναγνωρίσουν και να σεβαστούν όμως την αυθεντικότητα, την γνώμη μας, αυτό που είμαστε και που πιστεύουμε. Έτσι παρακινούμε κι εκείνους να κάνουν το ίδιο. Έτσι, βρίσκουμε ανθρώπους που μας ταιριάζουν και αποφεύγουμε αυτούς που μας κάνουν να νιώθουμε ανασφαλείς και αναποφάσιστοι.
4.Οι μικρότητες μακριά από μας. Πφφφ…πάντα κάποιος θα βρεθεί να πει την κακία του, να κάνει την βλακεία του, να σε χτυπήσει κάπου που πονάς. Άααααμα χαλιόμαστε κάθε φορά… πού χρόνος για δημιουργία, χαρά, για να αφήσεις την ομορφιά να ξεχειλίσει από μέσα σου; Α πα πα; Οι βασιλιάδες έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν.
5.Και η χρυσή συμβουλή. Η σύγκριση με τους άλλους. Η τυφλή ακολούθηση κάποιας συμπεριφοράς που φαίνεται να πετυχαίνει. Αυτά τα δύο μαζί δημιουργούν το πιο επιβλαβές κράμα συναισθημάτων: ζήλια και ανεπάρκεια. Είμαστε αυτό που είμαστε. Κι αυτό που είμαστε δεν μπαίνει σε φόρμες. Ακούω, σκέφτομαι, ενστερνίζομαι ή απορρίπτω, συμφωνώ ή διαφωνώ. Φιλτράρω.Όλες οι γνώμες μπορεί να μας δείξουν κάτι που δεν είχαμε σκεφτεί αλλά το συμπέρασμά, δικό μας. Πάντα σε εγρήγορση, πάντα σκέψη πάντα διαμορφωση γνώμης. Ποτέ τυφλή υπακοή, ποτέ μίμηση.
Μια επιπλέον πινελιά: θέλω να σκέφτομαι, να σχεδιάζω, να τα βάζω κάτω, να βλέπω τα δεδομένα, τι θέλω και τι κάνω για αυτό.
Δεν είναι εύκολο. Όταν είσαι εσύ αυτός που κάνει κουμάντο, η ευθύνη είναι μεγάλη, αλλά είναι δική σου και αυτό είναι όμορφο και σημαντικό. Όταν είσαι πρωταγωνιστής, ο ρόλος είναι μεγάλος και δύσκολος, η δουλειά πολλή αλλά το αποτέλεσμα σε δικαιώνει. Κάθε λεπτό, κάθε μέρα κάθε νέα χρονιά είναι μια καινούργια ευκαιρία για να τραβήξεις στη ζωή σου αυτό που θέλεις και σε γεμίζει.
Νιώθεις έτσι; Αν όχι, διάλεξε κάτι που θες να δουλέψεις πάνω σου, αυτό που νομίζεις ότι σε εμποδίζει και δούλεψέ το. Η νέα χρονιά έχει ξεκινήσει!
Η έμπνευση από το elephant journal…
