Pocket Parks: το όλο και πιο δημοφιλές trend της urban φιλοσοφίας
Μην ανησυχείς εάν δεν έχεις ξανακούσει τον όρο “pocket park”, συμβαίνει απλώς επειδή το όλο και πιο δημοφιλές trend της urban φιλοσοφίας δεν έχει περάσει επισήμως το κατώφλι της χώρας μας ακόμα.
Η σκέψη για τα pocket parks πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στη Νέα Υόρκη και από τότε “πάρκα τσέπης” έχουν ξεφυτρώσει σε όλο τον κόσμο, αρχικά στην Β. Αμερική και εν συνεχεία στην Ευρώπη. Πλέον σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ είναι θεσμοθετημένα μαζί με άλλου τύπου παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο, υπό τον όρο “P.O.P.S.” (Privately Owned Public Spaces), ενώ μόνο στη Νέα Υόρκη σήμερα εντοπίζονται πάνω από 230 pocket parks!
To Paley Park στο Manhattan της Νέας Υόρκης, το πρώτο pocket park του κόσμου που άνοιξε το 1967
Η ιδέα είναι απλή και εύκολα εφαρμόσιμη: στους υπολειπόμενους χώρους που μένουν αδόμητοι μετά την ανέγερση ενός ή περισσοτέρων κτηρίων (στους ακάλυπτους δηλαδή), γίνονται διαμορφώσεις ώστε οι χώροι αυτοί να γίνουν λειτουργικοί και να αποδοθούν στη ζωή της πόλης.
Έτσι, ενώ οι χώροι αυτοί παραμένουν ιδιωτική ιδιοκτησία, αποδίδονται στους πολίτες και χρησιμοποιούνται από όλους, είτε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας είτε και ολόκληρο το 24ωρο. Θέματα ασφάλειας συνήθως δεν προκύπτουν, διότι η ευθύνη παραμένει στους ιδιοκτήτες των χώρων, οπότε οι ίδιοι καλύπτουν τις ανάγκες καθαριότητας και φύλαξης των pocket parks.
Πάντως, το όνομα pocket parks δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι χώροι είναι μικροί ή ότι είναι απλά χώροι πρασίνου. Το μέγεθος τους μπορεί να κυμανθεί από μερικά τετραγωνικά μέχρι και ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Επίσης, αν και συνήθως χρησιμοποιούνται ως μικρά πάρκα, με την εγκατάσταση φύτευσης, φωτισμού και καθισμάτων, πολλές φορές στου χώρους αυτούς δημιουργούνται μικρά καφέ, μικρά καταστήματα, χώροι εκθέσεων, διαμορφώσεις για skate και άλλα.
O ακάλυπτος του Mission Cafe στο San Diego, California
Η Pracinha da Oscar Freire στο São Paulo, Βραζιλία
Φαντάσου λοιπόν μια πόλη όπου σε κάθε τετράγωνο θα συναντάς κρυμμένη και μια μικρή όαση, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, μια πόλη που οι κάτοικοι της ζουν και συγκεντρώνονται έξω. Ωραία δεν θα ήταν; Δεν χρειάζεται όμως να ζηλεύεις τους κατοίκους της Νέας Υόρκης, γιατί πρόσφατα μια παρόμοια προσπάθεια ξεκίνησε και στην Αθήνα. Το πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα project ονομάζεται AKALYPTOS 2.0 και είναι μια πρωτοβουλία των Micromega, μιας ομάδας νέων αρχιτεκτόνων που εργάζονται στην Αθήνα και της πλατφόρμας Urbego, μιας διεθνούς ομάδας αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων που σκοπό έχουν την εύρεση έξυπνων λύσεων σε άμεσα προβλήματα της πόλης. Η διαδικτυακή πλατφόρμα του project καλεί κατοίκους της Αθήνας να συνεννοηθούν με τους γείτονές τους και να ενώσουν τους ακάλυπτους τους με σκοπό να μετατραπεί σε μια μικρή αστική όαση σύμφωνα με τις ανάγκες τους, από την ομάδα του project.
Από τον ιστότοπο του project AKALYPTOS 2.0
Αν και η προθεσμία για τις αιτήσεις συμμετοχής στην 1η φάση του project έληξε, σύντομα θα έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα στους ακάλυπτους της Αθήνας. Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για το AKALYPTOS 2.0, μπορείς να το κάνεις εδώ.
Και ποιος ξέρει, με τέτοιες πρωτοβουλίες ίσως σε μερικά χρόνια να είναι και η Αθήνα μια πόλη γεμάτη με pocket parks!