Μου αρέσει ο καφές, γιατί μπορεί να μου δώσει την ψευδαίσθηση πως είμαι ξύπνιος.
Lewis Black
Ο καφές και τα τσιγάρα αντιδρούν μέσα μας, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι. Κάποιες φορές απλώς τα θέλουμε και τα αποζητάμε, κάποιες άλλες όμως πραγματικά τα χρειαζόμαστε. Κι αυτό συχνά μοιάζει πολύ παράξενο. Αλλά, όλα, ούτως ή άλλως, μοιάζουν πολύ παράξενα κατά καιρούς, πόσο μάλλον στην ίδια τους την αφετηρία. Αυτή, όμως, τελικά είναι και η γοητεία τους.
Τίποτα δεν υπερβαίνει την ομορφιά του αγνώστου και την απόλαυση της εξερεύνησης του. Ακόμη κι αν αυτή τελικά σε οδηγήσει στους πιο δύσβατους δρόμους, είναι αδύνατο να αντισταθείς σε αυτήν την μοναδική της σαγήνη.
Δεν αξίζει καν η προσπάθεια να επιχειρήσεις να της αντισταθείς, άλλωστε. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αποφεύγεις τον μεγαλύτερο σου πόθο, αφού στο τέλος της ημέρας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλήξεις σε αυτόν, κι αν δεν το κάνεις, πάλι, θα το μετανιώσεις χειρότερα από κάθε τι άλλο.
Στο σημείο αυτό έρχονται σε ρήξη δύο πλήρως αντίθετες οπτικές. Σύμφωνα με την πρώτη υπάρχει μονάχα ένα πράγμα χειρότερο από το να μην αποκτήσεις όλα όσα θέλεις, κι αυτό είναι ακριβώς να τα αποκτήσεις. Σύμφωνα με την δεύτερη είναι αναγκαίο να βρεις αυτό που ποθείς και να το αφήσεις να σε σκοτώσει. Αυτή είναι μία περίπτωση που η θεωρία του «το μη χείρον βέλτιστον» αποκτά νόημα και ουσία.
Σκέψου ότι προχωράς σταθερά κατά μήκος της ταραγμένης θάλασσας, ένα διόλου άβολο ξημέρωμα, όταν ξάφνου ο πυρετός της αφύπνισης σε κατακλύζει και αρχίζεις να πετάς τα ρούχα σου και θες να γδάρεις το δέρμα σου και θέλεις να αφήσεις την ψυχή σου να ελευθερωθεί απ’ το φλεγόμενο σου σώμα. Υπάρχουν δύο εναλλακτικές. Να παραμείνεις στην πορεία σου, ώσπου να λιώσεις και να γίνεις ένα με την άσφαλτο ή να πέσεις στο νερό να παλέψεις με τα αδηφάγα κύματα. Η επιλογή είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
Στο δικό μου το μυαλό πάντως το ερώτημα αυτό είναι καθαρά ρητορικό, καθώς δεν χρειάζεται κανείς λύσεις κι εναλλακτικές, όταν η επιλογή είναι ενστικτώδης, άμεση και επομένως προφανής. Οτιδήποτε άλλο είναι απλώς μια ψευδαίσθηση, ίσως ακόμα κι ένα εξ ολοκλήρου ψέμα, μερικές φορές μάλιστα όχι τόσο αθώο, ιδίως όταν αφορά τον ίδιο σου τον εαυτό.
Παρ’ το επιτέλους απόφαση. Πάντοτε θα είσαι προσανατολισμένος σε ότι ποθείς, όσες πυξίδες κι αν αλλάξεις. Κι ο καφές και τα τσιγάρα θα σε συνοδεύουν, πιστοί σου και άγρυπνοι ακόλουθοι, σε κάθε σου ταξίδι.
Ο καφές και τα τσιγάρα αντιπροσωπεύουν την αδυναμία του ανθρώπου να αντισταθεί στην φύση του και ταυτόχρονα το ανυπέρβλητο γεγονός, να μετατρέψει, με το μέγεθος της δύναμης της θέλησής του, την αδυναμία του αυτή, σε συνειδητή επιλογή.