Τρυφεροί στίχοι, ευαίσθητες μελωδίες και μια γλυκιά κι όμορφη ερμηνεία, που κάθε φορά θα σε συναρπάζει. Η Μαριέττα Φαφούτη είναι μία από τις καλύτερες εκπροσώπους της αυθεντικής ποπ μουσικής με αγγλικό στίχο, στην χώρα μας. Δεν πέφτει ποτέ σε παγίδες σοβαροφάνειας αλλά με γερά εφόδια, όπως το μπρίο, το κέφι και την δημιουργικότητα που την διακατέχει, μας μαγεύει σε κάθε της άκουσμα!
Τα τραγούδια της, είτε είναι χαρούμενα, είτε κρύβουν μια δόση μελαγχολίας, μιλούν κυρίως για τις καθημερινές στιγμές των ανθρώπων και μοιάζουν σαν να βγήκαν από μια λιλιπούτεια και παραμυθένια χώρα ή από μια εποχή γεμάτη αθωότητα. Η ίδια, φορώντας την πιο θετική της διάθεση, μας μιλάει για την πορεία της, για το επερχόμενο καλοκαιρινό της live στον Κήπο του Μεγάρου και μοιράζεται μαζί μας, όνειρα και σκέψεις για το μέλλον…
• Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με την μουσική;
Οι δάσκαλοί μου Τζένη Θεοφανοπούλου και Άγγελος Βελεγράκης. Ενώ είχα ψιλιαστεί ότι είχα μια ευκολία στη μουσική, δεν ήθελα να κάνω μαθήματα γιατί έβλεπα τους φίλους μου που έχαναν κάθε αγάπη για εκείνη. Μέχρι που μια μέρα μου λέει η μαμά Ελένη “Βρε πουλάκι μου άνοιξε ωδείο η φίλη της Σούλας. Δεν πας για μια φορά; Και αν δεν σου αρέσει δεν ξαναπάς.” Ε το ωδείο εκείνο ήταν το ωδείο “Ειρεσία” και εκείνη ακριβώς την ημέρα άλλαξε τη ζωή μου.
• Πες μας λίγα λόγια για το τελευταίο σου single ‘’Pappa I’ll fly’’.
Είχα διαβάσει μια ιστορία για έναν παππού σε ένα γηροκομείο, ο οποίος πέθανε στα βαθιά γεράματα. Μετά το θάνατό του μια νοσοκόμα ανακάλυψε κάποια ποιήματα του. Σε ένα από αυτά έγραφε με ελεύθερα λόγια: <<Εσείς τώρα θα βλέπετε έναν ιδιότροπο γέρο που δεν είναι ιδιαίτερα σοφός. Που χάνει τα πράγματά του. Που λερώνεται με το φαγητό του. Στην πραγματικότητα όμως δεν είμαι παρά ένα δεκάχρονο παιδί. Με έναν πατέρα και μητέρα. Και αδερφούς και αδερφές που αλληλοαγαπιόμαστε. Ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, με φτερά στα πόδια. Που ονειρεύεται να βρει την αγάπη.>>
Η ιστορία αργότερα έμαθα ότι δεν ήταν αληθινή, αλλά είχε ήδη φωλιάσει στην καρδιά μου για πάντα. Το Pappa I’ll fly δεν είναι παρά τα λόγια αυτού του παππού, στη μαμά και τον μπαμπά του.
• Την Παρασκευή 17 Ιουλίου, θα βρίσκεσαι στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής και θα τραγουδήσεις κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό. Τι είναι αυτό που σε μαγεύει στις live εμφανίσεις σου και δεν θα το άλλαζες με τίποτα;
Το να κοιτάω πάνω στη σκηνή και να μην βλέπω μια μπάντα, αλλά τους φίλους μου. Το να κοιτάζω κάτω από τη σκηνή και να βλέπω όλους εκείνους τους ανθρώπους που λατρεύω πάνω απ’ όλα στη ζωή μου και που δεν λένε να βαρεθούν να με βλέπουν. Και έπειτα να κοιτάζω στα μάτια ανθρώπους που βλέπω για πρώτη φορά και χωρίς να τους γνωρίζω να αντικρίζω στα μάτια τους αγάπη. Και να ήξερες, πόση ευγνωμοσύνη νιώθω κάτι τέτοιες στιγμές.
• Πέρα από τραγούδια, γράφεις επίσης μουσική για ταινίες, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές παραγωγές, διαφημίσεις, παραστάσεις θεάτρου, μιούζικαλ, κ.α. Ποιο απ’ όλα αυτά τα είδη ξεχωρίζεις περισσότερο;
Κάθε ένα από τα παραπάνω μου δίνει και κάτι διαφορετικό. Γενικά η μουσική που εξυπηρετεί μια εικόνα, μια ιστορία είναι καταπληκτικό πράγμα. Σε βάζει σε μία διαδικασία να γράψεις μουσικές που μπορεί να μην ήξερες καν ότι βρίσκονται μέσα σου. Και είναι και τεράστιο δημιουργικό σχολείο. Τη μία μέρα σου λέει μπορεί να πρέπει να γράψεις ένα τραγούδι που να θυμίζει περίοδο μεσοπολέμου στην Ελλάδα, την άλλη μέρα ένα αργεντίνικο tango, την τρίτη ένα dubstep κομμάτι, την τέταρτη το πιο θλιμένο ορχηστρικό που έχεις κάνει ποτέ.
• Υπάρχει κάποιο από τα έως τώρα κομμάτια που έχεις στο ενεργητικό σου, που για κάποιο λόγο το ξεχωρίζεις περισσότερο;
Το “Kookoobadi” σίγουρα, χάρη στο οποίο με γνώρισε πες ο περισσότερος κόσμος, το “You give me love” που τραγουδάει ο Gautier και αγαπήθηκε τόσο μα τόσο πολύ και το “Hum” που δεν το ξέρει άνθρωπος αλλά είναι το τραγούδι από το οποίο ξεκίνησαν όλα.
• Ποιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας σου, θεωρείς πολύτιμο;
Την βαθιά αφοσίωσή μου στους ανθρώπους μου.
• Τι σημαίνει για σένα να αισιοδοξείς και να ελπίζεις, σε καιρούς κρίσης;
Σημαίνει πως μέσα στην ασχήμια βλέπεις που υπάρχουν ηλιαχτίδες φωτός και βάζεις και εσύ το χεράκι σου να φτιάξεις άλλες. Η αισιοδοξία καλό είναι να πηγαίνει χεράκι χεράκι με τις πράξεις.
• Υπάρχουν μουσικά κομμάτια ή καλλιτέχνες που να ακούς αυτή την περίοδο και να έχεις ενθουσιαστεί μαζί τους;
Ναι έχω πάθει αμόκ με τους M83 και το “Wait”.
• Τι είναι αυτό που κρατάς από την έως τώρα πορεία σου στο χώρο της μουσικής και πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει και στα μετέπειτα μονοπάτια της ζωής σου;
Οι άνθρωποι που γνώρισα και με ομόρφυναν σαν άνθρωπο. Και τους κρατώ με νύχια και με δόντια στη ζωή μου.
• Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις τι περιμένουμε από εσένα στο άμεσο μέλλον.
Κατ’ αρχήν το live μας στον Κήπο του Μεγάρου για το οποίο έχουμε λιώσει όλοι μας στην χαρά και το οποίο θα έχουμε τη χαρά και την τιμή να μας ανοίξει η φοβερή Angelika Dusk και η μπαντάρα της. Η συναυλία θα λέγεται Gold (η συνέχεια του Red που παρουσιάσαμε τον χειμώνα) και θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο μέγαρο. Κατά τα άλλα, μουσικές για κινηματογράφο και διαφήμιση και ένας δίσκος που είχαμε αφήσει λιγάκι στην άκρη μιας και είχαν εμφανιστεί διάφορα εμπόδια αλλά είναι καιρός να ξαναβάλουμε μπροστά…
Γνωρίστε την Μαριέττα και μέσα από το site της http://www.mariettafafouti.com/
Φωτογραφίες: Elen Aivali