Τι ωραία που ατενίζαμε μαζί το μέλλον. Αβίαστα που έβγαιναν οι λέξεις. Χωρίς σκέψη η συνύπαρξή μας. Περνούσαμε μαζί τη μια μέρα μετά την άλλη, και περνούσαμε ωραία. Οι βόλτες μας δεν είχαν προορισμό και μπορούσαμε να συζητήσουμε τα πάντα. Μιλούσαμε, μιλούσαμε χωρίς σταματημό. Μπορούσαμε να μιλήσουμε για τα πάντα, είτε συμφωνούσαμε είτε όχι. Δεν είχε σημασία. Τις συζητήσεις μας έβρισκε το ξημέρωμα, και εμείς κρύβοντας τα χασμουρητά μας, συμφωνούσαμε σιωπηλά πως έπρεπε να κοιμηθούμε. Τι ωραία που περνούσαμε μαζί.
Κι έμεινα να σκέφτομαι όλα αυτά ένα πρωί που ξύπνησα πολύ νωρίς. Ξύπνησα και δεν ήσουν εκεί (τελευταία ποτέ δεν ήσουν) και αναρωτιόμουν τι στο καλό έχει συμβεί και τα πράγματα πήραν την κάτω βόλτα. Η σιωπή μέσα στο σπίτι ένιωθα να με σκοτώνει κι οι τοίχοι να με πνίγουν. Είχα μάθει αλλιώς και αυτή τη νέα πραγματικότητα δεν την άντεχα, δεν τη μπορούσα. Είχα μείνει ξαπλωμένη κοιτώντας χαμένη το ταβάνι, κατηγορώντας τον εαυτό μου, επιρρίπτοντας ευθύνες για λόγια που δεν είπα και πράξεις που ποτέ δεν έκανα. Σηκώθηκα, έβαλα μουσική και έκατσα στο πάτωμα. Προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στους στίχους και να μη σκέφτομαι. Προσπάθησα να κλάψω για να διώξω την ένταση αλλά δεν τα κατάφερα. Θυμός με είχε κατακλύσει και σταμάτησα να προσπαθώ να βρω τι λάθος είχα κάνει. Ντύθηκα και βγήκα έξω για μια βόλτα. Μόνος μου. Χωρίς παρέα και μακροσκελείς συζητήσεις και γέλια. Μόνος μου.
Δεν ξανάρθες σπίτι. Νέα σου μάθαινα από κοινούς γνωστούς. Και δεν είχε τύχει να σε δω πουθενά. ‘Καλύτερα έτσι’ σκεφτόμουν. Ίσως γιατί δεν είχα το θάρρος να σε δω ξανά. Τι να σου πω; Και τι να μου πεις; Σκεφτόμουν πως αν συναντηθούμε ξανά θα είμαστε σαν ξένοι. Ίσως χειρότερα κι από ξένοι γιατί ο θυμός δεν είχε φύγει τελείως από μέσα μου. Κι ο καιρός πέρασε κι εγώ έμαθα να ζω χωρίς να έχω τη σκέψη μου σε σένα. Και ο θυμός καταστάλαξε, και περνούσα ωραία ξανά, γιατί υπήρχαν κι άλλα πράγματα στη ζωή μου που μου έδιναν χαρά, απλά το είχα ξεχάσει τόσο καιρό. Έτσι μια μέρα τελείως απροσδόκητα, χωρίς να έχω σκεφτεί κάτι σχετικό με σένα, συναντηθήκαμε. Και όλα έγιναν ακριβώς όπως τα πρόβλεψα. Συναντηθήκαμε σαν ξένοι. Ίσως να γίναν όλα έτσι επειδή τα πρόβλεψα.
************************************************************************************************
Η Πρόβλεψη
Όλα έγιναν ακριβώς όπως τα πρόβλεψα.
Συναντηθήκαμε σαν ξένοι.
Ίσως να γίναν όλα έτσι
επειδή τα πρόβλεψα.
Τίτος Πατρίκιος