Κάθε χρόνο, υπάρχουν κάποιες στιγμές στον αθλητισμό που τα πάντα παγώνουν. Οι φίλαθλοι κρατούν τις ανάσες τους, οι παίκτες παίζουν μόνο με το ένστικτό τους, οι προπονητές αφήνουν στην άκρη τα συστήματα και ποντάρουν στην ψυχή και στην θέληση. Ο μεγάλος τελικός του Champions League είναι ίσως η κορυφαία από αυτές τις στιγμές.
Ο φετινός τελικός του Βερολίνου ανάμεσα στην Barcelona και την Juventus τα είχε όλα. Γκολ, δύναμη, τσαμπουκάδες, μεγάλες φάσεις. Αλλά είχε μόνο έναν νικητή, που κέρδισε ίσως αναμενόμενα μα εντελώς δίκαια. Τους Καταλανούς της Fc Barcelona.
O Luis Enrique και ο Max Alegri ξεκίνησαν με τις βασικές τους ενδεκάδες τον μεγάλο τελικό. Για την Barca ο Ter Stegen ήταν στο τέρμα, στην άμυνα οι Alves, Pique, Mascherano και Alba, στο κέντρο ο Busquets, ο Iniesta και ο Rakitic και στην επίθεση η Αγία Τριάδα Messi, Neymar, Suarez. Από την άλλη μεριά η Μεγάλη Κυρία του Ιταλικού ποδοσφαίρου ξεκίνησε με τον Buffon στο τέρμα, τους Lichsteiner, Bonucci , Barzagli και Evra στην άμυνα, τους Pirlo, Vidal, Marchisio και Pogba στο κέντρο πίσω από τους Tevez και Morata.
Ο αγώνας ήταν πολύ καλός έως καθηλωτικός σε πολλές φάσεις του. Η Barcelona προηγήθηκε πολύ νωρίς, μόλις στο τρίτο λεπτό με τον Rakitic, μετά από την ασίστ του Iniesta και μία υποδειγματική επίθεση όπου κρύφτηκε η μπάλα. Στη συνέχεια η Barca ήταν καταιγιστική, έχασε κάποιες ευκαιρίες με την πιο κλασική να είναι αυτή της μεγάλης απόκρουσης του Buffon σε σουτ του Alves. Η Juventus, που ξεκίνησε μουδιασμένα και με διάθεση για πολλά φάουλ και ξύλο (ο Vidal γλίτωσε την κόκκινη σε 2-3 περιπτώσεις), ισορρόπησε το ματς μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου και κλείνοντας τους Καταλανούς στην περιοχή τους για αρκετά λεπτά ευτύχησαν να ισοφαρίσουν με γκόλ του Morata μετά από μία ασταθή απόκρουση του Ter Stegen. To ματς στην συνέχεια έγινε πολύ όμορφο, με τη μπάλα να πηγαίνει πάνω κάτω και τα πάντα να μπορούν να συμβούν. Όμως, εκεί μίλησε η κλάση και η ποιότητα της επιθετικής τριάδας της Barca. Στο ’68 μία τρελή κούρσα και σουτ του Messi ανάγκασαν τον Buffon σε μία άσχημη απόκρουση και έδωσε την ευκαιρία στον Suarez να σκοράρει σε κενό τέρμα και να ξεσπάσει σε έντονους πανηγυρισμούς. Αυτό ήταν! Η Barca πήρε μπροστά, η Juve άδειασε ψυχολογικά και το γκολ του Neymar στις καθυστερήσεις ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. Οι Καταλανοί έκαναν το Τρέμπλ και έδειξαν σε όλους πως είναι ξεκάθαρα η κορυφαία ομάδα του πλανήτη.
MVP : Ήταν ένα ματς που πολλοί ξεχώρισαν, κυρίως από την μεριά της Barcelona. Η τριάδα μπροστά ήταν πολύ καλή, ο Iniesta που βγήκε από την Uefa MVP επίσης, αλλά εμείς θα σταθούμε σε δύο παίκτες. Στον Ivan Rakitic που σκόραρε και έκανε πραγματικά τα πάντα στο γήπεδο και στον φανταστικό Gerard Pique που ήταν μία ομάδα μόνος του. Στυλοβάτης και κολώνα στην άμυνα και πολύ ψυχωμένος για την νίκη, η ψήφος μας πάει δικαιωματικά στον Καταλανό στόπερ.
Ο Αόρατος : Η Juventus είχε ένα πολύ καλό διάστημα μεταξύ του 45-65 λεπτού, αλλά από εκεί και πέρα ήταν σε δεύτερο ρόλο. Αόρατος λοιπόν ήταν σίγουρα ο Arturo Vidal, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν πολλά σκληρά φάουλ ενώ μπορούσε να πάρει κόκκινη κάρτα και ουσιαστικά να κρεμάσει την ομάδα του. Πέραν τούτου, ουδέν. Επίσης, κακός και σίγουρα όχι αυτό που περιμέναμε ο Carlos Tevez.
H Στιγμή του ματς : Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις μία και μόνο στιγμή σε έναν τέτοιο σπουδαίο αγώνα. Σίγουρα, η εκπληκτική απόκρουση του Buffon στο σουτ του Alves είναι καθοριστική, όπως και το γκολ του Suarez στο ’68 που άλλαξε την ιστορία του τελικού. Όμως θα σταθούμε σε δύο σπουδαίους παίκτες, που αναμφίβολα θα μας λείψουν τα επόμενα χρόνια. Ο Xavi μπήκε ως αλλαγή στο ’79, πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και έκλεισε την ένδοξη καριέρα του στο Καμπ Νου με το 4ο Champions League του και 5ο στην ιστορία της Barcelona. Ξέσπασε σε κλάματα μετά την απονομή, όπως βέβαια και ο σπουδαίος Pirlo της Juventus, που με το σφύριγμα της λήξης συνειδητοποίησε πόσο κοντά αλλά και πόσο μακριά ήταν το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης του πλανήτη. Μόνο θαυμασμός και σεβασμός για τους δύο πολύ σπουδαίους αυτούς παίκτες.
Ήταν λοιπόν ένας μεγάλος τελικός. Ένας τελικός που δε θα ξεχαστεί γρήγορα, λόγω των δύο αυτών μεγάλων ομάδων με τους τρομερούς παίκτες, λόγω των πολύ όμορφων φάσεων και του καθηλωτικού ρυθμού, και λόγω του ιστορικού Τρεμπλ της Barcelona. Μίας Barcelona που διέλυσε τα πάντα στο πέρασμα της τη φετινή σεζόν και έδειξε σε όλους τις δυνατότητές της και φυσικά την εξαιρετική δουλειά που γίνεται σε όλα τα επίπεδα στον σύλλογο της Καταλονίας.
Άντε, του χρόνου πάλι !
