Ξέρω ξέρω…
Αναρωτιέσαι γιατί άργησα τόσο πολύ να ξαναγράψω άρθρο. ”Που ήσουν ρε Πολέμαρχε;”
Θα σου πω όλη την αλήθεια. Έχουν γίνει όλα τόσο γρήγορα στα αθλητικά δρώμενα της ειδησεογραφίας, που πίστεψε με δεν ήξερα ποιο θέμα ήταν πιο σημαντικό για να αναλύσω.
Τελικά πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με ένα, για το οποίο ξέρω ότι θα με βρίσεις και θα τσακωθούμε άγρια ενδεχομένως. Δεν θα επικαλεστώ το ”με κράζεις-με θαυμάζεις” γιατί πλέον το έχει κάνει καραμέλα και η κουτσή Μαρία…
Παρακολούθησα και διάβασα όλα τα αθλητικά άρθρα και αφιερώματα που γράφτηκαν για το πρόσωπο του Steven Gerrard.
Μεγάλος παίχτης, από τις ακαδημίες της ομάδας, έχει κάνει εκείνο, έχει κάνει το άλλο, ηγετική ποδοσφαιρική φυσιογνωμία για το αγγλικό ποδόσφαιρο λέει, εδώ και τουλάχιστον 16-17 χρόνια σημαία της Liverpool και μπλα μπλα μπλα μπλα.
Ηλιος, πεταλουδίτσες και το μικρό σπίτι στο λιβάδι
Λοιπόν ξέρω πως οι φίλοι της Liverpool εκεί έξω είστε πάρα πολλοί και αυτοί που συμπαθείτε τρελά τον Steven ακόμα περισσότεροι ( το 3-1 με τον Ολυμπιακό βλέπεις δεν ξεχνιέται εύκολα), όμως παιδιά όπως καταλαβαίνετε το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε για εσάς. Μπορείτε να πηγαίνετε…
Υπάρχουν 2 είδη Haters του Gerrard:
A) Είναι αυτοί που δεν τον συμπάθησαν ποτέ γιατί είναι Loser και ένα πρωτάθλημα δεν πήρε με την ομάδα του, ΟΥΤΕ έκανε κάτι αξιόλογο με την εθνική Αγγλίας. (Πριν τους βρίσεις αυτούς θα ήθελα να σε ενημερώσω πως για τους Άγγλους είναι πολύ πιο ιερό το πρωτάθλημα από το Champions League).
Β) Και είναι και αυτοί που τον στήριξαν καθ όλη τη διάρκεια της περσινής σεζόν. Αυτοί που ενώ δεν είναι Liverpool, όλα αυτά τα χρόνια την υποστήριζαν λόγω του ”Steven”… Γιατί όντως έχει προσφέρει πολλά στην ομάδα του (της οποίας είναι και γέννημα θρέμμα) και πράγματι πνευματικά και ηθικά τουλάχιστον έναν τέτοιον τίτλο τον δικαιούταν.
Το Β’ είδος που λέτε παιδιά, στο οποίο ανήκω και εγώ, πέρσι -όταν στον αγώνα με την Chelsea γλίστρησε και ουσιαστικά έχασε το πρωτάθλημα (που κυνηγάει από μικρό παιδί) μέσα από τα χέρια του- παίζει να στεναχωρήθηκε πιο πολύ και από τον CAPTAIN… Προσωπικά βούρκωσα!
Φέτος όμως όταν έμαθα πως δεν τα βρίσκουν στο οικονομικό με την διοίκηση ( η οποία για να είμαστε ειλικρινείς του έπαιξε κακό παιχνίδι) στράβωσα άγρια.
Gerrard αγόρι μου ( είπα), σε στηρίζουμε τόσα χρόνια γιατί είμαστε ρομαντικοί. Γιατί έμεινες πιστός στην ομάδα που σε ανέδειξε, που σε αγάπησε, που σε λάτρεψε. Μαχητής-Εμπνευστής-Πρότυπο… ΣΗΜΑΙΑ!
Και τώρα στα 35 φεύγα σου, μου την είδες θέλω να παίξω μπάλα, να αλλάξω παραστάσεις, να βγάλω χρήματα;
Ο Steven είναι όντως μεγάλος παίχτης.
Στην Ευρώπη βέβαια υπήρξαν κάτι τσουβάλια από δαύτους.
Μπορεί για τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ (Μύθος είναι ο Messi, o Ronaldo( ο κανονικός ο 9), o Zidane, o Maradona), όμως για τους φίλους της ομάδας του είναι…
Θεός. Με ”Θ” κεφαλαίο!
Και στην τελική δεν έβγαλε και λίγα λεφτά από την Liverpool όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είχε κανένα δικαίωμα να επιλέξει να φύγει. Όπως τέτοιο δικαίωμα δεν έχει ούτε ο Totti, ούτε ο Giggs, ούτε ο Scholes, ούτε ο Casillas, ούτε ο Puyol, ούτε ο Terry, ούτε o Buffon.
Μετά λοιπόν από την είδηση ότι αποχωρεί από την αγαπημένη του ομάδα, για να πάει να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής στο πρωτάθλημα του MLS ή στην Ινδία ξέρω γω και να βγάλει τα 3πλάσια χρήματα από αυτά που του πρότειναν οι κόκκινοι (να κάνει και τις διακοπούλες του και το γυναικάκι σε μια ωραία πόλη ε 😉 ), o Steven προσωπικά έπεσε στα μάτια μου.
Είναι μεγάλος παίχτης. Μην ξεχνάς λέει ότι ήταν ο λόγος της επικής ανατροπής με την Milan ( από 0-3 σε 3-3) στον τελικό του Champions League.
Δεν με νοιάζει ρε φίλε. Και εγώ μπορώ να σου πω, πως σε εκείνο τον τελικό ήταν προπονητής ο τραγικός ο Benitez, ο οποίος επικράτησε του Ancelotti (περισσότερα για τον δεύτερο δεν λέω-σε αυτό το άρθρο- θα πλακωθούμε σε επόμενο 🙂 ). Ξέρεις πόσοι ανύπαρκτοι στον κόσμο έχουνε κατακτήσει μεγάλους τίτλους; Και πόσοι άλλοι Παιχταράδες και Ψυχάρες, δεν σήκωσαν στη ζωή τους απολύτως ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ;
Με την φυγή του από την ομάδα που αγάπησε τώρα στα τελευταία του, ουσιαστικά αυτοαπομυθοποιήθηκε. Ήταν μια πολύ λάθος επιλογή. Έπρεπε να μείνει εκεί και να παλέψει μέχρι το τελευταίο αγωνιστικό λεπτό της καριέρας του, την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Και ας μην τα κατάφερνε ποτέ. Άλλωστε ας μη ξεχνάμε πως η Liverpool έχασε την κούπα πέρσι κυρίως από την δική του άτυχη στιγμή. Δεν έπαψε όμως κανένας να συνεχίζει να τον λατρεύει.
Γιατί ο Steven Gerrard για τους REDS είναι κυρίως Ιδέα.
Λάθος… βασικά Ήταν ιδέα!
Πλέον είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής που φόρεσε την φανέλα της Liverpool, δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα και στα 35 του έφυγε για άλλες πολιτείες γιατί δεν τα βρήκε με τη διοίκηση του στα λεφτά. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι και τελευταίο με την αγαπημένη του φανέλα, έφαγε και μια 6αρα από την Stoke City, έτσι για να έχει να θυμάται… Καρμικό;
Στη ταινία ”Το ψώνιο” με τον Σωτήρη Μουστάκα, ο πρωταγωνιστής μετά από ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα με την φωνή του, στο τέλος (και αφού είχε γίνει καλά) συζητά σε ένα καφέ με τον φίλο του, πως δεν ξέρει αν πρέπει να επανέλθει στη σκηνή. Τον βλέπει ένα κοριτσάκι το οποίο και φωνάζει τη γιαγιά του. Η Γιαγιά του λέει χαρακτηριστικά:
”Γιατί μας στέρησες το γέλιο; Τέτοιοι άνθρωποι με αυτό το ταλέντο ανήκουν σε εμάς,
τον λαό, τους έχουμε ανάγκη”
Οι φίλοι της Liverpool λοιπόν και οι ρομαντικοί ποδοσφαιρόφιλοι δεν του ζήτησαν Ποτέ τα ρέστα γιατί δεν τους χάρισε 17 χρόνια τώρα ένα αγγλικό πρωτάθλημα. Θα τον χρεώσουν όμως κάποια στιγμή γιατί δεν έμεινε μαζί τους, μέχρι το τέλος… να προσπαθεί για αυτό!
”Goodbye Steven”
