Τα παιδιά δεν πρέπει να δουλεύουν. Τα παιδιά απαγορεύεται να δουλεύουν. “Ό,τι χρειάζεται η ψυχή ενός παιδιού είναι το φως του ήλιου, τα παιχνίδια, το καλό παράδειγμα και λίγη αγάπη” είχε γράψει ο Ρώσος κλασικός συγγραφέας, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, στο έργο του “Αδελφοί Καραμαζώφ“. Η επιβολή σε ένα παιδί να εργάζεται, με αντάλλαγμα την ίδια την επιβίωσή του, καθιστά τον ανήλικο ένα σύγχρονο σκλάβο.
Η 12η Ιουνίου έχει καθιερωθεί από τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας, με στόχο την ευαισθητοποίηση και δραστηριοποίηση για την πρόληψη εναντίον της εργασίας των παιδιών. Το 1999 οι περισσότερες χώρες – μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας υπέγραψαν μια συμφωνία προκειμένου να περιοριστεί το συγκεκριμένο φαινόμενο.
Το φαινόμενο της κακοποίησης παιδιών και του εξαναγκασμού αυτών σε εργασίες, βάναυσες και μη, είναι παγκόσμιο. Ασία, Αφρική και Αμερική είναι οι ήπειροι στις οποίες θα λέγαμε ότι “ευδοκιμεί”. Στην Ευρώπη, την πλέον εκπολιτισμένη ήπειρο του πλανήτη μας, η κατάσταση δεν διαφέρει και πολύ. Το “ευρωπαϊκό” ανθρώπινο μάτι έχει σχεδόν εξοικειωθεί με την εικόνα παιδιών-πωλητών, παιδιών σε εργοστάσια, παιδιών σε πόστα ακατάλληλα και ανθυγιεινά.
Όσον αφορά στις εξαναγκαστικές εργασίες, αυτές ποικίλουν. Ανά τον κόσμο παιδιά εργάζονται ως καθαριστές τζαμιών αυτοκινήτων, πωλητές λαχείων, χαρτομάντηλων και άλλων μικροπραγμάτων, εργάτες σε ορυχεία, ως ψαράδες, και η λίστα δυστυχώς δεν έχει τέλος. Από τις πιο απάνθρωπες μορφές εργασίας, στις οποίες υποβάλλεται ένα παιδί θεωρούνται η παιδική πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών και η σεξουαλική εκμετάλλευση.
Η αντίφαση όμως είναι η εξής: Τα δικαιώματα των παιδιών είναι κατοχυρωμένα ήδη από το Νοέμβριο του 1989, όταν η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. ψήφισε ομόφωνα τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Στη Συνθήκη ως παιδιά θεωρούνται όλα τα πρόσωπα κάτω των 18 ετών. Μεταξύ των δικαιωμάτων αναφέρεται και το δικαίωμα προστασίας του παιδιού από όλες τις μορφές εκμετάλλευσης, κακοποίησης, σωματικής και ψυχολογικής βίας. Όλες ακριβώς τις μορφές βίας τις οποίες υφίστανται οι ανήλικοι εργάτες, παρά το δικαίωμα προστασίας τους από αυτές. Παιδιά θεωρητικά προστατευμένα, πρακτικά όμως όχι.
Η παιδική εργασία αποτελεί παραβίαση της παιδικής ηλικίας, παραβίαση των παιδικών χρόνων, παραβίαση της παιδική αθωότητας με δραματικές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή αυτών των καταδικασμένων ανήλικων εργατών. Στη μετέπειτα ζωή είπα; Δεν ανέφερα τα παιδιά-εργάτες που πεθαίνουν, λόγω των ακατάλληλων συνθηκών εργασίας και της σεξουαλικής κακοποίησης. Και για να ακριβολογούμε, τα παιδιά δεν πεθαίνουν, δολοφονούνται. Τα δολοφονούν στο όνομα των συμφερόντων και του κέρδους. Και πότε θα αλλάξει αυτήν η κατάσταση; αναρωτιέμαι. Ίσως ποτέ. Γιατί σήμερα μπορεί να είναι Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας, αύριο όμως δεν θα είναι…
Παραθέτω ένα βίντεο δημιουργημένο από φοιτητές του Πανεπιστημίου του Σιντ, στο Πακιστάν, κατά του φαινομένου της παιδικής εργασίας.
