Τα έργα και οι εφευρέσεις του πολυμήχανου Λεονάρντο Ντα Βίντσι!
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, είναι γνωστός στους περισσότερους ως ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε τον γνωστότερο πίνακα στον κόσμο, τη Μόνα Λίζα. Ωστόσο, είναι επίσης γνωστός ως ιδιοφυΐα των χρόνων του, και ως ένας άνθρωπος που ήταν έτη μπροστά από την εποχή του. Αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας, κατάφερνε να είναι εξαιρετικός με ό,τι ασχολήθηκε.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα καταπληκτικό μυαλό της Αναγέννησης (αν όχι το πιο καταπληκτικό). Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1452 στο χωριό Βίντσι της Ιταλίας. Εκεί πέρασε και τα παιδικά του χρόνια, έχοντας για θέα τη κοιλάδα του ποταμού Άρνο και την ορεινή περιοχή ολόγυρα που ήταν γεμάτη με ρυάκια πανέμορφες λίμνες και δάση. Περιπλανόμενος σε αυτά, λάτρευε να παρατηρεί κάθε λεπτομέρια της φύσης και να απεικονίζει ό,τι του έκανε εντύπωση στα πρώτα του σχέδια. Η αγάπη του αυτή για τα τοπία και τη φύση, παρέμεινε στα έργα του και απεικονίζεται στο φόντο των περισσότερων.
Εκτός όμως από τα σκίτσα του, στα σημειωματάριά του συγκρατούσε επίσης κάθε τι που του περνούσε από το μυαλό, όπως για παράδειγμα τρόπους βελτίωσης της ζωγραφικής του ή τον τρόπο για να σκιτσάρει γρηγορότερα όσα έβλεπε.
Ο Λεονάρντο είχε την ικανότητα να γράφει με το δεξί αλλά και το αριστερό χέρι. Χρησιμοποιούσε το δεξί περισσότερο προκειμένου να μην λερώνει το αριστερό του χέρι με το μελάνι, αλλά στα σημειωματάριά του προτίμησε να γράφει ανάποδα, από τα δεξιά προς τα αριστερά, για να αποφύγει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Έτσι, για να διαβάσει κάποιος τις σημειώσεις του θα χρειαστεί καθρέπτη ή πολύ κοφτερό μυαλό!
Για τη μετέπειτα πορεία του, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η μετακόμισή του στην πιο συναρπαστική και σφύζουσα από ζωή πόλη της Ευρώπης του 15ου αιώνα, στη Φλωρεντία! Ο λόγος για τη ζωντάνια που επικρατούσε εκείνη τη περίοδο στη Φλωρεντία, είναι η Αναγέννηση. Ο κόσμος άρχισε να σκέφτεται διαφορετικά, να ζει διαφορετικά και να ασχολείται με το όμορφο και με τη καλλιέργεια του πνεύματος. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, είχε δείξει από μικρός δείγματα ευφυίας και έτσι σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών στάλθηκε ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερρόκκιο. Σε όλη την περίοδο του 1472-1480 εργάστηκε στο εργαστήριο του Βερόκιο, ενώ παράλληλα φιλοτεχνούσε και δικούς του πίνακες και έγινε μέλος της συντεχνίας ζωγράφων της Φλωρεντίας. Στη συνέχεια της ζωής του, γνώρισε πολύ σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Λουδοβίκος Σφόρτσα, ο Καίσαρας Βοργίας, ο Charles d’ Amboise, ο Λουδοβίκος ΙΒ’, βασιλιάς της Γαλλίας, και δούλεψε για εκείνους ως ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, μηχανικός.
Αρκετά όμως με τα λόγια, ας προχωρήσουμε σε μερικούς από τους πιο γνωστούς του πίνακες και εφευρέσεις! (εκτός από τη Μόνα Λίζα)
Ο άνθρωπος του Βιτρούβιου
Είναι ένα σχέδιο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που δημιουργήθηκε το 1490 που βασίζεται σε αρχαία κείμενα του αρχιτέκτονα Βιτρούβιου. Σχεδιάζοντας έναν κύκλο με κέντρο τον αμφαλό και ένα τετράγωνο, καταλήγει σε ιδιαίτερα σημαντικά συμπεράσματα για το ανθρώπινο σώμα σε ό,τι αφορά τις αναλογίες του.
Η Γυναίκα με την Ερμίνα
Πρόκειται για το πορτρέτο της Cecilia Gallerani, της περιόδου 1487-1490. Ήταν ένας από τους μόλις τέσσερις πίνακες του Da Vinci, που απεικονίζουν γυναίκες. Η ερμίνα συμβολίζει τη ματαιοδοξία, όπως αναφέρουν ειδικοί και λέγεται ότι ο καλλιτέχνης δεν είχε αρχικά την πρόθεση να τοποθετήσει το ζώο στα χέρια της κοπέλας. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε ο Γάλλος οπτικός μηχανικός Pascal Cotte που σάρωσε τον πίνακα με ένα αυτοσχέδιο μηχάνημα, με ανάλυση 240 εκατ. pixels, χρησιμοποιώντας 13 φάσματα φωτός, συμπεριλαμβανομένης και της υπεριώδους και υπέρυθρης ακτινοβολίας.
Ο Μυστικός Δείπνος
Γνώμες, θρύλοι και μελέτες συγκρούονται γύρω από το Μυστικό Δείπνιο, ο οποίος έχει δώσει τροφή σε δεκάδες θεωρίες και ερμηνείες, έχοντας ως κεντρικά πρόσωπα τον Ιησού και τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Η τοιχογραφία αυτή, βρίσκεται στο Μιλάνο στη Σάντα Μαρία ντέλλε Γκράτσιε.
Salvator Mundi
Ένας πίνακας μυστήριο. Λέγεται ότι ο Λεονάρντο τον δημιούργησε για τον Λουδοβίκο ΧΙΙ, τον βασιλιά της Γαλλίας μεταξύ 1502 και 1513 και στη συνέχεια ήρθε στη κατοχή του Κάρολου Ι της Αγγλίας, ως μέρος της συλλογής του το 1649 και το 1713 δώθηκε σε πλειστηριασμό. Ξαναεμφανίζεται το το 1900 όταν αγοράστηκε από έναν Βρετανό συλλέκτη, τον Φράνσις Κουκ, 1ο υποκόμη του Monserrate. Κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, ο πίνακας έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό και ο δημιουργός του είναι άγνωστος. Έτσι, πωλείται σε τιμή μόλις £ 45 το 1958 από απόγονους του Κουκ.
Τον 21ο αιώνα, ειδικοί τον αποκατέστησαν και επικύρωσαν ότι ο πίνακας ανήκει στο Λεονάρντο. Ένας σημαντικός παράγοντας στην επικύρωση, ήταν η γυάλινη σφαίρα καθώς ο Λεονάρντο είχε μια βαθιά αγάπη να απεικονίζει τη διαφάνεια στα έργα του με τον παραστατικότερο τρόπο. Ένας ακόμα παράγοντας, είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι ζωγραφισμένος ο Χριστός, έχει την ίδια αιθέρια και «άπιαστη» μορφή με την ξεθωριασμένη φιγούρα στο κέντρο της εξαίσιας τοιχογραφίας του ντα Βίντσι, τον Μυστικό Δείπνο.
Εκτέθηκε από την Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου κατά τη διάρκεια του προγράμματος Leonardo da Vinci: Ζωγράφος στην αυλή του Μιλάνο από τις 9 Νοεμβρίου 2011 έως 5 Φεβρουαρίου 2012. Ο πίνακας πουλήθηκε το 2013 σε Ρώσο συλλέκτη για 127.5 εκατομμύρια δολάρια.
To αερόστατο
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, προσπάθησε να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο πετούν τα πουλιά και να δημιουργήσει μια πτητική μηχανή που θα βοηθούσε τον άνθρωπο να πετάξει. Μετά από έρευνα και πειράματα του Λεονάρντο πάνω στο θέμα, δημιούργησε περίπου 10 τέτοιες μηχανές που ωστόσο καμία δεν ήταν επιτυχής.
Σχετικά με το αερόστατο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να είχε σκελετό σαν πυραμίδα με τετραγωνισμένη βάση. Ακόμη, θα πρέπει το επάνω μέρος του αερόστατου να καλύπτεται με μία ενισχυμένη τέντα με πλάτος και ύψος 12 βραχίονες (μονάδα μέτρησης της τότε εποχής). Υποστήριζε πως με το αερόστατο κάποιος άνθρωπος μπορούσε να πηδήξει από οποιοδήποτε ύψος χωρίς να υποστεί κανένα απολύτως τραυματισμό.
Το ελικόπτερο
Το ελικόπτερο που είχε στο νου του ο Λεονάρντο το 1504, όταν και έφτιαξε το σκίτσο αυτό, θα αποτελούνταν από λινό ύφασμα που καθώς θα περιστρεφόταν γύρω από τον εαυτό του, στηριγμένο σε γερή βάση θα σήκωνε τον άνθρωπο ψηλά. Οι παρατηρήσεις του για να γίνει κάτι τέτοιο, ήταν να τυλιχτούν άκρα του έλικα με ατσάλινο σύρμα χοντρό σαν σχοινί, ενώ η περιφέρεια από το κέντρο να απέχει περίπου πέντε μέτρα».
Αναλυτικότερα δηλαδή, ήταν της γνώμης ότι το ελικοειδές αυτό όργανο φτιαγμένο από λινό ύφασμα και με βουλομένους τους πόρους θα ήταν επαρκές, ώστε με μια γοργή κίνηση να πραγματοποιήσει σπειροειδείς κινήσεις στον αέρα και να υψωθεί στον ουρανό. Η εφεύρεση του Λεονάρντο, αποτελεί σίγουρα μια από τις σημαντικότερες.
Στολή κατάδυσης
Τον καιρό που ο Λεονάρντο ζούσε στη Βενετία, την πόλη του νερού, εφηύρε την στολή κατάδυσης, με σκοπό την επιδρομή κάποιου ανθρώπου σε εχθρικό πλοίο σε περίπτωση μάχης. Αν και ο ίδιος απεχθανόταν τον πόλεμο, κατασκεύασε διάφορες μηχανές για αυτόν. Μία από αυτές είναι και η συγκεκριμένη στολή. Φτιαγμένη από δέρμα, είχε δύο σωλήνες από ζαχαροκάλαμο που κατέληγαν σε μία επιφάνεια κατασκευασμένη από φελλό ώστε να επιπλέει και μετέφεραν τον απαραίτητο αέρα στο δύτη. Το τμήμα του κεφαλιού έμοιαζε με εντόμου και στη στολή υπήρχε ακόμα η δυνατότητα να τραβά ο δύτης αέρα από την επιφάνεια και να τον εγκλωβίζει μέσα στη στολή, ώστε ο δύτης να καταφέρνει να ανέβει ευκολότερα από τον βυθό.
Περιστρεφόμενη γέφυρα
Η περιστρεφόμενη γέφυρα, κατασκευάστηκε από τον Λεονάρντο για τον Φόρτσα. Αποτελεί ακόμα μια ανακάλυψη προορισμένη για τον πόλεμο και τη διευκόλυνση του στρατού. Είχε τη δυνατότητα να μαζεύεται και να μεταφέρεται έτσι ώστε ο στρατός να καταφέρνει να περνά πάνω από μεγάλα ποτάμια και παρόμοια εμπόδια που θα συναντούσε στο δρόμο του. Η γέφυρα θα ταλαντεύονταν πάνω από ένα ρεύμα ή τάφρο και θα πιανόταν στην άλλη πλευρά έτσι ώστε οι στρατιώτες να μπορούσαν να περάσουν με ελάχιστα προβλήματα . Η συσκευή είχε ρόδες και ένα σύστημα τροχαλίας και σχοινιού για εύκολη μεταφορά. Είχε επίσης ένα αντίβαρο για θέματα ισορροπίας. Με τη χρήση της γέφυρας αυτής, θα ήταν δυνατή η γρηγορότερη μετακίνηση του στρατού σε περίπτωση επίθεσης αλλά και ο ανεφοδιασμός του.
Κανόνι 33 κανών
Ο Λεονάρντο είχε αντιληφθεί ότι το πρόβλημα με τα κανόνια της εποχής, ήταν ότι καθυστερούσαν να οπλίσουν και να ρίξουν τα πυρομαχικά. Γιαυτό το λόγο, κατασκεύασε ένα κανόνι το οποίο είχε τρείς σειρές από κάνες, η μία πάνω στην άλλη. Όλα τα όπλα του οργάνου θα οπλίζονταν και κατά την διάρκεια της μάχης η πρώτη σειρά από 11 κάνες θα πυροβολούσε ενώ παράλληλα ήταν ευέλικτη, στηριγμένη πάνω σε ρόδες ώστε να μετακινείται και να μεταβάλλει το στόχο της ευκολότερα.
θωρακισμένο αυτοκίνητο
Ο Λεονάρντο είχε εμπνευστεί το θωρακισμένο αυτοκίνητο ή αλλιώς το πρώτο τάνκ. Ήταν κατασκευασμένο έτσι ώστε να τρομάζει τον εχθρό. Το όχημα αυτό ήταν εξοπλισμένο με ελαφριά κανόνια και το στρογγυλό του σχήμα του επέτρεπε να έχει εμβέλεια 360 μοιρών. Κινούμενο με ρόδες τις οποίες κινούσαν άντρες με τροχαλίες και μοχλούς το “αυτοκίνητο” αυτό ήταν εξαιρετικά ευκίνητο. Ωστόσο ένα σφάλμα που εντοπίστηκε στη συγκεκριμένη εφεύρεση, είναι ότι οι τροχαλίες είναι τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορούν να κατευθύνουν το όχημα ευθεία. Λέγεται ότι το συγκεκριμένο “σφάλμα” το προκάλεσε ο ίδιος ο Λεονάρντο, σαμποτάροντας το ίδιο του το δημιούργημα, καθώς ήταν λάτρεις της ειρήνης και δεν ήθελε η εφεύρεσή του να γίνει πραγματικότητα γιατί ήταν ιδιαίτερα καταστροφικό.