Ο Solmeister (ή αλλιώς Μανώλης), είναι ένας σχετικά νέος καλλιτέχνης στο χώρο του ελληνικού hip-hop που έχει ξεχωρίσει με τη δουλειά του τα τελευταία χρόνια, ενώ γρήγορα έχει αποκτήσει δικό του κοινό που υποστηρίζει συστηματικά τα βήματα του. Οπλισμένος με φαντασία, ατελείωτο χιούμορ, ειλικρίνεια και διάθεση για δημιουργία, το 2008 κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο. Το 2010 όμως, είναι η χρονιά που ο Solmeister ξεκινάει δυναμικά, συμμετέχοντας στο Grandchampion Hot Joints του Dj The Boy, κυκλοφορεί το ” Say Goodbye EP” και βγάζει το βιντεοκλιπ του “Βράδια Αξημέρωτα“, ένα κομμάτι που ξεχωρίζει ακόμα και που έγινε πολύ αγαπητό στο κοινό, που κρύβει το soundtrack της ταινίας “Amelie”. Δύο χρόνια αργότερα, το 2012, είναι φοιτητής στην Αγγλία, ενώ παράλληλα κυκλοφορεί το ” Mistakes EP”, το οποίο περιλαμβάνει γνωστά αγαπημένα τραγούδια όπως τη “Μεθυσμένη Πριγκίπισσα” και το “Europa“. Ακόμα το 2012, ανακοινώνει την τριλογία “All that’s left” που θα κλείει με το “Memory Lane EP” . To 2014, το “Memory Lane” βρίσκεται πολύ κοντά, ωστόσο μια έκρηξη συναισθημάτων τον οδήγησε στη δημιουργία του “Μαζί και Μόνοι”, ένα mixtape που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο. Σ αυτό συναντάμε τα (πολυαγαπημένα) “Δακρυγόνο“, “Γομολάστιχα” και “Ξεραμένο Αίμα” που συνδέονται μεταξύ τους νοηματικά αλλά και μέσω των βίντεοκλίπ. Όσο για το “Memory Lane EP”, έχει ολοκληρωθεί αλλά έχει παραμείνει στο μικροσκόπιο ακόμα μέχρι ο Solmeister να νιώσει έτοιμος να το κυκλοφορήσει. Έτσι, έχοντας πολλέςφρέσκες ιδέες και δουλειά, είχε ήδη δημιουργήσει άπειρα κομμάτια που τα είχε στην άκρη μέχρι να βρεθεί το ένα κομμάτι που θα τα ένωνε σε δίσκο. Ξαφνικά και μέσα σε 24 ώρες, βρίσκει το κομμάτι αυτό και το πρώτο του solo LP γίνεται πραγματικότητα, είναι το “Νύχτες Πρεμιέρας” που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2015. Εκτός από αυτά, πρόκειται για ένα ακομπλεξάριστο άτομο, με πολύ αγάπη για αυτό που κάνει, αληθινός και με μεγάλο ταλέντο. Ας τον γνωρίσουμε!
Είναι αλήθεια ότι ξεκίνησες την πορεία σου με επιτυχία και έγινες ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό. Στο συγκεκριμένο χώρο είναι δύσκολο να το διατηρήσεις αυτό, εσύ πώς το καταφέρνεις;
Χτύπησα φλέβα στα πρώτα μου βήματα, ευχή και κατάρα, διότι τα πρώτα μου κομμάτια με τον κολλητό μου τον PaK, που δημοσιεύτηκαν το 2008, είχαν πολύ χαβαλετζίδικο χαρακτήρα. Αποτυπώναμε την παρέα μας μαθαίνοντας παράλληλα πως γίνεται μια ηχογράφηση κι ένα κλιπ, πως γράφεται σωστά ο στίχος και δοκιμάζοντας διάφορες τεχνικές. Αυτό το καφριλίκι αγαπήθηκε αλλά εγώ όσο πειραματιζόμουν κι εμβάθυνα στο αντικείμενο, τόσα περισσότερα περίμενα απ’ τον εαυτό μου, έτσι ως καλλιτεχνική μου αρχή, δηλαδή τέλος των πειραματισμών, ορίζω το 2010, την κυκλοφορία του Say Goodbye EP. Αυτό σήμανε μια στροφή στο ύφος μου που, παρά την αρχική αποδοκιμασία, εν τέλει κέρδισε τον κόσμο με το τραγούδι “Βράδια Αξημέρωτα”, που με καθιέρωσε ως ανερχόμενο. Το 2011 κυκλοφορώ το Στάχτη LP με τον Toquel, το οποίο περιείχε τα κομμάτια “Στάχτη” και “MCs από Στάχτη”, που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία που είχα σε θέμα επιτυχίας και λίγο καιρό μετά κυκλοφορώ το Mistakes EP, τη νοηματική συνέχεια του Say Goodbye, που περιείχε το “Europa” και την “Μεθυσμένη Πριγκίπισσα”, δύο κομμάτια όχι όσο επιτυχημένα όσο τα προαναφερθέντα, αλλά ιδιαίτερα αγαπημένα από τους πιο φανατικούς ακροατές μου, τους Solmates, όπως τους αποκαλώ χαϊδευτικά.
Τώρα, μιλώντας για διατήρηση, κάτι στράβωσε εκεί στο 2012. Η κατάρα της υπερέκθεσης στον κόσμο είναι η πίεση, η οποία με κούρασε και κυκλοθυμικά έπαψα να ενδιαφέρομαι τόσο για την εικόνα μου, ξεκίνησα να δουλεύω περισσότερο με βάση την ιδιοσυγκρασία μου και να πειραματίζομαι σε μια διαδικασία ξεσκαρταρίσματος του τι μου αρέσει και τι όχι, του τι κοινό θέλω να με ακολουθεί και γιατί. Με όσους επέλεξαν να στηρίξουν αυτές τις πιο ασυνεχείς και ιδιότροπες ενέργειες μου, που κυμαίνονται από τελείως παλαιοσχολίτικο ατακαδόρικο rap μέχρι ακουστικά covers με κιθάρα, χτίσαμε μία σχέση σχεδόν οικογενειακή μέσα από συναυλίες. Εκεί κατάλαβα λοιπόν πως αυτά τα 200 άτομα που έκοψαν απ’ το χαρτζιλίκι τους για να παραβρεθούν στο live μας, είναι πολύ πιο σημαντικά από 200.000 που απλά περιορίζονται στο να βιώνουν επιδερμικά την εμπειρία της μουσικής πίσω απ’ την οθόνη τους.
Μίλησε μας για τις live εμφανίσεις.
Προσπαθούμε να παίζουμε δύο με τρεις φορές το χρόνο, γενικά. Μία καθιερωμένη μας εμφάνιση είναι το “Να τα Πούμε;” το οποίο, όπως μαρτυρά ο τίτλος, γίνεται τα Χριστούγεννα και έκλεισε πέντε συναπτά έτη επιτυχίας το 2014. Οι άλλες δύο συνήθως είναι τον Ιούνιο και το Σεπτέμβριο, για να γιορτάσουμε τη λήξη της σχολικής χρονιάς και να κλάψουμε αγκαλιά για την αρχή της, σαν αιώνιοι έφηβοι κι εμείς. Αν ήταν στο χέρι μου θα έπαιζα κάθε Σάββατο, αλλά δε θέλω να κορεστώ, προτιμώ να σας λείψω για να με εκτιμήσετε και να έρθετε με όρεξη.
Πέρα απ’ την πλάκα, προσπαθούμε πάντα να κάνουμε το κάτι παραπάνω στις συναυλίες μας, από σκετσάκια και αστεία, μέχρι πιο live ενορχηστρώσεις με φυσικά όργανα, γιατί προσωπικά όταν πηγαίνω σε ένα live σαν κοινό περιμένω κάτι παραπάνω απ’ το να ακούσω απλά τα κομμάτια και να φύγω. Το αποκορύφωμα αυτού θα είναι οι “Νύχτες Πρεμιέρας”, το νέο μου CD και η παράσταση που θα το συνοδεύει.
Τα τραγούδια είναι αποκλειστικά δικά σου δημιουργήματα, από το ρυθμό ως τα λόγια και τη σκηνοθεσία του κάθε βίντεο. Από που παίρνεις την έμπνευση; Πιστεύεις ότι εστιάζεις περισσότερο σε κάποια συγκεκριμένα θέματα, και αν ναι, ποιά είναι αυτά;
Το αποκλειστικά δικά μου δημιουργήματα το δέχομαι σερβιρισμένο με πέντε κουταλιές ποιητικής αδείας, διότι στο hip-hop γενικά ο δειγματισμός, για τους μυημένους sampling, είναι η κυρίαρχη μουσική τεχνοτροπία. Κάποιες φορές παίρνουμε μια μελωδία αυτούσια και την φέρνουμε στα μέτρα μας, όπως έχω κάνει με το “J’y Suis Jamais Alle” στο “Βράδια Αξημέρωτα”, γιατί η ίδια η μελωδία μας εμπνέει, κάποιες άλλες τεμαχίζουμε τόσα διαφορετικά ηχητικά δείγματα που βγαίνει ένα τελείως νέο αποτέλεσμα, αντίστοιχο του εικαστικού κολλάζ.
Στιχουργικά όμως, ναι, είθισται ο κάθε ράππερ να γράφει τους δικούς του στίχους. Εγώ προσωπικά έχω γράψει τα πάντα, γιατί τα πάντα τρέχουν στο μυαλό μου, από το πιο κλειστόμυαλο battle rap, με το οποίο μεγάλωσα και, καλώς ή κακώς, άμα σου μπει το μικρόβιο δε σε αφήνει, μέχρι κομμάτια που εμβαθύνουν στις ανθρώπινες σχέσεις, απ’ τις οποίες εστιάζω πολύ στον έρωτα, διότι μου εξάπτει την περιέργεια και με εμπνέει περισσότερο από κάθε τι.
Σε μια χώρα που η καψούρα είναι η εθνική μας μουσική και που εκθειάζεται σαν έρωτας το πήδημα μιας νύχτας, είναι πολύ εύκολο να απορρίψεις ένα ερωτικό τραγούδι, ειδικά μέσα στο hip-hop. Έχω ακούσει τα πάντα, απ’ το ότι είναι εμπορικό τρικ και rap που πιάνει στα κοριτσάκια, μέχρι το ότι το hip-hop δεν έχει χώρο για τέτοια κομμάτια. Δεν εξοργίζομαι πια και δεν ψάχνω να απολογηθώ για τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο, γράφω για τα παιδιά με τα αισθήματα κι απλά ελπίζω το μήνυμα να φτάσει εκεί που πρέπει.
Πως προωθείς τη δουλειά σου;
Διαδικτυακά, δεν είναι ότι έχω και πολλές διαφορετικές επιλογές. Μια στο τόσο με τον PaK θα κυκλοφορήσουμε ένα mixtape (σ.σ. χαμηλότερης ποιότητας δίσκο, ηχογραφημένο με κατώτερα μέσα και λιγότερη συνοχή) το οποίο θα το μοιράσουμε δωρεάν χέρι με χέρι σε αντίτυπα γραμμένα από μας σα φόρο τιμής στις εποχές που υπήρχε αυτού του είδους η διακίνηση. Για επίσημες κυκλοφορίες και συναυλίες προσπαθούμε να ενημερώνουμε τον κόσμο μέσω του Facebook και του YouTube μας.
Είσαι ένας αυτοδημιούργητος και ελεύθερος καλλιτέχνης. Εκφράζεσαι όπως επιθυμείς, ηχογραφείς και γράφεις ό,τι εσυ θες. Πώς νιώθεις γι αυτό; Ποιά είναι τα θετικά και τα αρνητικά της ελευθερίας αυτής;
Τα θετικά και τα αρνητικά σε κάθε πράγμα είναι κάπως υποκειμενικά, δε νομίζεις; Δηλαδή, αν θες απλά να γίνεις γνωστός, το να ακολουθείς ένα σίγουρο δρόμο και κάποιος να σου λέει τι να γράψεις και πως, είναι καλό, δεν είναι;
Εγώ χαίρομαι για την ελευθερία του να μπορώ να κάνω αυτό που θέλω ακριβώς όπως θέλω, γιατί με νοιάζει το κουβάρι που έχω στο κεφάλι μου να το ξετυλίξω. Κάποιες φορές θα συμπέσω με την προτίμηση του κοινού και είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο αυτό. Θέλω γεμάτα lives αλλά θέλω πρώτα επαφή και επικοινωνία, δεν είναι τυχαίο που πολλοί απ’ τους θαμώνες στις συναυλίες με λένε Μανώλη και όχι Solmeister. Γράφω και ηχογραφώ ακριβώς αυτό που νιώθω και όσοι αφεθούν σε αυτό, δηλαδή οι λίγοι που έχουν διαβάσει μέχρι εδώ και δεν έκλεισαν τη συνέντευξη όταν είδαν τον όγκο του κειμένου, είναι πρόθυμοι να γίνουν κομμάτι του παζλ με τον τρόπο τους. Αυτοί είναι οι Solmates.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια έκρηξη στο χώρο και αυτοί που ξεκινούν να ασχολούνται ερασιτεχνικά με το hip hop είναι όλο και περισσότεροι. Τι πιστεύεις ότι σε κάνει να ξεχωρίζεις από τη μάζα;
Η φυσική μου ομορφιά και γοητεία αφενός, η παντελής έλειψη χιούμορ μου και ο Παντελής Θαλασσινός αφετέρου. Η παραπάνω πρόταση, θεωρώ πως είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του γιατί ξεχωρίζω.
Ίσως ξεχωρίζω γιατί παρασκέφτομαι, γιατί έγραψα την προηγούμενη πρόταση, γέλασα, συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται να γελάσει κανείς άλλος, σκέφτηκα να τη σβήσω, μετά είπα “χέστηκα”, μετά σκέφτηκα αν το να γράφω λεπτομερώς τι περνάει απ’ το κεφάλι μου σε μια συνέντευξη γραπτή που μπορούσα κάλλιστα να μην κάνω το κακό αστείο μου με κάνει να φαίνομαι νευρωτικός, αν κάποιος θα ξενερώσει επειδή τα έλεγα τόσο ωραία και ξαφνικά είπα την κρυοκωλιά μου ή αν θα ξενερώσει επειδή μόλις είπα τη λέξη “κρυοκωλιά”… Εν τέλει ίσως ξεχωρίζω γιατί δεν έσβησα τίποτα από τα παραπάνω.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αγαπά το χιπ χοπ και στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες;
Όπως αναφέρεις στο καινούργιο σου τραγούδι, το la raza, σου έχουν γίνει προτάσεις από δισκογραφικές, τις οποίες ωστόσο απέρριψες. Γιατί επέλεξες να κάνεις κάτι τέτοιο σε μία τόσο δύσκολη εποχή;
Το hip-hop είναι βαθιά ριζωμένο στη συλλογική συνείδηση της νεανικής κουλτούρας της Ελλάδας και μάλιστα το παίρνουμε ως δεδομένο αυτό ενώ δε θα έπρεπε. Έχω σπουδάσει στην Αγγλία και πολλές φορές σχολιάζουμε με τον PaK που ζούσε στη Γερμανία από τα 13 έως τα 18 του και πλέον σπουδάζει και αυτός στην Αγγλία, ότι δεν είναι έτσι στο εξωτερικό. Δε θα δεις πιτσιρικαρία μαζεμένη σε πλατείες πάνω από ένα κινητό να ακούει hip-hop, ούτε το graffiti είναι τόσο διαδεδομένο που να μοιάζει δεδομένο ότι θα το βλέπεις παντού γύρω σου.
Παρά αυτή τη δύναμη του hip-hop στη νεολαία λοιπόν, δεν υπάρχει μία εταιρία να πάρει 10 αξιοπρεπείς MCs που δουλεύουν αυτόνομα και να τους πει, κάντε αυτό που ήδη κάνετε και ήδη πιάνει και εμείς θα αναλάβουμε να το μάθει και ο τελευταίος πορωμένος πιτσιρίκος που υπάρχει. Για τις εταιρείες ο ράππερ είναι ο κλόουν που μιλάει για 40 δευτερόλεπτα μέχρι να μπει ξανά ο Γονίδης.
Ποιές είναι οι μουσικές επιρροές που δέχεσαι;
Θα πετάξω μια λίστα με ονόματα, όπως μου ‘ρχονται, χωρίς να εξηγήσω τι και πως, γιατί είναι σαν κυνήγι θησαυρού το που με έχει επηρεάσει τι.
Depeche Mode, Bon Iver, Δεληβοριάς, Ημισκούμπρια, Nirvana, Pink Floyd, Eminem, Atmosphere, Sage Francis, Queen, Ladose, Moby, Σαββόπουλος, Πυξ Λαξ, Portishead, Άσαρκος, Μέγας, Λεξ, Sex Pistols και τόσοι, τόσοι άλλοι.
Είναι παράνοια το να βρεις τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους όλοι αυτοί, οπότε δεν το συνιστώ.
Έχεις συνεργασίες και συμμετοχές στα τραγούδια σου με φίλους σου όπως είναι o Toquel και οι Τελευταία Στιγμή. Πες μας δύο λόγια για αυτές.
Μπορεί να κάνω ένα κομμάτι με οποιονδήποτε αλλά δε θα είναι κάτι παραπάνω από απλά μια συνεργασία που θα πω όσα έχω να πω κι εκείνος όσα έχει να πει. Όταν όμως αρχίσουμε να γράφουμε μαζί, αλλάζει το πράγμα, η μουσική που βγαίνει είναι πλέον οικογενειακή υπόθεση. Δε θέλω να μιλήσω για τους φίλους μου γιατί προφανώς νιώθω τη μουσική τους στο πετσί μου και θεωρώ ότι κάποιος θα πρέπει να την εκτιμήσει ακούγοντας την, όχι λόγω της δικής μου άποψης.
Το αύριο...
Τώρα ετοιμάζω το πρώτο μου ολοκληρωμένο solo το “Νύχτες Πρεμιέρας”. Έχει 17 κομμάτια, οι μουσικές είναι ως επί το πλείστον δικές μου και έχω κάνει μια μεγάλη στροφή προς τη σύνθεση, χωρίς να λείπουν βέβαια και κάποια κομμάτια με samples. Νοηματικά το έχω χωρίσει σε δύο “ταινίες” και τον δίσκο τον δένουν κάποια σκετσάκια ανθρώπων που πάνε να δουν αυτές τις ταινίες, στην αρχή συναντιούνται στα εισητήρια και στο τέλος φεύγουν απ’ τον κινηματογράφο και σχολιάζουν αυτό που μόλις είδαν. Θεματολογικά στο πρώτο μισό του δίσκου, στην πρώτη “ταινία”, ασχολούμαι με τη hip-hop σκηνή, άλλοτε χιουμοριστικά, άλλοτε επιθετικά, ενώ στο δεύτερο μισό, επικεντρώνομαι πάλι στις ανθρώπινες σχέσεις.
Στιχουργικά και μουσικά το έχω τελειώσει, απομένουν οι ηχογραφήσεις και πιστεύω θα είμαι πιστός στην υπόσχεση που έχω δώσει για κυκλοφορία τον Οκτώβριο. Επίσης, για πρώτη φορά, νιώθω έτοιμος να κάνω μια μικρή ανακοίνωση, που κρατάω κρυφή καιρό… Το “Νύχτες Πρεμιέρας” θα το παρουσιάσω ζωντανά τον Δεκέμβριο, αλλά η παρουσίαση δε θα είναι όμοια με οτιδήποτε έχω κάνει παλιότερα. Ετοιμάζω μια παράσταση που, χωρίς να θέλω να αποκαλύψω πολλά, συνδυάζει θέατρο, μουσική και κινηματογράφο.
Όσοι θέλουν να ενημερώνονται για νέες κυκλοφορίες, συναυλίες κλπ μπορούν να μας βρουν στο facebook και στο YouTube και ζωντανά ενδεχομένως να τα πούμε τον Ιούνιο!
https://www.facebook.com/SolmeisterFanPage