Οι 5 λόγοι που το Πάσχα είναι καλύτερο από τα Χριστούγεννα!
Πάντα αγαπούσα το Πάσχα περισσότερο απ’τα Χριστούγεννα και αυτό προκύπτει από την συνειδητοποίηση μου όσον αφορά τις μεγάλες απολαύσεις της ζωής και την ταξινόμηση αυτών, αλλά αυτό είναι ένα θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε κάποια άλλη στιγμή. Προς το παρόν θα προσπαθήσω να πείσω εσάς, τους σταθερούς θαυμαστές-αναγνώστες μου, με τις συνηθισμένες στρατηγικές πειθούς μου (πες-ότι-σου-κατέβει-στο-κεφάλι-και-υποστήριξε-το-με-θράσος) για την υπεροχή της παρούσας εορτής, και επειδή δεν έχει υπάρξει ποτέ PLAN για το συγκεκριμένο άρθρο στο πρόχειρό μου θα ακολουθήσω το ρητό ενός αγαπημένου ποιητή «μην κοιτάζεις τον δρόμο, ακολούθησέ τον*» και θα γράψω σε φάση stream of consciousness σαν ένας άλλος James Joyce (όχι, δεν ξέχασες ανοιχτή την φραπεδιέρα, τρίζουν τα κόκαλά του με την ανακοίνωσή μου). Πάμε λοιπόν:
*ο Φερνάντο Πεσσόα το είπε μωρή βλάχα που θες και αστερίσκο.
1.Είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού! Ναι, οκ, έχω δηλώσει σε άπειρες συνεντεύξεις μου ότι είμαι αγνωστικιστής. Έχω δηλώσει όμως και άνθρωπος που σέβεται τον λαό, κάνει τέχνη για τον λαό και είναι πάντα κοντά στον λαό. Και ο σοφός λαός αποφαίνεται «όσο μεγαλύτερο, τόσο το καλύτερο» κι έτσι λοιπόν, πιστεύεις δεν πιστεύεις, θα το φας το επιχείρημα και θα πεις και ένα πασχαλινό τραγούδι (κατά προτίμηση κάτι του Χρήστου Σαντικάι πριν το voice-το μετά δεν υπάρχει σε περίπτωση που προβληματίστηκες).
2.Είναι η χαρά του κοιλιόδουλου-και μπορώ να επιχειρηματολογήσω! Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι είσαι λογικός άνθρωπος και δεν νηστεύεις: η μεγάλη εβδομάδα είναι πραγματικά μεγάλη για σένα αγαπημένε. Όλα τα αρτύσιμα του ψυγείου είναι για πάρτη σου, από την καπνιστή γαλοπούλα και την γκούντα μέχρι το κοτόπουλο στην κατάψυξη που σύντομα θα ξυπνήσει έναν κάποιον Παρλιάρο μέσα σου και θα γίνει στον φούρνο με πατατούλες baby και κάρι (δεν ξέρω για σας, εμένα ο συγκεκριμένος τύπος μου ξυπνάει μόνο αν πρόκειται να φάω εγώ ολόκληρο το ταψί).
Επιπροσθέτως, ας μην ξεχνάμε ότι και η δική σου οικογένεια σαν σωστοί χριστιανοί που έχουν καταλάβει πλήρως ότι το κόνσεπτ της νηστείας είναι η λιτότητα και η στέρηση και όχι το “αγοράζω από το εμπόριο οποιοδήποτε υποκατάστατο των αρτύσιμων και συνεχίζω να τρώω σαν την Τράνσμπουλ στην Ματίλντα” θα έχουν πιθανότατα γεμίσει το σπίτι με ένα σωρό γλυκίσματα που μπορούν να καταβροχθίσουν χωρίς καμία ενοχή που θα κοινωνήσουν το Σάββατο πριν το resurrection, δίνοντας σου την ευκαιρία να κάνεις ευχάριστα διαλείμματα από τις κρέπες και τις βάφλες με καινούριες γευστικές εμπειρίες. Πες μου ποιος είναι κερδισμένος εν τέλει!
3.Είναι η μόνη γιορτή που μπορείς να πεις «τώρα γύρνα κώλο» ελεύθερα, απαλλαγμένος από τα ταμπού της σεμνότυφης κοινωνίας που μεγάλωσες και σιχάθηκες. Αμήν!
4.Κάθε χρόνο, για μία μέρα έχεις την δυνατότητα να απολαύσεις ένα πραγματικά αξιόλογο πρωινό. Και φυσικά αναφέρομαι στην Κυριακή του Πάσχα! Ο καφές δίνει την θέση του στον επιτραπέζιο ημίγλυκο, τα κούακερ στην πετσούλα από το αρνί και οι φρυγανιές με μέλι στο ψητό ψωμί με επικάλυψη τζατζίκι.
Και στην αναμονή ενός τέτοιου πρωινού θα με δεις και αυτό το Πάσχα να ξυπνώ με το χαμόγελο στα χείλη και τον ήλιο στα μαλλιά, να ανοίγω τα παραθυρόφυλλα και να τραγουδώ το “true love’s kiss”, τα αηδόνια και οι κορυδαλλοί να μου κάνουν δεύτερες και οι σκίουροι και οι λαγοί να μου φροντίζουν την γιορτινή κουπ. Τέλος πάντων, νομίζω έχεις πιάσει το feeling.
5.Δεν χάνεις ολόκληρη την επόμενη μέρα σου λόγω τρελού παρταρίσματος το βράδυ του Πάσχα. Θυμήσου λίγο πως πέρασες την τελευταία σου πρωτοχρονιά: περίμενες μέχρι τις 12 να αλλάξει ο χρόνος τσεκάροντας την αρχική σου στο facebook και ανεβάζοντας βασιλόπιτες στο instagram, είπες βιαστικά χρόνια πολλά στους γονείς σου, μπήκες στο αμάξι, γαμωσταύρισες στην κίνηση στο δρόμο και αναθεμάτισες την ώρα και την στιγμή που πάτησες πέρα απ’ το κατώφλι σου, στις δύο το βράδυ κατάφερες να φτάσεις στο μπαρ που είχες κλείσει πρώτο τραπέζι για να σου πουν ότι η κράτηση ακυρώθηκε λόγω καθυστερημένης προσέλευσης σου και κατέληξες στις τρεις το χάραμα σε ένα δεύτερο συνοικιακό καφέ να πετάς γαρύφαλλα και να τραγουδάς «έχεις τα μάτια που λατρεύω» της playlist «καψουροτσιφτετέλια 2015».
Γύρισες στο σπίτι σου στις οκτώ το πρωί προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου ότι πέρασες καλά και ξύπνησες στις τέσσερις το μεσημέρι της επόμενης για να αποφασίσεις ότι όλα είναι μάταια και πιθανότατα να κρεμαστείς με το τηλέφωνο του ντους. Την Κυριακή του Πάσχα όμως όλα είναι διαφορετικά. Πίνεις από τις 12 το μεσημέρι «ένα ποτηράκι για το καλό» και σε περίπτωση που αποφασίσεις να το κάψεις το συνεχίζεις non-stop όλη μέρα. Και ο Ορέστης Μακρής να είσαι το πολύ στις 12 το βράδυ θα νιώθεις ότι έχεις ανέβει στο crazy dance κάποιου amusement park της περιοχής σου, θα έχεις δείξει τον εσωτερικό σου κόσμο στην λεκάνη της τουαλέτας δύο φορές τουλάχιστον και ήδη θα βρίσκεσαι στο κρεβάτι σου-ή και όχι! Την επόμενη θα ξυπνήσεις το πολύ στις έντεκα και θα έχεις όλο το χρόνο να αδράξεις την μέρα και την κουζίνα σου (πάντα έχει περισσέψει λίγο κοκορέτσι από χθες, ελληνικό τραπέζι είναι).
Συνοψίζοντας, δεν θα ήθελα να ακυρώσω εντελώς τον εορτασμό των Χριστουγέννων καθώς αυτή η διάχυτη γλυκανάλατη αίσθηση ψευτορομαντισμού μπορεί να αγγίξει μέχρι και εμένα ως ένα σημείο, απλά μέχρι να τα γιορτάζει ο κόσμος στους δρόμους με τα μπούτια του αρνιού στο στόμα τραγουδώντας το ομότιτλο χιτ της Βανδή θα εκδηλώνω την ξεκάθαρη προτίμησή μου στο Πάσχα. Και θα κλείσω με ένα αγαπημένο δικό μου απόφθεγμα: «τα μελομακάρονα είναι για τους κουραμπιέδες» όπου κουραμπιές οποιοσδήποτε εναλλακτικός ξενέρωτος χαρακτηρισμός υπάρχει στο database σου. Καλή μας Ανάσταση!