Σας προτείνουμε την παράσταση “Μικρές Ιστορίες Φόνων” στο Vault!

Το Frapress.gr δε θα μπορούσε να λείπει από μια τέτοια δουλειά! Παρακολουθήσαμε την παράσταση και σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!

Διανομή Σαββατοκύριακου

Μικρές ιστορίες φόνων, μια παράσταση όπου αυτό που σου ζητούν είναι «Ενός λεπτού σιγή για αυτούς που δολοφόνησαν από αγάπη». Μία παράσταση που σε παρασύρει. Χαμηλός φωτισμός, λιτά σκηνικά σε σκηνοθεσία του Δ. Καρατζιά, το κείμενο ‘’γροθιά στο στομάχι’’ του Δ. Μπρατάκου και μία ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών με δυναμικότητα τόσο στην υποκριτική όσο και στη φωνή. Γέλιο και κλάμα, συναισθήματα ανάμεικτα, ερμηνείες που σου κόβουν την ανάσα. Παρακολούθησα τη διανομή του Σαββάτου και έφυγα, όπως όλοι, με ανάμεικτα συναισθήματα, έχοντας συγκινηθεί, γελάσει, προβληματιστεί. Νιώθεις μάρτυρας και εσύ, καθώς αυτές οι ιστορίες εγκλημάτων με κίνητρο το ερωτικό πάθος, είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα. Ξετυλίγεται στα μάτια σου το κουβάρι κάθε ιστορίας. Ακούς την εκδοχή του θύτη, του θύματος, του μάρτυρα και σε κάνουν να αναρωτιέσαι ποιος είναι τελικά ο φονιάς. Αυτός που όπλισε το χέρι του ή ο ηθικός αυτουργός αυτής της πράξης;

Η παράσταση ξεκινά με την απίστευτη Μυρτώ Γκόνη, στο ρόλο μιας διάσημης τηλεπαρουσιάστριας, κάποτε βασιλίσσα της τηλεθέασης. Έκανε όμως το μοιραίο λάθος και κατέληξε στη φυλακή για ένα έγκλημα πάθους! Το κελί της μετατρέπεται σε ένα σκληρό reality της «κίτρινης δημοσιογραφίας», ένα show που παρουσιάζονται πέντε εγκλήματα αγάπης. Το μόνο που ζητούν; Να τους ακούσεις. Οι μικρές ιστορίες γίνονται μεγάλες και η αμφιταλάντευση στο ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα είναι διαρκής. Σε οδηγεί όμως σε ένα σίγουρο συμπέρασμα,στα εγκλήματα της κοινωνίας απέναντι σ’ αυτά τα άτομα. Ένα reality όχι με μία κάμερα, αλλά με ζωντανούς θεατές. Μια παρουσιάστρια που σε κοιτά κατάματα, έτοιμη για όλα και που γνωρίζει οτι «Η τραγωδία των άλλων ναρκώνει τη δική σου». Ιστορίες ανθρώπων που τους ρήμαξε η αιμομιξία, η σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα, η ζήλεια, τα ναρκωτικά, η ψυχασθένεια και όπλισε το χέρι τους. Ένα δυνατό, σκληρό και κωμικοτραγικό κείμενο με νόημα και ουσία που αναδείχτηκε απο την πραγματική αλήθεια των ηθοποιών. Όλα αυτά συνθέτουν μια εξαιρετική παράσταση, ίσως από τις καλύτερες της φετινής χρονιάς.

Αν τη δείτε σίγουρα θα αναρωτηθείτε. Μικρές ιστορίες φόνων ή μικρές ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή;

Η παράσταση αυτή είναι μια πολύ καλή επιλογή. Πιστέψτε με. Όσοι αγαπούν το καλό θέατρο μπορούν να ξεχωρίσουν την κατάθεση ψυχής που γίνεται σε αυτόν τον μικρό χώρο και να πουν ένα μπράβο στους συντελεστές του.

Για αυτό λοιπόν «Ενός λεπτού σιγή, για αυτούς που δολοφόνησαν από αγάπη»!

Κατερίνα Οικονομοπούλου

Διανομή Δευτέρας και Τρίτης

Ξεφυλλίζοντας το Antivirus έπεσα πάνω στις «Μικρές Ιστορίες Φόνων». Όχι μόνο φαινόταν ενδιαφέρον το έργο, αλλά παρατήρησα και ότι διεξαγόταν στον πολύχωρο Vault, όπου είχα παρακολουθήσει πριν λίγα χρόνια το «Bent», το οποίο με είχε ενθουσιάσει. Όταν δε, είδα ότι τα δύο έργα είχαν τον ίδιο σκηνοθέτη (Δημήτρης Καρατζιάς) σκοτώθηκα να επικοινωνήσω με το θέατρο.

Μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια βρίσκεται στη φυλακή για ένα έγκλημα πάθους και διεκδικεί τη χαμένη της δόξα. Μέσα από μια συνέντευξη που δίνει σε έναν δημοσιογράφο, φαντασιώνεται ένα αιματοβαμμένο show, ένα reality με θέμα: «Ενός λεπτού σιγή για όσους δολοφόνησαν από αγάπη», με ζωντανό κοινό τους ίδιους τους θεατές.

Ακολουθούν μια σειρά από μικρές ιστορίες φόνου, οι οποίες δεν σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους, και στις οποίες κάθε χαρακτήρας παρουσιάζει την δική του εκδοχή για το χρονικό του εγκλήματος. Όσο παρακολουθούμε κάθε ιστορία και κάθε πρόσωπο που τη διηγείται, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε φευγαλέα την ψυχή του καθενός, ενώ αναθεωρούμε συνεχώς την άποψή μας για το ποιός πραγματικά φταίει. Το μόνο ξεκάθαρο, πως πίσω από κάθε έγκλημα κρύβεται τελικά η ίδια η κοινωνία.

Το γεγονός ότι ο θεατής δεν παρακολουθεί μια σταθερή και γραμμική πλοκή, αλλά μικρά επεισόδια, τον κρατάει σε εγρήγορση, και δεν τον αφήνει να κουραστεί. Σε αυτό συμβάλει επίσης και το ότι προχωρώντας, η κάθε ιστορία αποκαλύπτει όλο και καινούργια στοιχεία για το τι πραγματικά έγινε, οπότε πάλι καταφέρνει να διατηρήσει την προσοχή και το ενδιαφέρον. Το έργο πλαισιώνει μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και ευχάριστες μουσικές ερμηνείες ,καθώς και με ατμοσφαιρική μουσική κατά τη διάρκεια της αρχής, του τέλους και κάποιων διαλόγων. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε την αριστουργηματική δουλειά που έκανε ο Παναγιώτης Μπρατάκος στην σκιαγράφιση του κάθε χαρακτήρα.

Οι ερμηνείες ήταν όλες φανταστικές, αν όμως με ρωτούσαν τι μου έκανε εντύπωση στον καθένα, θα έλεγα:

Η ικανότητα της Δήμητρας Κολλά και της Τζένης Διαγούπη να με κάνουν να αγαπήσω και να μισήσω τους τέσσερις χαρακτήρες τους τόσο έντονα, η ερμηνεία του Γιώργου Σεϊταρίδη και του Νίκου Γκέλια στους απαιτητικούς ρόλους του σχιζοφρενούς και του τοξικομανούς αντίστοιχα, η αυτοπεποίθηση της Αλεξάνδρας Κόνιακ και της Ιωάννας Πηλιχού στους ρόλους των δυναμικών και αδίστακτων γυναικών, το οργισμένο τραγούδι της Δώρας Χρυσικού και φυσικά η εξαιρετική φωνή του Πολ Ζαχαριάδη που για άλλη μια φορά με άφησε άναυδη.

Ο χώρος επίσης φιλόξενος και λειτουργικότατος, σε τοποθετούσε κατευθείαν μες το έργο λόγω της εγγύτητας της σκηνής, ενώ ταυτόχρονα σε έκανε να νιώθεις άνετα και οικεία.

*Και το λέει αυτό ένα άτομο το οποίο με το που έσβηναν τα φώτα το κοπάναγε η ανώριμη συνάδελφός του που καθόταν δίπλα του*

ΥΓ: Το μόνο, ίσως, που μετανιώνω από την όλη εμπειρία, ήταν το ότι λόγω υποχρεώσεων δεν κατάφερα να παρακολουθήσω και την δεύτερη εκδοχή του έργου.

Δανάη Νάντια Λοΐζου-Μάνσκε

Δε θέλω να μακρηγορήσω. Την παράσταση τη λάτρεψα ως το μεδούλι. Θα σας αναφέρω όσα αποτυπώθηκαν περισσότερο ση μνήμη μου, για να καταλάβετε κι εσείς ότι πρέπει να πάτε να τη δείτε.

Όλες οι ιστορίες έχουν τρεις μονολόγους, συνήθως του θύτη, του θύματος και ενός έμμεσα εμπλεκομένου στην υπόθεση. Στην πραγματικότητα, είναι όλοι θύματα. Το γιατί δεν είναι τόσο απλό όσο το “η κοινωνία φταίει”. Όντως η κοινωνία φταίει, αλλά το σενάριο ρίχνει μια πιο διεισδυτική ματιά που δε σου επιτρέπει να μείνεις σε μια τόσο γενική εξήγηση. Ο κάθε μονόλογος είναι ένας φακός που ανάβει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου που μιλάει, και έρχεται για να σου δώσει πλούσια τροφή για σκέψη, ενώ ταυτόχρονα σε “ζορίζει” συναισθηματικά. Δεν υπάρχει χαρακτήρας με τον οποίο να μη μπορείς να ταυτιστείς· όχι απαραίτητα λόγω κοινών βιωμάτων, αλλά περισσότερο επειδή είναι άνθρωποι καταπονημένοι, από βάσανα που διαπιστώνεις ότι μπορεί να βρίσκονται μια ανάσα μακριά σου.

Σαν εμπειρία η παράσταση ήταν μια απόλαυση. Πολύ δυνατή, αν είστε ευσυγκίνητοι οπλιστείτε με γερά νεύρα πριν την παρακολουθήσετε. Καθαρό δράμα, ερμηνείες συγκλονιστικές. Η συνοδεία των τραγουδιών, ενώ στην αρχή μου φάνηκε «κιτς», σύντομα κατάλαβα πως ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Τα διαλείμματα «κυνισμού» από την παρουσιάστρια (Ιωάννα Πηλιχού) ελάφρυναν την ατμόσφαιρα αρκετά. Το χιούμορ λίγο. Έξυπνο και ανθρώπινο όπως και το υπόλοιπο σενάριο· περίτεχνα πλεγμένο μέσα στις ιστορίες και κατά κύριο λόγο τοποθετημένο κοντά στο μισό της παράστασης, πριν ακολουθήσουν τα μεγάλα τραντάγματα. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα λίγο περισσότερο, αλλά η απουσία του δεν ήταν τόσο σημαντική. Αν τελικά επιλέξετε τις Μικρές Ιστορίες Φόνων για μια από τις εξόδους σας, κάτι που προτείνω ανεπιφύλακτα, αφεθείτε και μην προσπαθήσετε να το «σκεφτείτε» πολύ κατά τη διάρκεια. Αφήστε τα πηγαία συναισθήματα που θα προκληθούν να αποτελέσουν οδηγό στην ερμηνεία της παράστασης κατόπιν, και όσο μπορείτε θαυμάστε τις τρομερές ερμηνείες που είναι μία και μία.

Υ.Γ. Εγώ κοπάνησα τη μούρη της Δανάης όταν έπεσε σκοτάδι. Δε μετανιώνω τίποτα.

 Πετρινούλα Διονυσίου

 Ευχαριστούμε θερμά τους υπέυθυνους του Πολυχώρου Vault για την ευγενική τους φιλοξενία!

Πληροφορίες παράστασης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Συγγραφέας: Παναγιώτης Μπρατάκος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη Μουσική / τραγούδια παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης
Στίχοι τραγουδιών: Παναγιώτης Μπρατάκος – Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Τόνια Αβδελοπούλου
Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Αξεσουάρ: Λία Μπάρμα
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Τάσος Σκλαβούνος (Studio Μελενίκου 31)
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Παραγωγή: Vault

ΠΑΙΖΟΥΝ:

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ: Μυρτώ Γκόνη, Τζένη Διαγούπη, Πολ Ζαχαριάδης, Βάνα Παρθενιάδου, Γιάννης Ράμος, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Δώρα Χρυσικού, Στέλιος Ψαρουδάκης

ΔΕΥΤΕΡΟΤΡΙΤΟ: Νίκος Γκέλια, Τζένη Διαγούπη, Γιάννης Καραούλης, Δήμητρα Κολλά, Αλεξάνδρα Κόνιακ, Ιωάννα Πηλιχού, Ζώγια Σεβαστιανού, Γιώργος Σεϊταρίδης