Σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου δεν έχει σημασία η φιλότιμη προσπάθεια μιας ομάδας να κερδίσει, αλλά το τελικό αποτέλεσμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το δυναμικό του ξεκίνημα στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης (σ.σ έστω και για λόγους εντυπωσιασμού), στο τέλος δέχτηκε το νικητήριο γκολ. Όταν είδε ότι δεν του βγαίνει το παιχνίδι, έκατσε στην άμυνα, έχασε την πρωτοβουλία των κινήσεων και αποχώρησε του γηπέδου ηττημένος. Οι πολυάριθμοι «οπαδοί» της Κουμουνδούρου που διαδήλωσαν υπέρ της αποστολής της ομάδας τους στο Eurogroup, απογοητεύτηκαν, αλλά δεν απελπίστηκαν. Έδωσαν τόπο στην οργή κι αναμένουν καρτερικά τον «επαναληπτικό» του Ιουνίου για να πάρουν το αίμα τους πίσω…
Διαπραγμάτευση, φτου κι απ’ την αρχή!
Εσείς οι προηγούμενοι, ρε παλικάρια, τι ακριβώς διαπραγματευόσασταν; Ο Τζίμης Πανούσης φώναζε στα ερτζιανά προ τετραετίας: «οι ελβετόψυχοι τη μόνη καλή διαπραγμάτευση που μπορούν να κάνουν είναι όταν πουλάνε τη ψυχή τους στο διάολο». Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι και σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση κότσο σας έπιασαν!
Όχι πως ο κύριος Τσίπρας έφερε τα πάνω – κάτω στην Ευρώπη, ουδεμία σχέση. Τουλάχιστον, όμως, αφουγκράστηκαν οι «ευρωπαίοι εταίροι» τον ελάσσονα τόνο της ελληνικής αντίστασης που σκόρπισε την αντιλαϊκή καταχνιά στην αίθουσα του Eurogroup. Σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται να αναγνωρίσουμε το εξής: οι σημερινές συνθήκες που διαμορφώνουν την Ευρωζώνη αφήνουν ελάχιστα περιθώρια διαπραγμάτευσης στα κράτη και το μόνο που επιτρέπουν, είναι το κατά πόσο θα ακουμπήσουν τα πόδια του κρεμασμένου στο σκαμπό την ώρα που το σώμα του αγκομαχά στο κενό…
Οι Αριστεροί «Μπαμπινιώτηδες»
Παράπονο δεν έχουμε, δόξα τω Θεώ. Μπορεί το βιοτικό μας επίπεδο να κατρακύλησε στα χρόνια της κρίσης, αλλά αναντίρρητα εμπλουτίστηκε το λεξιλόγιο μας. «Μνημόνια, ομόλογα, ελλείμματα, CDS, haircut, Grexit» είναι ελάχιστες μόνο από τις λέξεις που εισέβαλλαν στις ζωές μας κι έμελλε να μας ταλαιπωρούν για χρόνια.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς γοητευμένη από τον φρασεολογικό θησαυρό που άφησαν οι προκάτοχοί της, αποφάσισε να εργαστεί σκληρά προς την ίδια φιλολογική κατεύθυνση. Εξ ου και το εύγλωττο παιχνίδι λέξεων που θυμίζει εγχειρίδια της ελληνικής γλώσσας για μικρά παιδιά. Οι κακεντρεχείς ψηφοφόροι αναρωτιούνται αν εκλέξανε κυβέρνηση για να διαπραγματευτεί μέχρι τελικής πτώσης με τους εταίρους, ή αν εκλέξανε κυβέρνηση για να παίξει Scrabble με το εσωτερικό της χώρας.
Φερειπείν:
Όπου ακούτε Θεσμούς, εσείς βάλτε… Τρόικα.
Το Μνημόνιο αντικαταστάθηκε από τη… Συμφωνία.
Στην Αξιολόγηση γράψτε… Συνεργασία.
Οι προεκλογικοί «Τοκογλύφοι Δανειστές», πήραν προαγωγή και μετονομάστηκαν σε «Εταίρους».
Η «Διαγραφή Χρέους» εξελίχθηκε σε «Εξυπηρέτηση Χρέους».
Οι νεοφιλελεύθερες «Ιδιωτικοποιήσεις», έγιναν προοδευτικές «Επανεξετάσεις».
Στηρίζουμε την αξιοπρόσεκτη διάθεση αγωνιστικότητας που επέδειξε η ελληνική κυβέρνηση έναντι των «θεσμών» στους πρώτους μήνες δράσης της, παράλληλα όμως, καταδικάζουμε το εννοιολογικό παιχνίδι λέξεων που ξεκίνησε η Κουμουνδούρου με στόχο να γεφυρώσει τις προεκλογικές εξαγγελίες με τη μετεκλογική πραγματικότητα.
Με λίγα λόγια, παιδιά κόψτε το δούλεμα και εφαρμόστε απερίσπαστοι το πρόγραμμα για το οποίο σας ψήφισε ο κόσμος.