Επιμέλεια: Θανάσης Ξάνθος
H παιδεία απελευθερώνει, η μόρφωση ανοίγει τους πνευματικούς μας ορίζοντες, καλλιεργεί τη σκέψη, τον προβληματισμό κι ακονίζει την κριτική.
Ή μήπως όχι;
Τι συμβαίνει όταν η εκπαίδευση χρησιμοποιείται ως μηχανισμός αναπαραγωγής μιας αντίληψης, μιας ιδεολογίας ή ενός ολόκληρου συστήματος που διαστρεβλώνει τα αυτονόητα, ακυρώνει τη δεδομένη πραγματικότητα και εν τέλει υπηρετεί τις βλέψεις μιας μικρής μειοψηφίας σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας;
Τι κινήσεις κάνει τότε, ο σκεπτόμενος νους;
Μήπως ησυχάζει;
Αντιδρά;
Κι αν ναι, με τι κόστος;