Το 2015 ήρθε και επίσημα πριν λίγες μέρες. Οι ευχές σε όλο τον κόσμο ήταν λίγο πολύ οι αναμενόμενες :Υγέια, ευτυχία, επιτυχίες σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, ευχή για μία διαφορετική και ξεχωριστή χρονιά. Συνήθως μία νέα χρονιά δεν φέρνει κατευθείαν άμεσες αλλαγές, αλλά για την ιστορική Liverpool και τον αρχηγό της Steven Gerrard σίγουρα το 2015 θα είναι μία χρονιά-ορόσημο.
Μετά από 26 χρόνια συνολικά και 17 χρόνια στην πρώτη ομάδα, ο μεγάλος αρχηγός αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του και να αποχωρήσει από το Anfield. Όπως δήλωσε ο ίδιος, ήρθε η ώρα να βιώσει κάτι διαφορετικό, μακριά από την μεγάλη του αγάπη και ίσως και μακριά από την Αγγλία και την Premier League. Βέβαια, και η διοίκηση του συλλόγου είχε την ίδια άποψη και γι’αυτό η πρόταση που του έκανε ήταν χαμηλή και χαρακτηρίστηκε ως “τιμητική”, κυρίως για την προσφορά του Gerrard τα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα. Όλοι – διοίκηση, προπονητής, δημοσιογράφοι, οπαδοί, ο ίδιος ο Steven- ήξεραν πως το τέλος ήταν κοντά, ακόμα και αν οι πιο πολλοί ήθελαν να δουν τον αρχηγό να δίνει την τελευταία του παράσταση στο Anfield. Αλλά φυσικά, όπως και σε όλα στην ζωή, τα ωραία έχουν πάντα ένα τέλος.
Η καριέρα και η συνολική πορεία του Gerrard στην Liverpool είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη και βγαλμένη από παραμύθι. Ξεκίνησε να φορά την κόκκινη φανέλα σε ηλικία 9 ετών, και ντεπουτάρισε με την πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών, στις 29 Νοεμβρίου 1998. Την ίδια χρονιά έκανε και το ντεπούτο του στην Ευρώπη απέναντι στην Θέλτα, ενώ έκανε συνολικά 13 εμφανίσεις. Στα επόμενα χρόνια ο Stevie G καθιερώθηκε στην βασική εντεκάδα ως αμυντικό χαφ, κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις δεδομένου του νεαρού της ηλικίας του και συνδράμοντας ουσιαστικά στην εξαιρετική για την Liverpool σεζόν 2000-2001, όταν η ομάδα κατέκτησε League Cup, Κύπελλο Αγγλίας και το Κύπελλο Uefa, όπου και σκόραρε στο 5-4 απέναντι στην ισπανική Alaves.
Το 2003, και σε ηλικία 23 ετών, ο Gerrard πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Hyppia, με απόφαση του τότε προπονητή της ομάδας Ζεράρ Ουγιέ, που διέκρινε αμέσως την ηγετική φυσιογνωμία του νεαρού Άγγλου. Και ο Steven τον δικαίωσε ολοκληρωτικά, από τις πρώτες του κιόλας στιγμές ως αρχηγός, και ιδιαίτερα το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς που απέρριψε πρόταση 20 εκατομμυρίων ευρώ από την Chelsea του Αμπράμοβιτς αλλά κυρίως την μαγική και αξέχαστη σεζόν 2004-2005. Κανένας οπαδός της Livβerpool αλλά και του ποδοσφαίρου γενικά δεν μπορεί να σβήσει από την μνήμη του τον σπουδαίο τελικό του Champions League εκείνης της χρονιάς. Το Milan- Liverpool 3-3 και η επικράτηση της δεύτερης στα πέναλτι, μετά το 3-0 του ημιχρόνου και την εκπληκτική ανατροπή και ισοφάριση που είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Gerrard, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο, έχει μείνει ήδη στην ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους τελικούς και τα μεγαλύτερα Comeback σε όλες τις διοργανώσεις. Νωρίτερα, ο Gerrard προϊδέασε τους οπαδούς για όταν στο κρίσιμο “Do or Die” ματς απέναντι στον Ολυμπιακό σκόραρε το τρίτο γκολ που έδινε πρόκριση με φανταστικό σουτ έξω από την μεγάλη περιοχή του Νικοπολίδη.
Τα επόμενα χρόνια ήταν αυτά της καθιέρωσης ανάμεσα στους σπουδαίους και τους καλύτερους για τον Stevie, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολα για την Liverpool. Ο αρχηγός μέχρι το 2009 σκόραρε πολλά γκολ (τελείωσε χρονιές με 22, 23 και 24 γκολ), πρωταγωνίστησε στο νικηφόρο League Cup απέναντι στην West Ham με δύο δικά του γκολ αλλά και στην πορεία ως τον χαμένο τελικό του Champions League απέναντι στην Milan το 2007. Παράλληλα, έχοντας δίπλα του και σταδιακά παίκτες υψηλού επιπέδου όπως ο Pepe Reina, ο Javier Mascherano, ο Xabi Alonso και ο Fernando Torres κατάφερε να σταθεροποίησει την Liverpool στους πρωταγωνιστές στην Premier League και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τις δύο νίκες απέναντι σε Real Madrid (4-0) και Manchester United (1-4) να αποτελούν τις κορυφαίες στιγμές σε αυτό το διάστημα. Παρ’όλα αυτά όμως, οι τίτλοι ήταν μακριά και άπιαστοι για την ομάδα του λιμανιού της Αγγλίας.
Με την φυγή της πλειοψηφίας των καλών συμπαικτών του αλλά και την εμφάνιση πολλών τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν αφάνταστα, η Liverpool ήταν σε πλήρη παρακμή και απουσίαζε διαρκώς απο τις υψηλές θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Με την έλευση όμως του Brendan Rodgers στην τεχνική ηγεσία και -σταδιακά- των Luis Suarez, Daniel Sturridge, Jordan Henderson και των μικροτέρων Sterling και Coutinho, η Liverpool έμοιαζε να βρίσκει την χαμένη της αίγλη. Ο Gerrard άλλαξε ρόλο στο γήπεδο, έγινε από κλασσικό κεντρικό Box to box χαφ σε έναν εξαιρετικό Deep lying playmaker που έπαιρνε την πρώτη πάσα από τους αμυντικούς και οργάνωνε υποδειγματικά τις επιθέσεις, ο Suarez, ο Sturridge και ο Sterling οργίαζαν επιθετικά και η Liverpool έφτασε να γίνει το φαβορί για τον τίτλο, μέχρι που έφτασε το μεγάλο ντέρμπι με την Chelsea. Εκεί, η μοίρα έδειξε το πιο άσχημο πρόσωπό της, όταν ο Gerrard σε μία φαινομενικά ανύποπτη φάση γλίστρησε και έχασε το κοντρόλ της μπάλας, προσφέροντας το γκολ και την νίκη στην ομάδα του Mourinho και τελικά το πρωτάθλημα στην Manchester City.
O Steven Gerrard είναι ένας από τους τελευταίους αθλητές που αγάπησαν μία ομάδα και έγιναν σημαίες και σύμβολα σε αυτή. Συνέδεσε το όνομά του με την μεγάλη Liverpool, την οποία υπηρέτησε με όλη του την σεμνότητα , αρνούμενος τα πολλά λεφτά η τους πιο πολλούς τίτλους σε ομάδες όπως η Chelsea ή η Real Madrid. Ήταν πάντα παρών στις δύσκολες και κρίσιμες στιγμές και ήταν φυσικά το καλύτερο παράδειγμα ενός μεγάλου αρχηγού. Δεν κατάφερε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα που παρέμεινε ο δικαής του πόθος σε όλη του την καριέρα, αλλά η θέση του στην αιωνιότητα και στο πάνθεον των κορυφαίων είναι σίγουρα δεδομένη. Όλοι οι οπαδοί της Liverpool αλλά και μη, δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε τον μεγάλο Steven Gerrard, όχι μόνο για τα ποδοσφαιρικά πεπραγμένα του αλλά και για την συνολική παρουσία και συμπεριφορά του ως αρχηγός της Liverpool και της Εθνικής Αγγλίας.
