Σύμφωνα με το μύθο, τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τα γενέθλια ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε με αποκλειστικό στόχο να πεθάνει, ώστε εμείς, σύμφωνα πάντα με το μύθο, να ζούμε (και να πεθαίνουμε) καλύτερα και ίσως καλύτεροι. Δηλαδή γιορτάζουμε την έναρξη του χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ο οποίος όμως θάνατος είναι προς όφελος μας και προφανώς για αυτό το λόγο αξίζει να γιορτάζουμε. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ψυχικής ανωμαλίας, προσωπικά δεν γνωρίζω τι άλλο θα μπορούσε να είναι.
Μέσα σε αυτή τη «λογική» λοιπόν, τα Χριστούγεννα θεωρούνται η καλύτερη εποχή για να γίνουμε «καλοί», πρόσκαιρα όμως και περιστασιακά, σα να κολλήσαμε κάποια ίωση «καλοσύνης». Τα συμπτώματα αυτής της ιώσεως συνίστανται σε μια έκρηξη, σε σύγκριση με τα δεδομένα του υπόλοιπου χρόνου, φιλανθρωπίας και αγάπης για τον πλησίον (μέρη και αυτά του μύθου). Πρόσκαιρα και περιστασιακά. Μιας αγάπης όμως αφ’ υψηλού, που αρκείται σε χτυπήματα στην πλάτη και χρηματικά ποσά (μεγαλύτερα ή μικρότερα, λίγη σημασία έχει). Μιας αγάπης εν τέλει προς τον εαυτό μας, ώστε να νιώσουμε καλύτερα και να απενοχοποιήσουμε το γεγονός ότι είμαστε, θέλοντας και μη, μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Μιας αγάπης, που μας επιτρέπει να μην δούμε τη ρίζα του προβλήματος, μιας αγάπης που μας προστατεύει από τη συνειδητοποίηση και πολύ περισσότερο από την πράξη, που ίσως να εξάλειφε την ανάγκη αυτής της αγάπης. Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, η καλύτερη ασπίδα και προστασία μας από την αλήθεια, το οποίο εμείς, με τη σειρά μας, προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού, για να μην χρειαστεί ποτέ να αντικρύσουμε την αλήθεια. Ίσως για αυτό το λόγο είναι τόσο αγαπητό. Άλλωστε ποιος θέλει να βλέπει αυτό που υπάρχει και όχι αυτό που επιθυμεί να υπάρχει;
Δεν είναι, επομένως, περίεργο πως, αφού πατρονάραμε την πραγματικότητα και τα συναισθήματα μας, φτάσαμε να πατρονάρουμε και τη ζωή μας. Τα Χριστούγεννα έχουν αυστηρό πρωτόκολλο διασκέδασης. Τόσο αυστηρό όσο ένα ερευνητικό ή το πρωτόκολλο μιας βασιλικής οικογένειας. Πρέπει να φάμε συγκεκριμένα εδέσματα. Πρέπει να συναναστραφούμε συγκεκριμένους ανθρώπους. Πρέπει οπωσδήποτε να διασκεδάσουμε. Για τους πιστούς του πρωτοκόλλου, όλα αυτά πρέπει να συνοδεύονται με μπόλικο οινόπνευμα, ίσως για να αντέξουν το πρωτόκολλο. Αλλά και για αυτούς που δεν ακολουθούν το πρωτόκολλο, πάλι το οινόπνευμα είναι βασικός σύντροφος τους στη διάρκεια των Χριστουγέννων, ίσως για να αντέξουν το γεγονός ότι δεν χωρούν ή δεν θέλουν να χωρέσουν στο πρωτόκολλο.
Έτσι λοιπόν, όπως αρκετοί από εσάς (φαντάζομαι), έχω και εγώ μια συγκεκριμένη φίλη η οποία κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με «πρήζει» από το πρωί μέχρι το βράδυ να βγούμε κάπου (οπουδήποτε, το μέρος δεν έχει σημασία) και να πιούμε για να περάσουμε καλά. Παραμονή Χριστουγέννων, ανήμερα τα Χριστούγεννα, Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όταν την πληροφόρησα ότι θα την συμπεριελάμβανα σε ένα από τα άρθρα μου σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα αφού γέλασε αρχικά, στη συνέχεια με ρώτησε (μιας και το ανέφερα όπως είπε) τι θα κάνουμε και που θα βγούμε εκείνες τις ημέρες! Ανθή, ηρέμησε αγάπη μου, κάτι θα κανονίσουμε.
Δεν θέλω να το παίξω ξεχωριστός, γαμάτος, υπεράνω ή τίποτα τέτοιο. Και εγώ έχω συνηθίσει να βγαίνω αυτές τις μέρες και να περνάω καλά ( γι’ αυτό ευθύνεται κυρίως η προαναφερθείσα φίλη και πολύ λιγότερο άλλα άτομα). Απλά εγώ προσωπικά δεν ταυτίζω την καλοπέραση αυτή με την κατανάλωση υπερβολικών δόσεων αλκοόλ «λόγω των ημερών». Εξάλλου αν κάποιος θέλει σώνει και καλά να πιει, θα πιει. Δεν χρειάζεται την ψεύτικη δικαιολογία των γιορτών για να το κάνει αυτό. Ούτε το επιχείρημα ότι πίνει λόγω του ότι έχουμε γιορτές άρα τα πράγματα είναι πιο ελεύθερα άρα ας πιω να ξεχάσω τη Μαρία που με παράτησε στη Δευτέρα Γυμνασίου για τον Κώστα που είχε παπάκι ενώ εγώ δεν είχα. (Το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχει με τον συγκεκριμένο αρθρογράφο. Μαρία γύρνα πίσω.)
Βασισμένοι, λοιπόν, σε επιχειρήματα ξεπερασμένα που έχουν χάσει πια τη δυναμική τους, οι περισσότεροι άνθρωποι (πολλοί από αυτούς αυτή την στιγμή διαβάζουν το συγκεκριμένο κείμενο και χαζογελάνε) αυτές τις μέρες θα βγουν έξω και θα καταναλώσουν ατέλειωτες ποσότητες αμφιβόλου ποιότητας οινοπνεύματος για να χαρούν και να γιορτάσουν την γέννηση του Θεανθρώπου. Παιδιά, δεν νομίζω πως αυτό αντικατοπτρίζει το Πνεύμα των Χριστουγέννων. Το οινο-πνεύμα των Χριστουγέννων όμως σίγουρα. Και σκεφτείτε κιόλας πως αυτά τα γράφει κάποιος που δεν έχει και ιδιαίτερα ισχυρούς δεσμούς με την θρησκεία. Γι΄ αυτό λοιπόν, φέτος τα Χριστούγεννα, έτσι για την αλλαγή, ακούστε με και βρείτε κάποιον άλλον τρόπο να περάσετε καλά ή απλά μην πίνετε σαν καταβόθρες. Τώρα όσον αφορά τους καταστηματάρχες αλλά και τους ιδιοκτήτες bar, club κλπ θα ήθελα να παρακαλέσω να μη με μισήσουν για τους πελάτες που θα χάσουν εξαιτίας μου. Σκεφτείτε απλά πως η υγεία πολλών εξ αυτών θα επεκταθεί αρκετά χρόνια. Ακόμα και ένα άτομο να σώσω από την παγίδα του άσκοπου μεθυσιού αυτό θα είναι μεγάλη επιτυχία για μένα. Όπως και να έχει όμως, όποιες και να είναι οι αποφάσεις σας εν τέλει, εγώ προσωπικά σας εύχομαι να περάσετε καλά αυτές τις μέρες και να ξεσκάσετε όσο το δυνατόν περισσότερο. Καλά Χριστούγεννα.