Σε όλα τα ομαδικά αθλήματα , υπήρξαν μερικοί σύλλογοι που έχουν γράψει μεγάλη ιστορία και μπορούν να χαρακτηριστούν πολύ εύκολα μεγάλοι ή ιστορικοί ,εξαιτίας των τίτλων, των οπαδών ή των καινοτομιών που προσέφεραν στο άθλημα γενικότερα. Ελάχιστες είναι όμως εκείνες οι ομάδες που έχουν το δικαίωμα να θεωρούνται θρυλικές και οι καλύτερες σε όλο τον κόσμο. Μία εξ αυτών είναι οι Boston Celtics του NBA, που ιδρύθηκαν επίσημα στις 2 Νοεμβρίου 1946
Η ομάδα από την Βοστώνη , με σήμα έναν Ιρλανδό, είναι ίσως η κορυφαία ομάδα του μαγικού κόσμου του NBA εξαιτίας των τίτλων της, των μεγάλων μορφών που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τον σύλλογο αλλά και της δυναμικής και της αίγλης που έδωσε στο πρωτάθλημα και στο μπάσκετ γενικότερα. Και όμως, τα πρώτα χρόνια των Celtics ήταν αρκετά δύσκολα και χωρίς επιτυχίες και σίγουρα τίποτα δεν προϊδέαζε αυτά που θα ακολουθούσαν στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα αλλά και στις αρχές του 21ου. Η κίνηση που άλλαξε τα δεδομένα και μετέτρεψε τον σύλλογο από άσημο κομπάρσο σε λαμπερό πρωταγωνιστή ήταν αδιαμφισβήτητα η πρόσληψη του Red Auerbach στην θέση του πρώτου προπονητή της ομάδας το 1950. Ο Auerbach, ένας πανέξυπνος και πολύ δραστήριος άνθρωπος, που με την εργατικότητά του, την εξαιρετική του καθοδήγηση εντός και εκτός παρκέ αλλά και την απίστευτη ικανότητά του να βρίσκει τους καλύτερους παίκτες για την ομάδα του, κατάφερε να μετατρέψει τους Celtics σε απόλυτους πρωταγωνιστές και πρωταθλητές για πολλά χρόνια αλλά και να μείνει και ο ίδιος στην ιστορία εξαιτίας των 938 νικών του και των 16 πρωταθλημάτων που προσέφερε στους Celtics είτε ως προπονητής είτε ως πρόεδρος. Η στελέχωση του ρόστερ με παίκτες όπως ο Bob Cousy, o Chuck Cooper( ο πρώτος Αφροαμερικανός αθλητής που επιλέχθηκε ποτέ σε draft), ο Tommy Heinsohn, ο K.C Jones, ο John Havlicek και φυσικά ο τεράστιος Bill Russell , οδήγησαν στην κατάκτηση 11 τίτλων μέχρι το 1970, εκ των οποίων οι 8 ήταν συνεχόμενοι ! Οι Celtics εκείνης της εποχής ήταν σίγουρα η πιο σπουδαία δυναστεία του NBA και ίσως η καλύτερη, πληρέστερη και η πιο κυρίαρχη ομάδα που υπήρξε ποτέ στο αμερικάνικο ή και παγκόσμιο μπάσκετ. Μία ομάδα που έπαιζε ένα πρωτοποριακό για την εποχή μπάσκετ, με γρήγορες κινήσεις και έξυπνα συστήματα, που είχε στις τάξεις της τον κορυφαίο προπονητή (μαζί με τον Phil Jackson) του NBA και έναν από τους κορυφαίους σέντερ και παίκτες όλων των εποχών, έναν μεγάλο πρωταθλητή και γεννημένο νικητή που κατέκτησε 11 συνολικά πρωταθλήματα, και σίγουρα το «τοτέμ» των Celtics, τον Bill Russell.
Η ιστορία όμως των Celtics όμως δεν σταμάτησε με την απόσυρση του Russell από την ενεργό δράση. Η δεκαετία του 70 ήταν σαφώς πιο δύσκολη χωρίς τον φυσικό ηγέτη της ομάδας, όμως με General Manager τον Auerbach, προπονητή τον Heinsohn και πρωταγωνιστές στο παρκέ τους Havlicek, Silas, Cowens και White οι Celtics κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου και να κατακτήσουν τα πρωταθλήματα του 1974 και του 1976. Βέβαια ήταν δεδομένο πως ο κύκλος αυτής της σπουδαίας φουρνιάς είχε πλέον κλείσει, και, με την απόσυρση του Havlicek το 1978, οι Celtics μπήκαν σε μία καινούρια εποχή, που είχε ως απόλυτο πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Larry Bird. Ο ψηλός forward από το French Lick της Indiana ήταν ακόμα μία άκρως πετυχημένη(και ευεργετική για την ομάδα) επιλογή του θρυλικού Auerbach στο draft του 1978. Με μπροστάρη τον Bird, που φόρεσε την φανέλα των Celtics από την επόμενη σεζόν, ο Auerbach κατάφερε μέσα σε 2-3 χρόνια να δημιουργήσει μία εξαιρετική ομάδα που θα κατακτούσε στην συνέχεια 3 πρωταθλήματα στην δεκαετία του 1980 (1981, 1984, 1986). Οι Archibald, Maxwell, Ford, Henderson(και αργότερα οι Dennis Johnson και Bill Walton) αποτέλεσαν ίσως το πιο ταλαντούχο και δημιουργικό supporting cast που στήθηκε γύρω από τον Rookie της χρονιάς για το 1980 (και 3 φορές MVP) Bird αλλά και τους εξαιρετικούς Kevin McHale και Robert Parish, που μαζί με τον θρύλο πλέον των Celtics συνέθεσαν την πρώτη Big-3 στην ιστορία του NBA και ίσως την καλύτερη γραμμή ψηλών( Forward – Center) όλων των εποχών. Αυτοί οι Celtics ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές του NBA, και μαζί με τους Los Angeles Lakers του Magic Johnson , ήταν ίσως το πιο συγκλονιστικό δίδυμο που πάλεψε για όλα τα πρωταθλήματα εκείνης της δεκαετίας. Το NBA χρωστάει τα πάντα σε αυτές τις δύο ομάδες και στην μεγάλη κόντρα τους, καθώς πριν από αυτούς το επίπεδο και το ενδιαφέρον του φιλάθλου κόσμου ήταν ομολογουμένως σε χαμηλά επίπεδα. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους Magic και Bird, που ήταν οι πρώτοι αληθινοί σταρ του πρωταθλήματος. Η ομάδα της Βοστώνης ήταν η μεγαλύτερη ατραξιόν του NBA εκείνα τα χρόνια , και η ομάδα που συγκέντρωνε τους πιο πολλούς οπαδούς στο γήπεδό της και όχι μόνο.
Οι Celtics, οι οποίοι είχαν κατακτήσει μέχρι το 1990 16 πρωταθλήματα, μπήκαν μετά και την απόσυρση του Larry Bird σε μία πολύ δύσκολη φάση ανασυγκρότησης και δημιουργίας μίας ανταγωνιστικής ομάδας από το μηδέν. Όμως, η ομάδα της Βοστώνης άργησε να πρωταγωνιστήσει πάλι, παρότι μεγάλοι παίκτες όπως ο Dominique Wilkins και ο Dino Radja φόρεσαν την πράσινη φανέλα με αρκετές καλές στιγμές, χωρίς όμως κάποια αποτέλεσμα. Η ομάδα δεν έμπαινε καλά- καλά ούτε στα playoffs, οι σεζόν ήταν καταστροφικές και ο κόσμος είχε πλέον καταλάβει πως η χρυσή εποχή των Celtics ήταν πια παρελθόν. Με την νέα χιλιετία όμως, κάτι έδειχνε να αλλάζει. Με νέο σταρ τον Paul Pierce, και τους Paul Ainge και Doc Rivers στο τιμόνι της ομάδας ως General Manager και προπονητής αντίστοιχα, οι Celtics έκαναν κάποιες συμπαθητικές χρονιές, με εξαίρεση την σεζόν 2006-2007, οπού το σοκ του θανάτου του Red Auerbach αλλά και οι περιορισμένες δυνατότητες της ομάδας ανάγκασαν το τεχνικό επιτελείο να προβεί στην λύση του λεγόμενου “tanking”, μία τακτική που υιοθετούν ομάδες του NBA κατά την οποία δεν θέλουν να κερδίζουν τα παιχνίδια ή και να χάνουν απλά αξιοπρεπώς, ώστε να έχουν ελπίδες να διαλέξουν ψηλά στο Draft. Οι Celtics δεν κατάφεραν κάτι με αυτό βέβαια , αλλά το καλοκαίρι του 2007 άλλαξαν τα δεδομένα στο NBA και στις δικές τους προοπτικές. Με πρωτοβουλίες του δαιμόνιου Danny Ainge απέκτησαν με ανταλλαγή τους σπουδαίους Ray Allen και Kevin Garnett, φτιάχνοντας μία νέα μεγάλη τριάδα μαζί με τον Paul Pierce, αλλά και τους Rondo, Powe, House, Allen, Cassell, Perkins, Brown και Posey. Η ομάδα αυτή κατάφερε να εντυπωσιάσει αμέσως και να δικαιολογήσει τον τίτλο του φαβορί που της είχε φορεθεί από την αρχή της χρονιάς, επικρατώντας 4-2 στους τελικούς των Los Angeles Lakers του Kobe Bryant. Οι Celtics θα έφταναν τα 17 πρωταθλήματα, τα πιο πολλά που έχει κατακτήσει ομάδα του NBA, ενώ και οι μεγάλοι Garnett, Allen και Pierce θα κατακτούσαν τον τίτλο που τόσο άξιζαν. Μετά από άλλη μία συμμετοχή σε τελικούς (χαμένους αυτή την φορά) απέναντι στους Lakers το 2010 και αρκετές παρουσίες στους τελικούς της περιφέρειάς τους, ήρθε και το αναμενόμενο τέλος της εποχής των νέων Big-3 το 2012, με την φυγή του Ray Allen πρώτα και στην συνέχεια με την ανταλλαγή που έστειλε τον Garnett και τον αρχηγό της ομάδας Paul Pierce στους Nets το 2013.Από τους παλιούς έμεινε μόνο ο Rajon Rondo ,ο οποίος και κλήθηκε να γίνει ο νέος ηγέτης της ομάδας.
Φέτος, οι Celtics βρίσκονται σε μία κατάσταση “Rebuilding mode” , σε μία φάση ανοικοδόμησης και δημιουργίας μίας ομάδας ικανή να πρωταγωνιστήσει στο μέλλον. Με προπονητή τον νεαρό Brad Stevens και ένα ρόστερ γεμάτο ταλέντο αλλά και απειρία, έχοντας έναν αληθινό σταρ και ηγέτη όπως τον Rajon Rondo και αρκετούς καλούς παίκτες όπως τον Jared Sullinger, τον Jeff Green, τον Avery Bradley, τον Brandon Bass, τον Kelly Olynyk και τον Evan Turner, οι Celtics ελπίζουν πως τις επόμενες χρονιές θα φτιάξουν ένα σύνολο που να μπορεί να κοντράρει στα ίσια τις καλύτερες ομάδες του NBA αλλά και να προσπαθήσουν να κάνουν την έκπληξη και να μπουν σφήνα στις δυνατές ομάδες της Ανατολικής περιφέρειας (Cavaliers, Bulls, Wizards). Δεν έχουν να φοβηθούν άλλωστε κάτι, παίζουν με άγνοια κινδύνου και άγχους και ξέρουν πως φορούν ίσως την πιο βαριά και ιστορική φανέλα στο NBA. Και αν προσπαθήσουν πολύ, ξέρουν ότι θα κάνουν περήφανους όλους τους μεγάλους που συνέδεσαν το όνομα τους με τους Celtics και τους έκαναν θρυλικούς. Τον Cousy, τον Russell, και πάνω από όλους τον Red Auerbach και όλους τους φιλάθλους της μεγαλύτερης ομάδας του NBA.