Έχω κατηγορηθεί για αμέτρητα πράγματα στην ζωή μου. Τον τελευταίο καιρό κατηγορήθηκα πως στην ραδιοφωνική μηνιαία εκπομπή του Frapress, με τον Σάββα Χρυσικόπουλο, δεν έκανα εκτενέστερη αναφορά στην Νάξο. Αγανακτισμένοι Ναξιώτες ανά τον κόσμο προσβλήθηκαν από την παράλειψη μου αυτή. Τα απειλητικά μηνύματα έδιναν και έπαιρναν. “Ξέρω τι έκανες πέρισυ το καλοκαίρι στην Απείρανθο”, επαναλάμβαναν ξανά και ξανά στο τηλέφωνο με βραχνή φωνή, τα βροχερά βράδια.
Η συγκέντρωση στα γραπτά μου ήταν αδύνατη και έπειτα από καιρό αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, ώστε να πέσω με τα μούτρα στην δουλειά. Θέλω να ξέρω πόσοι πραγματικά πίστεψαν αυτή την πρόταση. Ένιγουέι, που λέμε και στα Πετράλωνα, κάνω την απόπειρα να σας μεταλαμπαδεύσω κάποιες γνώσεις μου σχετικά με το νησί στο οποίο έχω περάσει τα τελευταία μου 5 καλοκαίρια. Είμαι ο Αυστραλοπίθηκος λοιπόν και σήμερα θα μιλήσουμε για την Ναξάρα.
Ταξίδι: Το πήγαινε είναι βαρετό. Πέντε ώρες με αυτόν που κάθεται πίσω σου, να παίζει κάτι ανάμεσα σε πυγμαχία και ποδόσφαιρο με το κάθισμα σου. Τις περισσότερες ώρες θα τη βγάλεις στο κυλικείο του πλοίου, τρώγοντας 2 σάντουιτς ανά δυο ώρες. Στρατηγικής σημασίας το ανα δυο ώρες, για να περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβεις. Το ενδεχόμενο να μην βρεις να κάτσεις και να την βγάλεις στο όρθιο ή στο πάτωμα, πάιζει πολύ. Σίγουρα θα μάθεις τις διαλέκτους κάθε γωνιάς της Ιταλίας, μιας και το νησί προσελκύει πολύ τους μακαρονάδες.
Παραλίες: Το πρώτο πράγμα που επιβάλλεται να κάνεις όταν φτάσεις στο νησί είναι να κάνεις την πρώτη βουτίτσα στη θάλασσα. Για να το πετύχεις αυτό, θα πρέπει να έχεις φύγει από Πειραιά με το δρομολόγιο των 7. Μην χάσεις ούτε για αστείο ούτε ένα μπάνιο στις Ναξιώτικες παραλίες. Είμαι σίγουρος, πως θα προβληματιστείς σε ποια από όλες να πας. Αυτό το ερώτημα θα το απαντήσεις ανάλογα με τις προτιμήσεις που έχεις. Αν θέλεις να δεις κωλαράκια, πρέπει να πας στις πιο εμπορικές παραλίες του νησιού, Άγιο Προκόπη, Αγία Άννα και Πλάκα. Μπιτσόμπαρα, στρινγκ μαγιουδάκια, κλαρινογαμπροί γραμμωμένοι με μούσια και ότι άλλο μπορείς να δεις σε μια typical παραλία, ελληνικού νησιού. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι επιλογές για τους πιο μοναχικούς. Παρθένα, Χαβάη και Πισίνα είναι μέρη, που με λίγη τύχη μπορείς να κάνεις μέχρι και σεξ. Ναι μην απορείς ισχύει. Τέλος υπάρχουν ακτές, όπως το Μικρό, Μεγάλο Αλικό και την Μικρή Βίγλα, οι οποίες είναι πιο τουριστοψαγμένες και παραμένουν πάντα, μακρία από την βουή των κοσμικών πλαζ, αν και είναι ιδιαίτερα γνωστές.
Φαγητό: Είμαι σίγουρος, πως όταν καταλάβατε ότι θα γράψω για κάποιο νησί και θα παραθέσω τις γνώσεις μου, πιστέψατε ότι προς στιγμήν θα αναφερθώ σε μουσεία, αξιοθέατα, ωραία μέρη για να πας την κοπέλα σου και άλλα τέτοια περίεργα. Σε γελάσανε αναγνώστη. Θα αναφερθώ σε ουσιαστικά πράγματα για ακόμη μία φορά. Νάξος είναι το νησί, που κάθε μέρα πρέπει να νιώθεις φουσκωμένος ως τα μπούνια από το πολύ φαί. Πέραν της ποιότητας των μαγαζιών, είναι και η ποικιλία. Μπορείς να βρεις και να μασαμπουκώσεις ό,τι τραβάει η όρεξη σου. Από μπριζολίδια, κοψίδια και σουβλακοειδή μέχρι βάφλες, παγωτάκια και ψαράκι. Σαν γευσιγνώστης έχω ξεχωρίσει τα μέρη που τους κάνω τον τζίρο όλης της χρονιάς σε μία μέρα. Στην χώρα, αφου ξεπεράσαμε το σοκ με το κλείσιμο του Τζακ Ποτ, επιμένουμε δυναμικά με σουβλάκι σε καθημερινή βάση, με τις πίτες από “Σπιτικό” και “Κορρέ” να κλέβουν την παράσταση. Έξω από την χώρα, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε την Ταβέρνα του Τζώννη, οπού αν πάτε πολύ πεινασμένοι θα σκάσετε μέχρι θανάτου. Αν έχετε χρόνο, παίξτε και ένα μεζέ-μεζέ (η μεζέ τετράγωνο), που θα το βρείτε στην περιοχή της Πλάκας. Ένας καλός καλοφαγάς να ξέρετε, πριν πάει σε Ναξιώτικη ταβέρνα, κουμπώνει ένα Ζαντάκ καλού κακού. Τέλος για το γλυκάκι μας, προτιμάμε πάντα την βαφλάρες του Waffle house, τις οποίες τις καταναλώνουμε πριν από κάθε έμπειρο κλαμπίδι.
Έξοδος: Για τα σωστά ποτάκια, που προωθούμε κιόλας μέσω αυτής της στήλης, θα σας συμβούλευα να μην το κουνήσετε από την πανέμορφη χώρα. Άφου έχετε φάει προηγουμένως την έμπειρη βάφλα από το Waffle House, αρχίζετε τις βραδινές σας τσάρκες. Το πρώτο ποτάκι πρέπει να είναι χαλαρό, ώστε να αντέξετε όλη την υπόλοιπη νύχτα. Το voulez-vous ήταν και θα είναι η μεγάλη μου αγάπη και ας άλλαξε όνομα. ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΙΕΣΕΤΕ, ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΟΝΟΜΑ ΡΕ. Ωραία ατμόσφαιρα, καλή ποιότητα ποτών και ψαγμένα μωράκια για κάθε γούστο. Από εκεί και πέρα, δυνατά έχει αρχίσει να μπαίνει στις ζωές μας το 520. Ταράτσα με θέα το λιμάνι, σε έναν πολύ ωραίο χώρο αλλά να πάτε σχετικά νωρίς, γιατί από τις 11.35 μέχρι τις 3.00, δεν βρίσκεις να κάτσεις. Οπωσδήποτε να δοκιμάσετε το Swing. Φοβερή θέα, ωραίος χόρος, ωραία μωράκια και τα μοριακά κοκτέιλ που σε συνεπαίρνουν. Τέλος, μην πάτε στο Escoba. Είναι μάπα.
Αλλάζω παράγραφο, γιατί αλλάζω και το ύφος του κείμενου. Μην μου είστε προβληματισμένοι. Όχι, στη Νάξο η νυχτερινή ζωή δεν τελειώνει στις 3. Μετά το χαλαρό ποτάκι θα πρέπει να επέλθει και η ξεφτίλα. Πού όμως. Τρία μαγαζιά, τρεις ναοί ή ακόμα καλύτερα 3 ίδεες. Για τους mainstream φίλους μας υπάρχει το Ocean. Όλα τα είδη μουσικής και κάθε λογής κόσμος. Ένα χαλαρό κλαμπίδι. Από εκέι και πέρα, το σχετικά καινούριο Da Costa έχει έρθει πολυ δυναμικά. Μόνο ελληνική μουσική και αίθουσα εμπνευσμένη για ξεφτιλέ βράδια. Δυνατό γιατί παρ’όλο που είναι ένα αγνό ξεφτιλομάγαζο, μαζεύει ωραίο κόσμο. Τέλος, στο πιο κεντρικό σημείο της χώρας, δεσπόζει κυριολεκτικά το Day-Night. Παλιά μας βόλευε απίστευτα, γιατί ήταν πάνω από το Τζακ-ποτ και δεν πεινάγαμε ποτέ. Κακή ποιότητα ποτών, κακό κόσμο και γύφτικα τραγούδια μετά τις 4. Το αγαπάμε όμως παρ’όλα αυτά.
Επιστροφή: Είναι το ίδιο βαρετό με το πήγαινε το έλα. Η λύση που μπορώ να προτείνω και την δοκιμάζω εδώ και τρία καλοκαίρια, είναι να φεύγετε με τα πλοία High Speed. Είναι λίγο πιο ακριβά αλλά κάνουν μόνο 3.30 ώρες την διαδρομή και έχουν απείρως πιο εμπείρο κυλικείο.
Το τρίπτυχο του Αυστραλοπιθήκου: Όταν ένας γνωστός μου μου λέει “Αποφάσισα φέτος για διακοπές να πάω στην Ναξο” προσπαθώ να τον κατατοπίσω με τρεις κανόνες που αναφέρω σε όλους, πριν επισκεφθούν το νησί. Κλείνοντας λοιπόν, θα σας πω το πολυτιμό αυτό τρίπτυχο, που θα σας βοηθήσει να αποφύγετε τις κακοτοπιές και να περάσετε ζάχαρη.
1) ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ. Είναι σαν να έφεραν το καγκουρομπιτσόμπαρο “Τρόλευ” από την Λούτσα καρφί στην Νάξο. Περιορίσου στις βραδινές βόλτες εκεί. Το βράδακι, όταν πέφτει ο ήλιος είναι πολύ ωραία.
2) ΤΡΩΜΕ ΒΑΦΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟ WAFFLE HOUSE ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ.
Αυτο.
3) Φίλες αναγνώστριες, σταματήστε να μου τα πρήζετε, σήμερα θα γράψω και για εσάς κάτι. ΔΕΝ ΦΑΣΩΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ ΜΕ ΒΕΡΟ ΝΑΞΙΩΤΗ, και αν φασωθούμε, περιμένουμε την πρόταση γάμου του σε 2 εβδομάδες.
Αφιερώνω το κειμενάκι στα αλλλλλλλλάνια που άλλοτε την παίζουν και άλλοτε όχι. Στους Μάριο, Λήδα, Κυριάκο, Γιαννάκη, Παναγιώτη, Μαρινάκι, Αγγελική, Οδυσσέα, Άννα Μαρία, Αλεξία, Λινάρα, Δάσκαλο και Δημήτρη. Να ξέρετε πως όταν νοσταλγώ το νησί βάζω και βλέπω αυτό το βίντεο.
Μην ξεχνάτε πως αυτό δεν είναι το κεντρικό κείμενο του μήνα, γι’αυτό το λόγο είναι και διαφορετικό. Λείπουν τα υστερογραφάκια μας, η σοβαρη γωνίτσα μας, το ανεκδοτάκι μας και το χιούμορ μου. Ναι ναι το χιούμορ μου. Αυτά και άλλα πολλά θα το βρείτε στο κείμενο μου για τον μήνα αυτό, με τίτλο “Στο πρώτο Ραντεβού”.
Αυστραλοπίθηκος