Τελικά τι είν’ η απόσταση;
Η απόσταση είναι που χωρίζει τους ανθρώπους;
Και όπως κάθε λέξη στην ελληνική γλώσσα,έτσι και η απόσταση έχει δυο έννοιες..
Την δηλωτική και συνυποδηλωτική..
Απόσταση,ορίζεται το διάκενο μεταξύ δυο σωμάτων είπαν..
Σαφώς είναι κάτι δύσκολο προς την ανθρώπινη επαφή..ένα εμπόδιο..
Αλλά τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε,σωστά;
Κατά καιρούς διαπίστωσα πως όπου υπάρχει θέληση,υπάρχει και ..δρόμος!
Γιατί τελικά η πραγματική απόσταση που χωρίζει τους ανθρώπους είναι αυτή της συνυποδηλωτικής έννοιας..
Μόνο όταν απωθήσαμε εικόνες,λέξεις και συλλογισμούς απ τη μνήμη μας εσκεμμένα και επανειλημμένα, γατζωμένοι από μια ιδεολογία , αφορμή ή φοβία για το άγνωστο,το δύσκολο,την κοινή γνώμη, ‘τον καθωσπρεπισμό των άλλων’’-κοντινών και μη’’..αποστασιοποιηθήκαμε απ αυτούς..
Απεναντίας,ότι κρατήσαμε και επαναφέραμε στη μνήμη μας τακτικά , έζησε ακμαιότατο..
Εξάλλου,εάν δεν υπήρχαν εμπόδια,κι όλα κυλούσαν ήρεμα και ωραία η ζωή θα ήταν βαρετή,σωστά;
Κάθε τραγούδι χρειάζεται την παύση του,προκειμένου να κορυφωθεί η μελωδία στο επόμενο λεπτό,να φορτιστεί τον-ικά ο τραγουδιστής,να αποφορτιστεί ο ακροατής..
Αντί λοιπόν να δραματοποιείς το συμβάν που πιθανόν σε κεντρίζει,εστίασε στην πτυχή που θα πρεπε να νοηματοδοτεί την ψυχοσύνθεσή σου..
Δες ότι μπορείς και συ να μοιράζεις και να μοιράζεσαι εμπειρίες..
Δες πως δυο διαφορετικές καθημερινότητες διαμορφώνουν μια κοινή..
Δες πως η νοσταλγία,όταν γίνει συνάντηση ανεβάζει τον παλμό σου..
Δες πως το σώμα και η διάθεση σου διαμένουν σ’ ένα τόπο και η καρδιά σου σε άλλον..
Δες πως εκτιμάς και εκτιμάσαι..
Δες τις αντοχές σου..
Δες την θέα απ το μπαλκόνι,τα φώτα τη νύχτα του ολογιομού και άρχισε να διακρίνεις την ομορφιά σε καθετί..
Δες την κάθε μέρα,την κάθε νύχτα και ότι αυτή σου προσφέρει..
Και θα δεις ότι όποιος το επιθυμεί ,θα σε δει πραγματικά και δεν θα δικαιολογηθεί απ την απάντηση του εμποδίου..
Γιατί τα πραγματικά εμπόδια τα βάλαμε εμείς..όχι με τις επιλογές μας..αλλά με το μυαλό μας..
Ακούγοντας οποιονδήποτε περαν του εαυτού μας..πιστεύοντας οποιονδήποτε πέραν του εαυτού μας..
Συνίσταται λοιπόν να βλέπεις λίγο πιο πέρα απ την απεικόνιση του παριστάμενου χώρου..
Και να κρατηθείς απ’ ότι σε γεμίζει πραγματικά να αντικρύζεις..κι ας θα ναι σήμερα..κι ας θα ναι άυριο..κι ας θα ναι άγνωστο..
Διότι ότι είναι δύσκολο,δεν είναι και ανέφικτο..
Και πρέπει και συ να γυρίσεις να δεις τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια όπως θέλεις να τον φαντάζεσαι αυτή τη στιγμή..
Τι βλέπεις;
Βλέπεις λοιπόν; 🙂