Με αφορμή ένα νέο θεσμό που γεννιέται στον φιλόξενο χώρο της Ευαγγελικής Εκκλησίας Γερμανόγλωσσων εν Ελλάδι, την ‘Απογευματινή Μουσική’ (ABENDMUSIK), για την προσεχή καλλιτεχνική περίοδο, έχουμε την χαρά και την τιμή να συναντούμε τον σολίστ στην συναυλία του Φεβρουαρίου, βιολονίστα, Δημήτρη Αγγελίδη.
Μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια για το βιολί και την παρουσία του στην Ελλάδα?
Tο βιολί το συναντάμε σε όλα τα είδη της μουσικής, στην κλασική, τη τζαζ, την ποπ, τη ροκ, την παραδοσιακή μουσική, ακόμη και στη heavy metal. Συνεπώς είναι ένα πολυδιάστατο όργανο και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις έχει κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο λόγω των εκφραστικών και τεχνικών του δυνατοτήτων και του ξεχωριστού και σαγηνευτικού του ήχου. Αυτό που εμένα προσωπικά με μαγεύει στο βιολί, είναι η αμεσότητα που υπάρχει στην έκφραση των συναισθημάτων που μεταδίδει στον ακροατή. Αυτό συμβαίνει γιατί ο εκτελεστής έχει άμεση επαφή με τις δονήσεις και τον ήχο του οργάνου καθώς με τα ίδια του τα δάχτυλα αγγίζει τις χορδές ενώ παράλληλα αγκαλιάζει όλο το ηχείο που παράγει το ηχητικό αποτέλεσμα.
Όσο αφορά στην παρουσία του βιολιού στην Ελλάδα μπορώ να μιλήσω για την κλασική μουσική που είναι ο τομέας μου. Από την ίδρυση του Ωδείου Αθηνών (1871), του Εθνικού ωδείου και πολλών άλλων αργότερα αξιόλογων Ωδείων έως και σήμερα έχουν υπάρξει κορυφαία ονόματα σπουδαίων βιολιστών και παιδαγωγών και με χαρά παρατηρώ ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια τα πράγματα πάνε όλο και καλύτερα στην κατεύθυνση της αξιοποίησης ενός μεγάλου αριθμού ταλέντων που διαθέτει η χώρα.
Ποια η θέση του Μουσικού στην κοινωνία του σήμερα και τι θα θέλατε να της πείτε με την Μουσική σας?
Tη σημερινή κοινωνία με μία λέξη θα τη χαρακτήριζα «οδοστρωτήρα». Αυτό που επιδιώκουν οι εκάστοτε κυβερνώντες είναι να κάνουν τα πάντα επίπεδα, τους ανθρώπους να μη διαφέρουν μεταξύ τους, να μη σκέφτονται, να μην αντιδρούν, να υπακούν σε εντολές οι οποίες επιβάλλονται άλλες φορές πλαγίως και άλλες φορές με απόλυτη επίθεση κατά μέτωπο έτσι ώστε να αιφνιδιάζουν και να διχάζουν τους ανθρώπους οι οποίοι τελικά αισθάνονται ανήμποροι να εναντιωθούν και στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα που αφορούν την ίδια, τη μοναδική τους ζωή!
Ενώ όμως οι κοινωνίες εξελίσσονται στο πέρασμα των αιώνων, η θέση του μουσικού από την εποχή της Αναγέννησης έως και σήμερα, ελάχιστες διαφορές έχει. Για παράδειγμα, σε τι διαφέρει η ζωή του Vivaldi από έναν συνθέτη του σήμερα; Tότε -όπως και τώρα- προσπαθούσε να κερδίσει τα προς το ζην με τη μουσική του, άλλοτε με δυσκολίες και αντιξοότητες και άλλοτε με την εύνοια κάποιου αυτοκράτορα που θα του έδινε ίσως μία μόνιμη θέση. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σήμερα, με τη διαφορά ότι οι αυτοκράτορες και οι ευεργέτες έχουν αντικατασταθεί από ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς, υπηρεσίες και υπουργεία.
Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας εγώ, αν και θα το ήθελα πολύ δε γράφω δική μου μουσική. Θεωρώ όμως, ότι κάθε μουσικός εκτελεστής, τη στιγμή που ερμηνεύει ένα μουσικό έργο συμβάλλει στο να δημιουργηθεί το έργο από την αρχή! Θέλω να πω ότι κάθε μουσική σύνθεση, αν δε εκτελεστεί και ερμηνευτεί από κάποιο μουσικό, δεν μπορεί να αποκτήσει μουσική οντότητα. Δίνω λοιπόν, μεγάλη σημασία στη εκτέλεση των μουσικών έργων και προσπαθώ να «μιλήσω» μέσω των συνθετών που ερμηνεύω τα έργα τους. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα μπορούσα να μιλήσω στην κοινωνία με τη μουσική μου, γιατί η κοινωνία είναι ένα ακαθόριστο και απροσδιόριστο σύνολο. Όμως σίγουρα θα ήθελα να μιλήσω σε κάθε άνθρωπο και να του δώσω το ερέθισμα να σκεφτεί, να αφυπνιστεί και να αγωνίζεται για έναν καλύτερο και πιο αληθινό κόσμο!
Σχετικά με την συναυλία και το έργο που θα ερμηνεύσετε ?
Το κοντσέρτο σε Μι μείζονα του J.S. Bach που θα ερμηνεύσω είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα, καθώς ήταν ένα από τα πρώτα έργα κλασικής μουσικής που άκουσα σε νεαρή ηλικία. Είναι ένα έργο με εξαιρετικά απότομες εναλλαγές συναισθημάτων καθώς από τη Μι μείζονα -κλίμακα του φωτός, της ευτυχίας και της αισιοδοξίας- περνάει για λίγο στη Σολ δίεση ελάσσονα σε ένα μικρό Adagio του 1ου μέρους, για να δεσπόσει και πάλι η αρχική Μι μείζονα μέχρι το τέλος του 1ου μέρους. Το 2ο μέρος, -ένα από τα καλύτερα μουσικά έργα που έχουν γραφεί ποτέ- είναι γραμμένο στη Ντο δίεση ελάσσονα και μας οδηγεί σε ανώτατες στοχαστικές και αγωνιώδεις φιλοσοφικές αναζητήσεις για τα αναπάντητα ερωτήματα όπως είναι τα όρια ζωής και θανάτου και η σχέση του ανθρώπου με το Θεό!
Σε αυτό το σημείο θέλω να αφιερώσω τη συναυλία στους γονείς μου που είναι λάτρεις της μουσικής και του βιολιού, με τον πατέρα μου να έχει κατασκευάσει πάνω από 100 βιολιά τα τελευταία 30 χρόνια – 117 για την ακρίβεια- και συνεχίζει να κατασκευάζει και άλλα..! Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω έναν προς έναν, όλους τους μουσικούς του συνόλου De Profundis για την άψογη συνεργασία το κέφι και την όρεξη σε όλη τη διάρκεια των προβών.
Σας ευχαριστώ.
Σας ευχαριστούμε θερμά για τα λόγια που μας προσφέρατε, ανυπομονούμε και για την Μουσική σας προσφορά στην προσεχή Συναυλία!
Φεβρουάριος 2022
ABENDMUSIK
Jean-Baptiste Lully(1632-1687) Passacaille από την Όπερα Armide
Johann Sebastian Bach(1685-1750) Κονσέρτο για Βιολί και ορχήστρα σε Μι Μείζονα
BWV 1042
Σόλο Βιολί
Δημήτρης Αγγελίδης
Ορχήστρα εγχόρδων
De Profundis
Ευαγγελική Εκκλησία Γερμανόγλωσσων Εν Ελλάδι, Σίνα 66, Αθήνα 106 72
Η συναυλία θα προβληθεί στους παρακάτω συνδέσμους.
https://www.facebook.com/Evangelische.Kirche.Deutscher.Sprache.in.Athen/
https://www.youtube.com/channel/UCQriuuoIGIi6BWOURl6YsCA/discussion
https://www.facebook.com/DeProfundisEnsemble