Δευτέρα 2 Αυγούστου 2021. Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 04.15. 04.20 ξεκινάει ο τελικός στο μήκος ανδρών και ο Μίλτος Τεντόγλου συμμετέχει με μεγάλες πιθανότητες να φέρει διάκριση για τη χώρα και φυσικά για εκείνον.
Της Κωνσταντίνας Αγγελάκη
Το βράδυ της Κυριακής βλέπω διάφορα video από την εκπομπή του Γιώργου Καπουτζίδη, Team Hellas, ο δρόμος για το Tokyo 2020. Ανοίγω και ένα που μιλάει ο Μίλτος Τεντόγλου και λέει ότι «αργεί να το βρει μέσα στον αγώνα και για αυτό πηδάει στις τελευταίες προσπάθειες». Μου μένει. Από τον τρόπο που μιλάει φαίνεται χαλαρός. Από τους αθλητές που δεν αγχώνονται, πατάνε γερά στα πόδια τους και κυρίως πηγαίνουν να ευχαριστηθούν τον αγώνα και όχι να πάρουν το χρυσό. Όχι ότι δεν ήθελε το μετάλλιο, αλλά ότι δεν είναι από τους ανθρώπους, για τους οποίους αυτό είναι αυτοσκοπός.
Ο αγώνας ξεκινάει. Φτάνει με τη μία στο 8.11, αλλά αυτό δεν του λέει κάτι. Συνεχίζει με δύο άκυρα και ενώ ο Κουβανός Juan Miguel Echevarría, με την τρίτη του προσπάθεια φτάνει στο 8.41 και ο άλλος Κουβανός Maykel Massó, έχει ήδη φτάσει τα 8.21 με την πρώτη. Τέταρτη και πέμπτη προσπάθεια στο 8.10 και 8.15 αντίστοιχα, δείχνουν ότι ο Τεντόγλου δεν έχει βρει το ρυθμό που θέλει. Μιλάμε για τον αθλητή με την μεγαλύτερη φετινή απόδοση. Έχει όμως την τρίτη θέση. Το 8.18 του Ισπανού Eusebio Cáceres, πετάει αυτόματα εκτός βάθρου τον Έλληνα πρωταθλητή μας, ο οποίος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Τρέχει, ίπταται και φαίνεται καλό. Είναι έγκυρο και είναι 8.41. Ο Echevarría δεν μπορεί να ολοκληρώσει την προσπάθειά του. Το χρυσό είναι για την Ελλάδα, είναι για τον Μίλτο (μετράει η δεύτερη καλύτερη προσπάθεια).
Δε φαίνεται να το συνειδητοποιεί. Αργεί να καταλάβει τι έχει γίνει. Είναι ο χρυσός Ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος. Μιλάει στις κάμερες σαν να μην έχει κάνει σπουδαίο. Άλλωστε μπορεί και παραπάνω, μπορούσε ακόμα καλύτερα για τον ίδιο. Θεωρεί ότι ήταν τυχερός.
Σε έναν κόσμο που έχει καταντήσει όπως βλέπουμε καθημερινά, οι γονείς να κοιτάνε να μεγαλώνουν Μίλτους. «Τρελιάρηδες», αλλά σωστούς. Ακριβοδίκαιους, έντιμους, ειλικρινείς. Αυθεντικούς, που μιλάνε μπροστά σε δημοσιογράφους, όπως ακριβώς σκέφτονται, χωρίς στησίματα και φιοριτούρες. Και δεν τους νοιάζει αν πουν και κάτι που «δε θα έπρεπε». Ανθρώπους που ανταγωνίζονται τον εαυτό τους και όχι τους άλλους. Που θέλουν να είναι καλύτεροι από αυτό που ήταν χτες. Ανθρώπους που θέλουν να κερδίζουν πάντα τίμια και δίκαια. Και που θα αναγνωρίζουν την αξία των αντιπάλων και δε θα ντραπούν να πουν «ήταν καλύτερος». Και για να μεγαλώνουν παιδιά σαν τον Μίλτο, πρέπει να υπάρχουν δίπλα τους άνθρωποι σαν τον προπονητή του, Γιώργο Πομάσκι, ο οποίος στις πρώτες δηλώσεις απέδωσε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι στον πρώτο προπονητή του Μίλτου Τεντόγλου, Βαγγέλη Πανανίκο. Σε έναν κόσμο που όλοι θέλουν τη δόξα που τους αναλογεί και παραπάνω από ότι τους αναλογεί, κάποιοι χωρίς να τους αναλογεί κιόλας, να έχετε δίπλα σας ανθρώπους σαν τον Γιώργο Πομάσκι. Τρομερά μαθήματα και από τους δύο.
Υ.γ. Μίλτο τίποτα δεν «έκλεψες», όπως είπες. Πήγες τελευταίο άλμα, «πέταξες» και πήρες τη νίκη. Άλλωστε, όσοι ήξεραν, σε ήξεραν και γνώριζαν πολύ καλά ότι μπορούσες τόσο και ακόμα πιο μακριά! Όπως είπε και ο Βαγγέλης Παπανίκος, δεν είσαι τυχερός, είσαι ικανός! Το μέλλον είναι δικό σου και έχουμε να ζήσουμε πολλές μεγάλες στιγμές!