Η μουσική αναμφίβολα αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας με την ευεργετική ιδιότητα της να απαντάται τόσο στην δυνατότητα της να άρει κάθε αρνητικό συναίσθημα ή ακόμη και να χρησιμοποιείται ως εργαλείο θεραπείας.
Υπάρχουν δεκάδες τραγούδια που σιγοτραγουδούμε κάθε μέρα, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ όμως ποιο είναι το πραγματικό τους νόημα ή αν αυτό για το οποίο πιστεύουμε ότι μιλάνε συμφωνεί με την άποψη του καλλιτέχνη; Ποια είναι μερικά από εκείνα τα τραγούδια που πιθανότατα θεωρούμε πως μιλούν για κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας;
1. R.E.M – The One I Love.
Αν και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των R.E.M και από τις κατεξοχήν διασημότερες ραδιοφωνικές επιλογές και όχι μόνο, το συγκεκριμένο τραγούδι δεν έχει πιθανότατα το νόημα που θα θέλαμε να έχει ίσως γιατί και ο τίτλος μας παραπλανεί. Αν και εκ πρώτης όψεως θεωρείται ως ένα ερωτικό τραγούδι, απέχει κατά πολύ από αυτήν την ερμηνεία.
Στην πραγματικότητα, δεν μιλάει για αυτόν ή αυτήν που ο τραγουδιστής αγαπάει αλλά για την τάση του να χρησιμοποιεί τους άλλους σαν έναν τρόπο να περνάει την ώρα του ικανοποιώντας τις ανάγκες του χωρίς κανένα ίχνος αγάπης, κάτι που δεν καταλαβαίνει κανείς έως και τον στίχο “A simple prop to occupy my time”.
Αν και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες, το συγκρότημα και ιδίως ο τραγουδιστής απεχθάνονταν αυτό το τραγούδι κυρίως για το άσχημο συναίσθημα που προκαλεί σε όποιον γνωρίζει το νόημα του ενώ αρνούνταν να το ηχογραφήσουν για πολύ καιρό. Αν και επινόησαν οι ίδιοι τους στίχους κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας, δεν απευθύνονταν κάπου συγκεκριμένα ενώ σήμερα, ο Michael Stripe δηλώνει πως χαίρεται περισσότερο που ο κόσμος του δίνει λάθος ερμηνεία από την πραγματική.
2. ’39 – Queen.
Το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε το 1975 και συμπεριλαμβάνεται στο θρυλικό album “A Night At The Opera” ενώ γράφτηκε εξ ολοκλήρου από τον Brian May των Queen. Με μια πρώτη εκτίμηση το τραγούδι μοιάζει περισσότερο σαν ένα γράμμα που κάποιος θα έστελνε λίγο πριν φύγει για τον πόλεμο (μιας που και η ημερομηνία παραπέμπει στις απαρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) όμως στην πραγματικότητα, το συγκεκριμένο τραγούδι αν και κάνει ένα ταξίδι στον χωροχρόνο, δεν αναφέρεται στο παρελθόν αλλά στο μέλλον.
Ο Brian May, εκτός από κορυφαίος κιθαρίστας διαθέτει και πτυχίο αστροφυσικής, από την οποία επιστήμη άντλησε και την έμπνευση για αυτό το τραγούδι χάρη στην περιβόητη «Θεωρία των Διδύμων». Το ’39 δεν σημαίνει 1939 αλλά 2039 όπου ένας αστροναύτης ταξιδεύει σε ένα διαστημικό μέρος σχεδόν με έτη φωτός. Όταν επιστρέφει και εξαιτίας της διαφοράς στην αίσθηση του χρόνου, για εκείνον έχει περάσει μόνο ένας χρόνος ενώ για την οικογένεια του ένας αιώνας διαπιστώνοντας πως η γυναίκα του δεν ζει πλέον, η κόρη του είναι ηλικιωμένη και εκείνος έχει περίπου την ίδια ηλικία με τα εγγόνια του.
Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα τραγούδι νοσταλγίας αλλά αντιθέτως, με το φόβο της αβεβαιότητας που βίωσε ο στιχουργός ξεκινώντας την καλλιτεχνική του καριέρα αφήνοντας πίσω όσα ως τότε είχε ως δεδομένα αλλά και τον φόβο του λάθους του να χάσεις όσα έχεις αναζητώντας κάτι καινούργιο.
4+1 από τα πιο παρερμηνευμένα τραγούδια όλων των εποχών.
3. Born In The U.S.A – Bruce Springsteen.
Από την πρώτη κυκλοφορία του συγκεκριμένου τραγουδιού το 1984 έως και σήμερα, οι περισσότεροι έχουν συνδέσει το συγκεκριμένο τραγούδι με το πατριωτικό αίσθημα που τείνει να διακατέχει τους Αμερικάνους απέναντι στο έθνος τους. Σε αντίθεση με τον θαυμασμό που έβλεπαν οι Αμερικάνοι τους βετεράνους άλλων πολέμων κατά την επιστροφή τους στην χώρα, όσοι επέστρεφαν από τον πόλεμο του Βιετνάμ είχαν το λιγότερο μια απαξιωτική αντιμετώπιση μιας που ήταν ο πρώτος πόλεμος που δεν κέρδισαν.
Μάλιστα, ο τίτλος που αρχικά του είχε δοθεί ήταν “Vietnam”. Αν και ο ίδιος ο Springsteen το θεωρεί ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, ακόμη και σήμερα εκφράζει τον εκνευρισμό του για την λάθος ερμηνεία που του έχει δοθεί μιας που δεν έχει να κάνει με την περηφάνια αλλά με την ντροπή των Αμερικάνων, ιδίως όσων επέστρεψαν αλλά και όσων δεν τα κατάφεραν να γυρίσουν όσο και αν ο δυναμικός και ρυθμικός ήχος του παραπλανεί.
4. In The Air Tonight – Phil Collins.
Αυτό το κομμάτι έγινε η αιτία δημιουργίας πολλών αστικών μύθων γύρω από το νόημα του, με πολλές ιστορίες μυστηρίου ή τρόμου να το περικλείουν. Ένας, υποστηρίζει ότι ο Collins έγραψε αυτό το τραγούδι για έναν άντρα στο κοινό μιας συναυλίας του ο οποίος βρέθηκε ενώπιον του πνιγμού ενός άλλου άνδρα ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι γράφτηκε από προσωπική εμπειρία του Collins, ο οποίος όταν ήταν παιδί, παρακολούθησε τον πνιγμό ενός άνδρα από κάποιον άλλον αλλά ήταν μακριά για να τον βοηθήσει όμως αργότερα, προσέλαβε έναν ιδιωτικό ερευνητή να τον βρει, του έδωσε ένα δωρεάν εισιτήριο για τη συναυλία του και τραγούδησε το συγκεκριμένο κομμάτι με έναν προβολέα που έδειχνε κατά πάνω του.
Καμία από αυτές τις ιστορίες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα μιας που το συγκεκριμένο τραγούδι εξέφραζε τον θυμό του τραγουδιστή μετά το διαζύγιο του το 1980 και τα συναισθήματα που βίωνε εκείνη την περίοδο κατάρρευσης τόσο του γάμου όσο και ολόκληρης της οικογένειας του.
Ήταν τόσο ταραγμένος που έφυγε για ένα μεγάλο διάστημα από τους Genesis, το συγκρότημα στο οποίο συμμετείχε κυκλοφορώντας το πρώτο του solo album το 1981 στο οποίο βρίσκεται τόσο αυτό όσο και μια πληθώρα τραγουδιών – μηνυμάτων προς την πρώην γυναίκα του. Όσο για τις λάθος ερμηνείες; Ο Collins φαίνεται να τις απολαμβάνει αν και ομολογεί πως ήρθε από μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του.
5. Comfortably Numb – Pink Floyd.
Αγαπημένο στιχουργικό θέμα πολλών καλλιτεχνών αποτελούσαν πάντα τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, κάτι που πολλοί υπέθεσαν ότι αφορούσε και το συγκεκριμένο τραγούδι. Όμως, ο Roger Waters, ο οποίος ανέλαβε την συγγραφή των στίχων έχει άλλη άποψη.
Σε αντίθεση με όσα υποστήριζαν οι περισσότεροι, ο Waters έγραψε ένα μέρος του τραγουδιού παραλληλίζοντας την τάση του ως ενήλικας κάποιες φορές να νιώθει ένα «ντελίριο» με αποτέλεσμα να αποτραβιέται από την πραγματικότητα, με εκείνο το ντελίριο που ένιωθε ως παιδί όταν αρρώσταινε με υψηλό πυρετό. Ένα άλλο μέρος του τραγουδιού γράφτηκε όταν σε ένα live του συγκροτήματος το 1977, ο Waters είχε τρομακτικούς στομαχικούς πόνους λίγο πριν βγει στη σκηνή και ένας γιατρός του έδωσε κάποιο ηρεμιστικό για να του απαλύνει τον πόνο.
Εν μέρει τα κατάφερε όμως, ο Waters ήταν τόσο μουδιασμένος σωματικά που δεν μπορούσε ούτε να συγκεντρωθεί ούτε και να σηκώσει το χέρι του παραπάνω από το ύψος του γονάτου του. Παρ’ όλα αυτά, το κοινό λάτρεψε την εμφάνιση τους δίνοντας τελικά και ένα νέο πετυχημένο κομμάτι στην κυκλοφορία από αυτόν τον συνδυασμό εμπειριών.