Μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με την Παυλίνα Χαρέλα!
Τετάρτη απόγευμα στο θέατρο Σοφούλη, συνάντησα την ηθοποιό και καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου Παυλίνα Χαρέλα. Χαμογελαστή κι ευδιάθετη, μου μίλησε για την παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο» που θα παίζεται έως τις 10 Δεκεμβρίου, για τη συνεργασία της με τον Αντώνη Λουδάρο αλλά και πώς βλέπει η ίδια τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι από τους ανθρώπους που όταν τους συναντάς κι αρχίζουν να σου μιλούν, νιώθεις οικεία μαζί τους.
1. Δεύτερη χρονιά για τις «Σκηνές από ένα γάμο» που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία πέρσι. Ήταν κάτι που είχατε σκεφτεί από πριν ή προέκυψε λόγω της αγάπης του κόσμου;
Όχι, δεν το είχαμε σκεφτεί και βλέποντας ότι έχει τόσο μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, το συζητήσαμε με τον Αντώνη Λουδάρο, το σκεφτήκαμε και είπαμε «ναι, γιατί όχι;». Κάναμε μία δουλειά αντάξια των αθηναϊκών σκηνών που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις παραστάσεις της Αθήνας και το κοινό της Θεσσαλονίκης το κατάλαβε και αγκάλιασε την παράσταση οπότε ανέβηκε και φέτος στη σκηνή του Θεάτρου Σοφούλη και ο Γιόχαν και η Μαριάννα ζωντάνεψαν ξανά!
2. Θα σκεφτόσασταν να μεταφέρετε την παράσταση στην Αθήνα;
Υπάρχουν σκέψεις να πάει και είμαστε σε συζητήσεις.
3. Διάβασα ότι συζητούσατε καιρό με τον Αντώνη Λουδάρο να ανεβάσετε μαζί μια παράσταση. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία τώρα και πώς επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;
Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσαμε να συνεργαστούμε σε μια άλλη παράστασή του εδώ και πάρα πολλά χρόνια, την οποία είχε σκηνοθετήσει και λέγαμε να την φέρουμε στο θέατρο. Για κάποιο λόγο ποτέ δεν προέκυπτε. Η γνωριμία μας μετρά αρκετά χρόνια, από τότε που έπαιξε στο θέατρο Σοφούλη τα «15 λεπτά» του Σερέφα. Και μετά από συζητήσεις αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Ψάξαμε να βρούμε κάτι δυνατό και σε συγγραφή και σε υπόθεση. Είχαμε δει και δύο –ευτυχώς- την παράσταση με τον Μηνά Χατζησάββα και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και κοιταχτήκαμε στα μάτια και είπαμε να το κάνουμε.
4. Μια δυνατή στιγμή του έργου είναι η σκηνή που ο Γιόχαν λέει ότι οι άνθρωποι είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Εσείς ως Παυλίνα πώς βλέπετε τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα;
Είναι πάρα πολύ δύσκολες, ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του. Και αν κάποιος σου δώσει κάτι παραπάνω τρομοκρατείσαι. Από εκεί και πέρα δεν μπορείς να ζεις έτσι, ή είσαι δοτικός άνθρωπος ή δεν είσαι. Πραγματικά είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Γενικά θεωρώ για τον εαυτό μου ότι αφήνομαι πάρα πολύ στις σχέσεις, αλλά προσέχω. Βέβαια μην τα βλέπουμε όλα αρνητικά υπάρχουν και σχέσεις σε όλους τους τομείς που προχωράνε πολύ όμορφα. Πρέπει και να συμβιβαζόμαστε λίγο.
5. Πώς αντιμετωπίσατε το ρόλο της Μαριάννας;
Το δύσκολο της υπόθεσης ήταν ότι εγώ δεν έχω τέτοια βιώματα γάμου, παιδιών, οικογένειας γιατί δεν είμαι παντρεμένη, το ίδιο και ο κ. Λουδάρος. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Αντώνης ως σκηνοθέτης να ξεμπλοκάρω από πολλά πράγματα και μου έδωσε τις σωστές γραμμές για να μπορέσω να βρω τη Μαριάννα, ήρθαν όλα τόσο φυσικά.
6. Τι έχετε αγαπήσει από την Μαριάννα;
Μ’ αρέσει πάρα πολύ στο δεύτερο μέρος ο δυναμισμός της και όλη αυτή η αλλαγή που της συμβαίνει, που βγαίνει από τα κουτάκια της. Εγώ είμαι κάπως έτσι στη ζωή μου. Επίσης η τελευταία σκηνή είναι από τις αγαπημένες μου. Σταματάνε πια να λένε ψέματα μεταξύ τους.
7. Τι άλλο μπορεί να βρει το κοινό της Θεσσαλονίκης στο θέατρο Σοφούλη;
Έχουμε συνεχή συνεργασία με πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες της πόλης μας και όχι μόνο. Κάθε μήνα υπάρχει και μία διαφορετική παράσταση ενηλίκων. Μεγάλη βαρύτητα δίνουμε επίσης στις παραστάσεις για παιδιά. Φέτος παρουσιάσαμε την παράσταση «Μικροί κύριοι- Μικρές κυρίες: Η δύναμη της φιλίας» και τώρα τα Χριστούγεννα θα συνεχίσουμε για δεύτερη χρονιά το χριστουγεννιάτικο έργο του Γιάννη Σερβετά «Ο δαγκωμένος κουραμπιές του Άη Βασίλη». Ακόμη καθιερώσαμε κάθε πρώτη Τετάρτη του μήνα να παρουσιάζουμε stand up comedy με τους πιο δημοφιλείς κωμικούς από όλη την Ελλάδα. Ό,τι έχει να κάνει με την Τέχνη βρίσκει στέγη στο Θέατρο Σοφούλη και είμαστε πάντοτε ανοιχτοί σε προτάσεις και συνεργασίες.
8. Σκηνοθετείτε τώρα την παιδική παράσταση «Μικροί κύριοι-Μικρές κυρίες». Έχετε συναντήσει κάποια δυσκολία στη μεταφορά του έργου στο σανίδι;
Στο κείμενο δεν δυσκολευτήκαμε γιατί είχαμε ως βάση τις ιστορίες από τα αγαπημένα βιβλία των «Μικρών Κυρίων», που ξέρουν όλα τα παιδιά. Αυτά διασκευάστηκαν προκειμένου να παρασταθούν σκηνικά, φτιάξαμε τη δική μας ιστορία ενιαία και εστιάσαμε στο μήνυμα της φιλίας, ότι αγαπώ τους φίλους μου με τα ελαττώματά τους, και αυτό είναι το μήνυμα της παράστασης. Η πρόκληση είχε να κάνει με το να μπορούν οι ηθοποιοί μέσα από τα κοστούμια των Μικρών κυρίων – πρόκειται για τεράστιες μασκότ- να εκφράσουν συναισθήματα αφού κάθε κοστούμι έχει και μια μοναδική έκφραση. Πως δηλαδή αυτοί οι χαρακτήρες θα μπορέσουν να έχουν κι άλλες εκφράσεις χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια και τα πόδια τους. Στο σημείο αυτό συνεργαστήκαμε και με την Ελένη Χρυσομάλλη, χορογράφο και κινησιολόγο της παράστασης και από τις αντιδράσεις του κόσμου βλέπουμε πως πετύχαμε τον στόχο μας.
9. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Θυμάμαι ότι πάντα έπαιζα θέατρο, είτε στη γειτονιά με τους φίλους που παίζαμε και κάναμε και χορογραφίες, φτιάχναμε σκηνικά- σπιτάκια. Από τα πέντε μου χρόνια παίζω θέατρο, στην παιδική σκηνή, τότε παίζανε μόνο παιδάκια, της Μαίρη Σοΐδου. Πρόκειται για μια ιστορική μορφή στην παιδική σκηνή της Θεσσαλονίκης. Επίσης έπαιξα στο ΚΘΒΕ σε τρεις παραστάσεις ως παιδάκι. Μετά πήγα γυμνάσιο, λύκειο το άφησα αλλά η ζωή μου είναι θέατρο δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς θέατρο και από μικρή είμαι μέσα σε αυτό.
10. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου μέσα στην κοινωνία;
Το θέατρο διαμορφώνει τον άνθρωπο και κυρίως στην παιδική ηλικία. Βλέπω τα παιδιά που ξεκίνησαν στο θεατρικό εργαστήρι που υπάρχει από το 1996. Πολλά παιδιά που ήταν κλειστά, εσωστρεφή, δεν μιλούσαν, δεν είχαν μάθει την ομαδικότητα και τη συνεργασία. Μέσα από το θέατρο αυτά τα παιδιά τώρα έχουν εξελιχθεί, ανοίχτηκαν και έμαθαν να λειτουργούν μέσα σε ομάδες. Από την παιδική ηλικία ξεκινάνε όλα αυτά τα ερεθίσματα. Ένας ενήλικας που θα έρθει να δει μια παράσταση και δεν θα του αρέσει, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πει τίποτα. Το παιδί όμως εκφράζει αυτό που σκέφτεται εκείνη την ώρα. Ένα παιδί μπορεί να μην ξαναδεί ποτέ του θέατρο αν δει μια κακή παράσταση. Σαφέστατα κι ένας ενήλικας βλέπει πράγματα μέσα από τις παραστάσεις. Για παράδειγμα στις «Σκηνές από ένα γάμο» δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει άνθρωπος και να μην δει κάτι από τον εαυτό του. Το καλό θέατρο σε βάζει σε σκέψεις και σε προβληματίζει.
12. Πιστεύετε στο ταλέντο ή στη δουλειά;
Πιστεύω και στα δυο. Αν έχεις ταλέντο χωρίς δουλειά δεν προχωράς αν έχεις ταλέντο όχι τόσο πολύ και το δουλέψεις θα τα καταφέρεις. Αν έχεις και τα δύο έχεις απογειωθεί.
13. Τι θα λέγατε σήμερα σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο και κυρίως με το θέατρο στη Θεσσαλονίκη;
Θα του έλεγα να συνεχίσει να κυνηγάει το όνειρό του είτε είναι στην Αθήνα, είτε στην Θεσσαλονίκη, είτε οπουδήποτε άλλου.
14. Κλείνοντας πείτε μας κάποιες πληροφορίες για την παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο»
Οι «Σκηνές από ένα γάμο» ζωντανεύουν επί σκηνής κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου.
