Από τον Υμηττό και τα βίντεο κλιπ του Σάκη Ρουβά στο κόκκινο χαλί των όσκαρ. Ακολουθώντας τα βήματα του Γιώργου Λάνθιμου στο δρόμο της επιτυχίας.
Γεννημένος τον Σεπτέμβρη του 1973, στην Αθήνα, ο Γιώργος Λάνθιμος, άφησε το μάρκετινγκ για να σπουδάσει σκηνοθεσία και κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου.
Το 1995, θα κάνει τα πρώτα του βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο σκηνοθετώντας διαφημιστικά σποτ και βίντεο κλιπ. Οι “δέκα εντολές” της Δέσποινας Βανδή, το “Άντεξα” του Σάκη Ρουβά μέχρι το πρόσφατο “Baby Asteroid” του Leon of Athens, φέρουν την ιδιαίτερη υπογραφή του.
Το 2001, ο Γιώργος Λάνθιμος, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία, τον «Καλύτερο μου φίλο» μαζί με το Λάκη Λαζόπουλο, ενώ τέσσερα χρόνια μετά θα έρθει η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με τον τίτλο «Κινέττα».
Ωστόσο, η αναγνώριση θα έρθει το 2009 με τον πολυβραβευμένο Κυνόδοντα, που κερδίζει το μεγάλο βραβείο στην κατηγορία «Ένα κάποιο βλέμμα» στο φεστιβάλ των Καννών και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Η παράξενη – απομονωμένη οικογένεια του Γιώργου Λάνθιμου και του Ευθύμη Φιλίππου άνοιξε την πόρτα της διεθνούς καταξίωσης για τον ταλαντούχο auter.
To βιτριολικό κοινωνικό του σχόλιο για τη θέση της οικογένειας στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.
Θα ακολουθήσουν οι δυστοπικές «Άλπεις», για να έρθει η δεύτερη μεγάλη του επιτυχία με τον τίτλο «Αστακός».
Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του με πρωταγωνιστές τους Ρέιτσελ Βάις, Κόλιν Φάρελ, και Λέα Σειντού είναι μια αντισυμβατική ερωτική παραβολή για τις ανθρώπινες σχέσεις που προτάθηκε για όσκαρ σεναρίου και αποτέλεσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Με πιστό συνοδοιπόρο του στα σεναριακά μονοπάτια τον Ευθύμη Φιλίππου, με τον οποίον γνωρίστηκαν τυχαία στους διαδρόμους της διαφημιστικής εταιρείας, όπου εργάζονταν, ο Γιώργος Λάνθιμος πλάθει ένα δικό του σύμπαν.
Σ’ αυτό, όπως έχει δηλώσει, ξεκινά από μια ιδέα που στηρίζεται στην πραγματικότητα, αλλά προσπαθεί να την ωθήσει στα άκρα. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές η πραγματικότητα καταλήγει να είναι πάντα πιο υπερβολική.
Με όχημα το καυστικό – μαύρο χιούμορ του, σχολιάζει θέματα που άπτονται της ανθρώπινης φύσης με έναν εντελώς δικό του τρόπο… Πρωτότυπο, παράδοξο και δυστοπικό.
Χαρακτήρες, που κοιτούν την κάμερα με κενή ματιά, που κινούνται με τρόπο μηχανικό, υπηρετώντας πιστά το λανθιμικό μοτίβο που επιβάλλει την απουσία ενσυναίσθησης, με σαφείς επιρροές από την αποστειρωμένη προσέγγιση του Χάνεκε και την χειρουργική ακρίβεια του Κιούμπρικ.
Ο ανερχόμενος σκηνοθέτης, Γιώργος Λάνθιμος, δεν εξηγεί στους ηθοποιούς τις ερμηνευτικές διαστάσεις που επιθυμεί αλλά αντιθέτως τους δίνει την ελευθερία να εκφραστούν, να ανακαλύψουν όσα είναι ή όσα δε θέλουν να είναι στο πλαίσιο των ρόλων τους.
Το 2018, επιστρέφει με την πιο ώριμη και ολοκληρωμένη δουλειά του, τη «Θυσία του ιερού ελαφιού», ένα αποστειρωμένο ψυχολογικό θρίλερ, βασισμένο στην αρχαιοελληνική τραγωδία του Ευρυπίδη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι.
Η φετινή χρονιά του ανήκει, αφού τον βρίσκει ευνοούμενο των Όσκαρ, καθώς ηγείται των υποψηφιοτήτων στην κούρσα για τις μεγάλες κατηγορίες ταινίας και σκηνοθεσίας, ανάμεσα σε μεγαθήρια όπως ο Πάβελ Παβλικόφσκι και ο Αλφόνσο Κουαρόν.
Με την αριστουργηματική «Ευνοούμενη» του, ο Λάνθιμος κάνει ένα φαινομενικά παράτολμο άλμα, παραδίδοντας μας μια ταινία έξω από τα «άγνωστα νερά» του. Ένα αψεγάδιαστο δράμα εποχής, που αποδεικνύει περίτρανα, ότι η εξουσία είναι γυναικεία υπόθεση.
Αμφιλεγόμενος, ιδιοφυία ή προσβευτής ενός ανέκφραστου σινεμά;
O Γιώργος Λάνθιμος κατάφερε να βάλει το λιθαράκι του στο παγκόσμιο σινεμά χάρη στην πρωτοτυπία και τη μοναδική σκηνοθετική αισθητική του.
Ο ίδιος πιστεύει ότι η πραγματικότητα είναι αρκετά βαρετή για να την αντιγράψει κανείς. Γι’ αυτό προτιμά να φτιάχνει τους δικούς του κόσμους και εμείς λατρεύουμε να τους βλέπουμε να ζωντανεύουν στη μεγάλη οθόνη!