Το κίνημα εναντίον της κακοποίησης των γυναικών έχει ένα ηχηρό όνομα: MeToo!
Τον Οκτώβριο του 2017 το hashtag #metoo γνώρισε τρομερή απήχηση σε όλον τον κόσμο (κάτι περισσότερο από 19 εκατομμύρια retweets). Οι κακοποιήσεις, κυρίως γυναικών, είναι ένα συχνό φαινόμενο στη βιομηχανία του Χόλιγουντ.
Γυρνώντας πίσω στο 1921, θα εντοπίσει κανείς μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες σεξουαλικές παρενοχλήσεις αυτής της βιομηχανίας, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες εκτοξεύονται κατηγορίες κι εναντίον παραγωγών, σκηνοθετών και άλλων συντελεστών.
Δεν ξεχνάει κανείς τη δίωξη του Ρομάν Πολάνσκι στα 1971 από τις ΗΠΑ λόγω κακοποίησης ανηλίκου, ή την περίπτωση του Γούντι Άλεν με τη θετή κόρη της Μια Φάροου με την οποία διατηρούσε σχέση ενώ ασελγούσε εις βάρος της κόρης της.
Τα πυρά που εκτοξεύτηκαν σε πολλές μερίδες του κόσμου κι αναζωπύρωσαν ένα κίνημα εναντίον της κακοποίησης με το #metoo να πρωταγωνιστεί στα social media, εντοπίζονται σε μια υπόθεση και πάλι από το Χόλιγουντ το 2017.
Ο παραγωγός της Μίραμαξ και της Γουάινσταϊν, Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, κατηγορήθηκε από 80 γυναίκες για περιπτώσεις κακοποίησης, ακόμη και βιασμού. Καλούσε τα ανυποψίαστα θύματα του, κυρίως νεαρά μοντέλα ή ηθοποιούς, στο γραφείο του ή σε δωμάτιο ξενοδοχείου με το πρόσχημα να συζητήσουν για τη καριέρα τους και στη συνέχεια τους ζητούσε μασάζ.
Μεταξύ των ηθοποιών που τον έχουν κατηγορήσει είναι η Αντζελίνα Τζολί και η Γκουίνεθ Πάλτροου. Τα περιστατικά, που εντοπίζονται σε ένα χρονικό άνυσμα από το 1980 έως και το 2015, είχαν ως αποτέλεσμα την απέλαση του Γουάινσταϊν από την εταιρεία του καθώς κι από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών.
Στο παρακάτω βίντεο αναλύονται τα πάντα γύρω από την υπόθεση, με άξιο αναφοράς ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τη στιγμή της κακοποίησης μιας κοπέλας:
Ο όρος me too χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο MySpace το 2006, από τη Ταράνα Μπέρκε με σκοπό να ευαισθητοποιήσει όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως χρώματος και κοινωνικής τάξης, οι οποίες είχαν υποστεί κάποια παρενόχληση.
Το όνομα του κινήματος ήταν η απάντηση που ήθελε να δώσει η Μπέρκε σε μια σεξουαλικώς κακοποιημένη 13χρονη κοπέλα. Το 2017 το συγκεκριμένο hashtag επανέρχεται από την Αλίσα Μιλάνο για τους ίδιους λόγους.
Σήμερα το κίνημα αυτό μετράει στο ενεργητικό του αρκετές προσπάθειες διαλεύκανσης τέτοιων κακοποιήσεων σε ποικίλα πεδία όπως την πολιτική, τις τέχνες, τον κινηματογράφο, τον στρατό, τις ιατρικές επιστήμες, τον αθλητισμό, ακόμα και την πορνογραφία.
Παράλληλα, έχει έδρα σε πολλές χώρες όπως Ινδία, Αφγανιστάν, Καναδά, Γαλλία και Ιταλία. Η επίσημη ιστοσελίδα με τον τίτλο “metoo.” υπάρχει για όποιον επιθυμεί να απευθυνθεί αλλά και να γνωρίσει περισσότερα για το κίνημα αυτό, ενώ στην Ελλάδα υπάρχει η τηλεφωνική γραμμή 15900.
Το κίνημα μπορεί να μεταφερθεί από την κακοποίηση των γυναικών, σε αυτή των ανδρών και στην οποιουδήποτε τύπου παρενόχληση. Αν αναλογιστεί κανείς την περίπτωση του Κέβιν Σπέισι ή αντίστοιχα εκείνες των ιερέων και άλλων εκκλησιαστικών εκπροσώπων στο Βατικανό, καταλήγει πως το φαινόμενο αυτό έχει και άλλες προεκτάσεις.
Για το τέλος, αφήνω ένα βίντεο να μιλήσει από μόνο του για το θέμα της κακοποίησης, το οποίο περιλαμβάνει και ορισμένες συνεντεύξεις από γυναίκες που έπεσαν θύματα αυτής:
Από την άλλη, υπάρχει και ο αντίλογος. Μια ομάδα Γάλλων φεμινιστριών, με ηγετική φιγούρα αυτή της Κατρίν Ντενέβ, εκφράζουν τις αντιρρήσεις του στα παραπάνω. Στη πραγματικότητα, υποστηρίζει η Ντενέβ μέσω επιστολής της στη LeMonde (2018), πως το #metoo κινδυνεύει να αναπτυχθεί σε “κυνήγι μαγισσών” με βασικό τους επιχείρημα πως η ελευθερία να «ενοχλείς» είναι απαραίτητη για τη σεξουαλική ελευθερία.
Το κίνημα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (πολύ ουτοπικό αλλά πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να το πιστεύουμε, ώστε να το υλοποιήσουμε) μέσω δύο πλευρών: από τη μια, οι γυναίκες και οι άνδρες που παρενοχλούνται να πάρουν την απόφαση να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό το θέμα και από την άλλη, όποιος γνωρίζει κάποια πράξη τέτοιου είδους να απευθύνεται σε αρμόδιους.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως τα φαινόμενα της κακοποίησης και του βιασμού δεν περιορίζονται μόνο στα θύματά τους. Όλοι ανεξαιρέτως οφείλουμε να δράσουμε, για να μην πεις ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος, me too.