O Pedro Almodovar είναι ένας καλλιτέχνης που μιλά για τις γυναίκες στις ταινίες του και αναδεικνύει με εύστοχο τρόπο την γυναικεία δυναμική. Πράγμα το οποίο μας συγκινεί, μας συναρπάζει και μας κάνει να τον θεωρούμε μοναδικό και ιδιαίτερο!
Ως λάτρης, λοιπόν, της φιλμογραφίας του, θα σας παραθέσω αμέσως τώρα τις 5 πιο γνωστές ταινίες του Pedro Almodovar, τις οποίες έχω ξεχωρίσει και θεωρώ διαχρονικά αριστουργήματα:
1. All about my mother (1999)
Αναμφισβήτητα μια από τις καλύτερες στιγμές του Pedro Almodovar. Το “Όλα για την μητέρα μου” είναι μια ταινία γεμάτη πρωτοπορία και περίεργους κιτς αντί-ήρωες. Το story είναι το εξής: Η Μανουέλα χάνει το 18χρονο γιο της σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Έρχεται στη Βαρκελώνη για να αναζητήσει τον πατέρα του παιδιού της κι εκεί μπαίνει στην υπηρεσία μιας λεσβίας ηθοποιού, ενώ γίνεται φίλη με μια νεαρή καλόγρια, η οποία έχει μείνει έγκυος από τον παλιό εραστή της – έναν τρανσέξουαλ που είναι φορέας του AIDS.
Διαβάζοντας, τη πλοκή της ταινίας είστε ολίγον υποψιασμένοι για το τι πρόκειται να δείτε. Ο τρόπος, ωστόσο, που θα σας το παρουσιάσει, με την εξαιρετική παλέτα χρωμάτων όπου κυριαρχεί το κόκκινο, θα σας κάνει να εκπλαγείτε, ενώ το τέλος είναι τόσο ανατρεπτικό που θα τρίβετε τα μάτια σας.
2. Talk to her (2002)
Το “Μίλα της” είναι ένα φιλμ που βρίθει συναισθημάτων και συγκινήσεων με έντονο το δραματικό στοιχείο, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει ο Pedro Almodovar ως ο μετρ του μελοδράματος. Μια ταινία που μιλά για την φιλία, την αγάπη, το δέσιμο καθώς και τις προεκτάσεις αυτών στις ζωές των ανθρώπων.
Στη προκειμένη περίπτωση, έχουμε τη μοιραία συνάντηση και γνωριμία δύο αντρών οι οποίοι γνωρίζονται τυχαία και μοιράζονται μεταξύ τους κοινές εμπειρίες, συγκινήσεις και βιώματα. Καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως η φαινομενικά τυχαία γνωριμία τους ίσως να ήταν και μοιραία.
Το “Γύρνα πίσω” μας γυρνά κυριολεκτικά στην αδυναμία του Pedro Almodovar που δεν είναι άλλη από τις γυναίκες και φυσικά τη πατρίδα του, το χωριό Λα Μάντσα. Αυτή η ταινία τα έχει όλα και δεν σε απογοητεύει γιατί συνδυάζει με μαεστρία ένα θέμα πολύ δύσκολο όπως είναι ο θάνατος, με κωμικά και μελό στοιχεία που ελαφρύνουν λίγο την ατμόσφαιρα.
Με έντονα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα και συμβολισμούς που υπονοούν πολλά για τον δημιουργό της, το Volver, είναι γεμάτο, εντάσεις μεταξύ των χαρακτήρων, συγκρούσεις, μυστικά και ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα τα οποία διαφαίνονται μέσα από μια σχέση μητέρας – κόρης που παρουσιάζεται ως αρχετυπική και ιερή. Στο ρόλο της μητέρας βλέπουμε την καθηλωτική Πενέλοπε Κρουζ, μούσα του, αφού την επιλέγει ως ερμηνεία σε πολλές από τις ταινίες του.
4. The Skin I Live In (2011)
Το “Δέρμα Που Κατοικώ” πρόκειται για μια ταινία την οποία θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως την επιτομή του revenge movie, χωρίς βέβαια να χάνει το μελοδραματικό της στοιχείο. Ένας άντρας μεταμορφώνεται, ένας πονεμένος πατέρας δρα ανενόχλητος χωρίς ίχνος ενοχών και μια πληθώρα κρυμμένων μυστικών αναδύονται στην επιφάνεια καθώς προχωράει η ταινία, εξηγώντας έτσι στον θεατή τα πώς και τα γιατί.
Νομίζω τα υπαινικτικά μου σχόλια είναι αρκετά για να εξάψουν την περιέργεια σας και να σας κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Αν όχι, ρίξτε μια ματιά στο plot της ταινίας to know it better εδώ.
5. High Heels (1991)
Μια διάσημη ηθοποιός επιστρέφει ύστερα από πολλά χρόνια στην πατρίδα της και πληροφορείται ότι η κόρη της παντρεύτηκε έναν πρώην εραστή της.
Το στόρυ λίγο πολύ είναι αυτό, και διαβάζοντας το σίγουρα καταλήγεις στο συμπέρασμα πως το εν λόγω φιλμ είναι η επιτομή του μελοδράματος, και εγώ φυσικά θα στο επιβεβαιώσω. Ωστόσο, δεν λείπουν τα κωμικά στοιχεία και το μαύρο χιούμορ σε τέτοιο σημείο που η ταινία φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και τη μαύρη κωμωδία.
Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες ταινίες στη φιλμογραφία του, καθώς σηματοδοτεί την αρχή της συνεργασίας του με τη μοναδική Μαρίζα Παρέδες!