Έκανε ζέστη, έκανε ζέστη σαν ένα μαχαίρι, ένα μαχαίρι με ματόβρεχτη λαβή και ζεστό σίδερο.
Έκανε ζέστη. Τα σύννεφα είτανε κατάφορτα. Τα σύννεφα απ’ τη μία στιγμή στην άλλη θα ξεσπούσανε.
ΑΥΤΟΣ, ασάλευτος πάνου στα βράχια κοίταζε. Τα μάτια του, σάμπως δύο αϊτοί, χυμούσανε κατά τον κάμπο.
Εκεί κάτου, η πιο απαλή και η πιο σκληρή, η πιο τσιγγούνα, η πιο γενναιόδωρη, η πιο ερωτιάρα, η πιο μεγάλη και η πιο ωραία από όλες τις γυναίκες: η ΓΗΣ, θα γεννούσε απ’ τη μία στιγμή στην άλλη.
Έκανε ζέστη.
ΑΥΤΟΣ, απάνου απ’ τα όρη του Καράμπουρουν κοίταζε τον ορίζοντα, εκεί που τούτη η γης ετέλειωνε και σούφρωσε τα φρύδια του.
Μία πυρκαϊά πεντάφλογη στ’ ακροούρανο αναπηδούσε, κόβοντας σάμπως ματωμένες παπαρούνες τα κεφάλια των παιδιών, σέρνοντας πίσω τις ολόγυμνες κραυγές.
Ήταν ο πρίγκιπας Μουράτ που ερχότανε και ήταν διαταγή η Αυτοκρατορική: Ο πρίγκιπας Μουράτ να κατέβει στις πεδιάδες του Αϊδινιού και να χτυπήσει εκεί το Μουσταφά, το λοχαγό του Μπεντρεντίν.
Έκανε ζέστη.
Ο Μουσταφάς ο λοχαγός του Μπεντρεντίν εκοίταζε, κοίταζε δίχως φόβο ο χωρικός ο Μουσταφάς (δίχως οργή, δίχως χαμόγελο) κοίταζε ολόϊσα μπροστά του.
Ναζίμ Χικμέτ 1902 – 1963
Τούρκος ποιητής, από τις σημαντικότερες φωνές της τουρκικής λογοτεχνίας τον 20ο αιώνα. Πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή για τις κομμουνιστικές του ιδέες και πέθανε εξόριστος στη Μόσχα. Θεωρείται ένα από τα ινδάλματα της τουρκικής Αριστεράς.
Το έργο του
Ο Χικμέτ υπήρξε έξοχος χειριστής της γλώσσας και σπουδαίος λυρικός ποιητής. Εισήγαγε τον ελεύθερο στίχο κι ένα ευρύ φάσμα νέων θεμάτων στην ποίηση, επηρεάζοντας σημαντικά την τουρκική λογοτεχνία της δεκαετίας του ’30. Στην αρχή έγραφε πατριωτικά ποιήματα, αλλά στη συνέχεια, όταν γνώρισε στη Μόσχα τον ρωσικό φουτουρισμό, εγκατέλειψε τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά πληθωρικές ποιητικές εικόνες, σε εντυπωσιακούς και απρόσμενους συσχετισμούς. Αργότερα, πάντως, ο τόνος αυτός μετριάστηκε.
Η κριτική τον έχει χαρακτηρίσει ως «ρομαντικό κομμουνιστή» και «ρομαντικό επαναστάτη».
Εκτός από ποίηση, ο Χικμέτ έγραψε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Οι Ρομαντικοί και ορισμένα θεατρικά έργα, το πιο γνωστό από τα οποία έχει τον τίτλο «Άραγε υπήρξε ο Ιβάν Ιβάνοβιτς;».