Ακόμη και ο πιο επίμονος, παραγωγικός, ταλαντούχος καλλιτέχνης μπορεί να αισθάνεται αδικαιολόγητα άβολα , όταν του ζητηθεί να παρουσιάσει το έργο του.
Students in the program Art/Work give presentations on their fall quarter projects on Weds., Dec. 5, 2012. The students eached worked in groups to create artistic versions of common household objects for a group show inspired by Bauhaus pedagogy and design principles.
Πράγματι, τα προγράμματα MFA απαιτούν από τους μαθητές να ρίχνουν τακτικά μια σαλτσα με λέξεις, διαρθρώνοντας τις αξιολογήσεις τους γύρω από την αξιοθαύμαστη πρακτική της επανεξέτασης από συναδέλφους και διδασκάλους ως έναν τρόπο επαγγελματισμού νέων καλλιτεχνών, προετοιμάζοντας τους για τον «πραγματικό κόσμο».
Η αφηρημένη ιδέα πίσω από μια εργασία – ή ακόμα και μια ολόκληρη πρακτική – σε ρεαλιστική, συγκεκριμένη γλώσσα μπορεί να προωθήσει και ακόμη και να συμβάλει στην οριοθέτηση της καριέρας ενός καλλιτέχνη.
Ενώ οι λέκτορες όπως ο Liam Gillick και ο Kara Walker μπορεί να φανεί εύκολο, πολλοί καλλιτέχνες προτιμούν να κρατούν για τον εαυτό τους το θέμα της δικής τους δουλειάς, μήπως οι λεκτικές τους δεξιότητες υπονομεύουν τυχαία το δημιουργικό τους όραμα?
Για να σε βοηθήσουμε να γίνεις ένας αποτελεσματικός ομιλητής, συγκεντρώσαμε υλικό ομιλητών από όλο τον κόσμο της τέχνης, συμπεριλαμβανομένων καλλιτεχνών, καθηγητών, εμπόρων, επιμελητών και κριτικών. Παρακάτω, έχουμε συντάξει τις συμβουλές τους.
1. Γνώρισε το κοινό που απευθύνεσαι
Πρώτο και πιο σημαντικό είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης να ξέρει τι είναι σημαντικό για τον ίδιο στην δουλεία του, πριν προσπαθήσει να το πει σε κάποιον άλλον.
“Αποκαλύψτε το ένα πράγμα που είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους να γνωρίζουν τη δουλειά σας, είτε πρόκειται για ένα συγκεκριμένο κομμάτι είτε για την πρακτική σας συνολικά. Το γεγονός ότι εάν αφεθεί ή παρερμηνευθεί, θα έκανε πραγματικά λυπημένος ή θυμωμένος “, δήλωσε ο Chloë Bass, ιδρυτικός καλλιτέχνης, συγγραφέας και καθηγητής της τέχνης στο Queens College, CUNY.
Μόλις το έχετε διατυπώσει για τον εαυτό σας, η Bass προτείνει να προσπαθήσετε να το εξηγήσετε σε πέντε διαφορετικούς ανθρώπους: έναν μη καλλιτέχνης φίλος, έναν καλλιτέχνη, έναν επιμελητής, ένα γείτονας και στη γιαγιά σας.Αν βρεθείτε να χρησιμοποιείτε την ίδια γλώσσα κάθε φορά, χάνετε τα τέσσερα πέμπτα αυτών των δυνητικών ακροατηρίων.
“Υπάρχει μια εσφαλμένη αντίληψη ότι η συζήτηση για το έργο μας είναι κάπως διαφορετική από το να μιλάμε απλά στους ανθρώπους. Δεν είναι, ή τουλάχιστον πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι. “
2. Προετοιμάσου σωστά
H Jane Harmon της γκαλερί Fortnight Institute Institute της Νέας Υόρκης δήλωσε ότι είναι χρήσιμο να έχετε μια ολοκληρωμένη ιδέα να δείξετε πριν μιλήσετε με έναν έμπορο ή επιμελητή.
«Όταν μιλάω με έναν καλλιτέχνη, θέλω να μάθω τι αποτελεί το σύνολο της δουλείας του», είπε. Αυτό δεν πρέπει να περιορίζεται σε ένα μόνο πράγμα, αλλά ο Harmon σημείωσε αν ένας καλλιτέχνης μπορεί να εντοπίσει ένα συγκεκριμένο νήμα ενδιαφέροντος που τρέχει μέσα από το έργο του, ξέρει πως μπορούν να λειτουργήσουν όλα μαζί.
Μην αισθάνεστε την ανάγκη να βιαστείτε να ολοκληρώσετε πριν παρουσιάσετε μια ιδέα. Ο Mark Scala, επικεφαλής επιμελητής του Nashville’s Frist Center for the Visual Arts, δήλωσε ότι είναι περίεργος να μιλήσει για την εξέλιξη του έργου ενός καλλιτέχνη καθώς αναπτύσσεται.
3. Να είσαι ειλικρινής
Για πολλούς καλλιτέχνες, είναι δύσκολο να εντοπίσουν ένα «γιατί» για κάθε απόφαση που έκαναν όταν δημιουργούσαν ένα έργο, δεδομένου ότι η δημιουργική έκφραση είναι μια διαισθητική διαδικασία.
Η καλλιτέχνης Nathaniel Mary Quinn από την αρχή της καριέρας του, συχνά ανησυχούσε ότι δεν ένιωθε έξυπνος αν δεν είχε απάντηση για όλα όσα ρωτήθηκε για την δουλεία της. Τώρα, έπειτα από πολλές εκθέσεις στο Rhona Hoffman Gallery and Pace, η καλλιτέχνης παρατήρησε ότι είναι πιο εύκολο να μιλάς για πράγματα που ξέρεις. Από το αναλώνεσαι να αναλύεις σε πράγματα που δεν ξέρεις.
“Αν δεν ξέρετε γιατί κάνετε ορισμένες επιλογές , τότε απλά πείτε” Δεν ξέρω! “
steer clear of description
Αν ποτέ χάσετε τα λόγια σας , είναι δελεαστικό να μείνετε στο προφανές, αυτό που είναι ήδη οπτικά εμφανές στην εργασία. Αλλά αυτό δεν βοηθά τον θεατή να καταλάβει το βαθύτερο νόημα.
Ο αυτοδίδακτος καλλιτέχνης και ο πρώην βιομηχανικός σχεδιαστής Hugo McCloud, ο οποίος είχε πέρσι στην πρώτη του μεγάλη σόλο συναυλία στη γκαλερί Sean Kelly, δήλωσε ότι απομακρύνει την επιθυμία να περιγράψει έχοντας ένα σταθερό σημείο να επιστρέψει όταν μιλάει για το έργο του.
Έτσι, αν αισθάνεται να βγαίνει έξω από το θέμα σε μια επίσκεψη στούντιο ή συζήτηση στη γκαλερί, ο McCloud επιστρέφει στη διαδικασία του για να τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
Η Catherine Howe, ζωγράφος και διευθυντής του προγράμματος κριτικών σπουδών της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης, δήλωσε ότι η μεγάλη πρόκληση είναι “να φωτίσει περαιτέρω ένα οπτικό έργο μέσω της γλώσσας που φέρνει νέες ενώσεις, οικογενειακούς δεσμούς και απροσδόκητη γνώση”. Ξοδεύουν το χρόνο τους μιλώντας για τα πράγματα που δεν είναι αυτονόητα στο έργο, όπως το πώς ο McCloud επικεντρώνεται στην παραγωγή των έργων πίσω από τη σκηνή.
“Συχνά ρωτάω αν προσθέτουμε πραγματικά κάτι στην εμπειρία της αναζήτησης”, δήλωσε ο Howe. “Μπορούμε να παρατείνουμε και να εμπλουτίσουμε αυτήν την οπτική εμπειρία;”
Don’t Oversell
Ωστόσο, ο Howe επισημαίνει ότι υπάρχει ένα όριο στο πόσα μπορεί να θέλετε να πείτε. «Προειδοποιώ τους μαθητές να αποφύγουν την υπερβολή », είπε. Αντίθετα, ενθαρρύνει τους καλλιτέχνες να προσπαθήσουν να στερεοποιήσουν τη δική τους φωνή, παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο να το κάνουμε υπό πίεση.
Όταν μιλάει για τη δουλειά της, η Bass είπε “υπάρχει μια πραγματική αίσθηση κινδύνου”, και το να υπερβάλλεις είναι εύκολο να συμβεί όταν αισθάνεσαι ευάλωτος. Αλλά πιστεύει ότι είναι πιο χρήσιμο, τόσο για την κοινότητά της όσο και για το κοινό της, να καταλάβει πώς να παρουσιάσει μεγάλες ιδέες χρησιμοποιώντας απλή γλώσσα.
Εξασκήσου- Practice make me perfect
“Μάθετε να λέτε το ίδιο πράγμα με διαφορετικούς τρόπους, χρησιμοποιώντας σαφή, συνοπτική γλώσσα και τα υπόλοιπα θα αρχίσουν λογικά να ακολουθούν”, πρότεινε.
Αλλά η επικοινωνία των σκέψεων και των ιδεών σας δεν είναι η ίδια με τις γραμμές μάθησης – και δεν πρέπει να είναι. Αντίθετα, πρέπει να είναι μια διαδικασία μετάφρασης. “Σε οποιαδήποτε μετάφραση, υπάρχουν πάντα απώλειες ή αποκλίσεις, είτε είναι από τα ισπανικά έως τα αγγλικά, είτε από την οπτική μέχρι τη λεκτική», δήλωσε η Bass.
“Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε εντάξει με αυτό, και δεν πρέπει να περιμένουμε ότι βλέποντας κάτι θα μεταβιβάσει με κάποιο τρόπο τις ακριβείς ίδιες πληροφορίες όπως η ακρόαση εξήγησε αυτό το πράγμα”.