Βιβλία που έθεσαν πολύ ενδιαφέροντες προβληματισμούς με τον πιο ευφυή και ευκολοδιάβαστο τρόπο!
1.Ο αναρχικός τραπεζίτης-Φερνάντο Πεσσόα
Διαβάστε αυτό το απόσπασμα και θα καταλάβετε γιατί είναι πρώτο πρώτο στην λίστα!
“Είχαμε τελειώσει το δείπνο. Απέναντί μου καθόταν ο φίλος μου ο τραπεζίτης, μέγας έμπορος και ξακουστός κομπιναδόρος. Κάπνιζε σαν να μη σκεφτόταν τίποτα. Η συζήτηση είχε αρχίσει να κολλάει και τελικά νέκρωσε εντελώς. Προσπάθησα καλή τη πίστη να την ξαναρχίσω, κι έτσι άρπαξα την πρώτη ιδεά που έτυχε να μου περάσει από το μυαλό. Στράφηκα χαμογελαστός προς το μέρος του:
“Αλήθεια! Κάποιος μου διηγήθηκε ότι παλιότερα είσαστε αναρχικός”.
“Όχι μόνο ήμουν, αλλά και παραμένω. Απ’ αυτή τη σκοπιά δεν έχω αλλάξει. Είμαι αναρχικός.”
“Μα τι μού λέτε τώρα! Εσείς αναρχικός; Από πού κι ως πού αναρχικός; Ίσως να εννοείτε τη λέξη διαφορετικά…”
“Διαφορετικά απ’ ότι συνηθίζεται; Όχι, καθόλου. Τη χρησιμοποιώ με τη συνηθισμένη της έννοια”.
“Θέλετε λοιπόν να πείτε πως είστε αναρχικός κατά την ίδια έννοια που είναι κι αυτοί στα συνδικάτα; Πως δεν υπάρχει δηλαδή καμιά διαφορά ανάμεσα σ’ εσάς και τους βομβιστές, τους αναρχοσυνδικαλιστές;”
“Όχι, υπάρχει διαφορά… Και βέβαια υπάρχει διαφορά. Μόνο που δεν είναι αυτή που νομίζετε.” […] “Είμαι άλλο τόσο αναρχικός στην πράξη, όσο και στη θεωρία. Και μάλιστα περισσότερο, πολύ περισσότερο απ’ αυτούς για τους οποίους μιλήσατε. Το αποδεικνύει ο τρόπος με τον οποίο ζω.”
Γιατί η πρώτη εντύπωση σπανίως είναι η σωστή;
– Γιατί κατηγορούμε συχνά τους φιλόδοξους;
– Γιατί νομίζουμε πάντα ότι οι άλλοι σκέφτονται σαν κι εμάς;…
Είναι τόσο εύκολο να κάνουμε λάθη αφήνοντας να μας εξαπατήσει ο εγκέφαλός μας, αυτό το παλιό όργανο που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας, τους κυνηγούς και τροφοσυλλέκτες.
Βασισμένος στις τελευταίες επιστημονικές έρευνες για τον εγκέφαλο, ο Rolf Dobelli μας διδάσκει, σε 52 σύντομα διασκεδαστικά κείμενα, να αναπτύσσουμε πιο πρακτική σκέψη για να ενεργούμε πιο έξυπνα. Πως; Μαθαίνοντας να αναγνωρίζουμε και να ακυρώνουμε τις “γνωστικές πλάνες”, αυτές τις νοερές παγίδες στις οποίες όλοι κινδυνεύουμε να πέσουμε από τη μια μέρα στην άλλη, είτε στην ιδιωτική είτε στην επαγγελματική μας ζωή, και οι οποίες μας οδηγούν συχνά στο να παίρνουμε λανθασμένες αποφάσεις.
To μυθιστόρημα “Ο πύργος” αρχίζει με μια σειρά από αινίγματα: γιατί έρχεται ο Κ. στο χωριό, γιατί θέλει να φτάσει οπωσδήποτε στον Πύργο και γιατί τα πάντα και οι πάντες φαίνεται να συνωμοτούον εναντίον του; Αντί να δώσει προοδευτικά απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, ο Κάφκα θέτει υπό αμφισβήτηση κάθε δεδομένο και κάθε πληροφορία που αποκαλύπτεται στην πορεία του έργου, δημιουργεί αντιφάσεις, συσκοτίζει τα γεγονότα. Την κάτοψη της αφήγησης, την οποία έχει καλύψει με μυστήριο, καλείται να την ανακατασκευάσει ο αναγνώστης σε μια αέναη διαδικασία· έτσι διαλύεται η συνήθης στατική δυαδική σχέση συγγραφέα και αναγνώστη, παραγωγικής και προσληπτικής πράξης. Όποιος θέλει να αποκρυπτογραφήσει το κείμενο του Κάφκα και να συμπληρώσει τα “κενά” του, πρέπει να λάβει μέρος ενεργά στο παιχνίδι.
Κάθε χρόνο, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, οι παραδόσεις του Michael J. Sandel συγκεντρώνoυν πάνω από χίλιους φοιτητές, που κατακλύζουν τα ακαδημαϊκά έδρανα του Sanders Theatre. Πώς η πολιτική φιλοσοφία έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα μαθήματα στο ιστορικό πανεπιστήμιο; Ο διάσημος καθηγητής πέτυχε το ακατόρθωτο: να κάνει γοητευτική την έννοια της δικαιοσύνης. Ας φανταστούμε έναν οδηγό φορτηγού που κατευθύνεται με ταχύτητα προς το μέρος πέντε πεζών, οι οποίοι νομοτελειακά θα χάσουν τη ζωή τους. Στη διασταύρωση έχει τη δυνατότητα να στρίψει σε έναν παράδρομο, στον οποίο όμως βρίσκεται ένας άλλος πεζός. Οι περισσότεροι, υιοθετώντας τη λογική του ωφελιμισμού, που αντιλαμβάνεται τη δικαιοσύνη ως εξασφάλιση του μέγιστου αγαθού για την πλειοψηφία, θα επέλεγαν τη λύση της παράκαμψης. Ας φανταστούμε τώρα ότι, στη γέφυρα που περνάει πάνω από τον αυτοκινητόδρομο, κάποιος στέκεται δίπλα σε έναν υπέρβαρο. Η πτώση του τελευταίου από τη γέφυρα θα μπορούσε να σταματήσει το φορτηγό. Οι περισσότεροι θα εξέφραζαν τις ηθικές τους ενστάσεις σε αυτό το σενάριο, που αντιβαίνει στην έννοια της δικαιοσύνης ως σεβασμού της ελευθερίας και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν όμως, και στις δύο περιπτώσεις, μία ανθρώπινη ζωή θυσιάζεται για να σωθούν πέντε, γιατί η δεύτερη περίπτωση είναι “λάθος;”
