Η ζωή είναι ένα αίνιγμα για τους ανθρώπους. Για μερικούς περισσότερο αξεδιάλυτο, για κάποιους πιο ξεκάθαρο, για όλους ανεξήγητο…
Τα χρόνια που περνούν και φέρνουν άλλα,
και εκείνα άλλα,
-όλα καινούρια κι όλα γνωστά-
τα ενώνει ένας βαθύς αναστεναγμός.
Το παρελθόν από το αύριο ένα αόρατο νήμα
το κρατά και το διαχωρίζει,
μια λεπτή κλωστή τεντωμένη…
Είναι η κοινή, η μοίρα των ανθρώπων
τα «αχ» και τα «γιατί»
που αέναα θα ακούγονται,
όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Η ζωή, η άγνωστη
που φέρνει λογιών ελπίδες,
που παίρνει απρόσμενες τροπές
κι όλο πάλι αλλάζει…
Η αβεβαιότητα, η μόνη βεβαιότητα,
σταθερή κατεύθυνση καμιά
ένας ο προορισμός.
Γνωστός, κοινός για όλους
μα ολότελα μοναδικός για τον καθένα.
Όσα η ζωή κι αν φέρει
εύκολα πίσω θα τα πάρει.
Όλα προσωρινά
ό, τι καλό κι ό, τι κακό
ο άνθρωπος κι αν πράττει…
Πόσο αντιφατικό το αίσθημα,
πόνος και λύτρωση μαζί,
ένας κλαυσίγελος η ύπαρξη,
ένα αίνιγμα.
Αίνιγμα η αρχή
Αίνιγμα κι το τέλος
Στο μεταξύ ό, τι προλάβουμε
να νιώσουμε…
