Προτεινόμενος τίτλος γι’ αυτό το βιωματικό άρθρο ήταν “τα ρεζιλίκια μας στους ΒΙΕΤΝΑΜ” αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω σε τι αναφερόταν ο έξυπνος της παρέας.
Υποσχέθηκα πως ό,τι έγινε στους ΒΙΕΤΝΑΜ, θα μείνει στους ΒΙΕΤΝΑΜ και βλέπεις πόσο ειλικρινής ήμουν.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ή μάλλον καλύτερα θα ξεκινήσουμε με μια παραδοχή.
Εσύ, όταν θέλεις να χορέψεις, να περάσεις απλά τέλεια και να ξεφύγεις λίγο ρε παιδί μου, τι μουσική θα ακούσεις;
Προφανώς και ξέρω ότι η απάντηση είναι 80’s, 90’s, 00’s αλλά είπα να σε αφήσω να το σκεφτείς λίγο. Για όσους δεν ξέρουν τι είναι οι ΒΙΕΤΝΑΜ, θα σας πω συνοπτικά για να προχωρήσουμε στο ζουμί του άρθρου που είναι τα ξεφτυλίκια μας.
Οι ΒΙΕΤΝΑΜ λοιπόν είναι μια μπαντάρα που διασκευάζει ΜΕ ΑΠΟΨΗ τα αγαπημένα σου 80’s, 90’s, 00’s κομμάτια και σε κάνει να χορεύεις θέλεις ή δε θέλεις (πιασ’ το πως το λέω) μέχρι το πρωί.
Τώρα που μυήθηκες σε ένα βαθμό, πάμε στο επόμενο επίπεδο ειλικρίνειας.
Και αφού έχεις ακούσει αυτά τα τραγούδια των ανέμελων παιδικών χρόνων που κάθε φορά τρομάζεις πώς σκατά θυμάσαι όλους τους στίχους, δε θέλεις και λίγο από αυτά τα ανόθευτα σκυλάδικα που επίσης ξέρεις τους στίχους αλλά δεν έχεις ιδέα γιατί;
Τα θέλεις .
Τώρα λοιπόν, καλώς ήρθες στον κόσμο των ΒΙΕΤΝΑΜ.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από -κάπου- που ξεκίνησαν για εμάς εκείνη την σκοτεινή Παρασκευή. Είχα εγώ εκείνη την ιδέα να πάμε στο TRES, να κάνουμε και κάτι σαν reunion (μη ρωτάς με ποιους και τι δε σε αφορά) και να περάσουμε όλοι μαζί καλά. Και με ακολούθησαν οι πιστοί μου φίλοι. Και πολύ καλά έκαναν.
Φτάνουμε λοιπόν και στην αρχή, δε θα στο κρύψω, μέχρι να μπούμε στο κλίμα, ήμασταν σε άβολο mood.
Μέχρι που έσκασε η Τζέλα Δήμα aka Γοργόνα του Κιλκίς και μαζί με αυτή το χαμόγελο στο πρόσωπο του Θάνου.
Κάθε φίλος του στο Facebook ενημερώθηκε για το που είμαστε. Το location του TRES στο Instagram πήρε φωτιά. Χιλιάδες τα αιτήματα για προσθήκες τελευταίας στιγμής. Εκατομμύρια likes και shares.
Ε και μετά, τίποτα. Λίγο ο Μπίγαλης, λίγο το “τόσα δειλινά, τόσα ξενύχτια” όπου πάθαμε “ελατήριο”, μας οδήγησαν σε κορυφαίες στιγμές.
Θα μοιραστώ κάποιες από αυτές, ήδη έχω φάει εξάλλου block/delete. Χαρακτηριστική στιγμή το “Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου ” του Σάκη που είπαμε το ρεφρέν με τη Δήμητρα ίσα με 10 φορές.
Το βγάλαμε από μέσα μας όμως ρε παιδί μου, το νιώσαμε.
Μια εξαιρετική στιγμή ήταν και αυτή που χορεύαμε με random τύπους “νησιώτικα” που δεν ήταν νησιώτικα αλλά who cares?
Μια στιγμή που συγκλόνισε -κυρίως αυτόν που έχει το μαγαζί– ήταν όταν ο Αντουάν ανέβηκε στην καρέκλα.
Μια επίσης αξέχαστη στιγμή ήταν όταν ο Στάθης έκανε “ντα” το τουμπεΡλέκι, μη ρωτάς.
Το συμπέρασμα μου;
Θα πήγαινα ΒΙΕΤΝΑΜ ξανά και ξανά, γιατί αυτά τα τραγούδια αγαπητέ αναγνώστη έχουν χαραχτεί μέσα σου και ας παραδεχτούμε εδώ και τώρα ότι με αυτά κάνεις πραγματικό κέφι και κάπου θέλεις να χορέψεις, να ξεφύγεις, να μη σε νοιάζει τίποτα.