Η πορεία της Ισιδώρα Ντάνκαν, μιας από τις πρωτοπόρους της σύγχρονης τέχνης του χορού.
Μια παρουσίας, της οποίας το ελεύθερο πνεύμα σε συνδυασμό με την επαναστατική στάση στο χορό και στη ζωή, συνθέτουν την ιδιάζουσα προσωπικότητά της.
Η πρωτοπόρος του σύγχρονου χορού, έμεινε γνωστή ως η “ξυπόλητη” χορεύτρια που εντυπωσίαζε με την εκκεντρική και αμφιλεγόμενη προσωπικότητά της. Η Ισιδώρα Ντάνκαν αποτελεί μια χορεύτρια που πάντα προκαλούσε το ενδιαφέρον και δίχαζε το κοινό της με έναν τρόπο όμορφα προκλητικό.
Η Ισιδώρα Ντάνκαν γεννήθηκε στην Αμερική αλλά το 1900 μετακόμισε στο Λονδίνο, καθώς το πρωτοποριακό της στυλ που απέρριπτε το κλασικό μπαλέτο, δεν ήταν αποδεκτό στην Αμερική. Στο Λονδίνο σπούδασε μαζί με τον αδερφό της ελληνική μυθολογία και αρχιτεκτονική. Αυτή ήταν η πρώτη και καταλυτική επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Ενώ από μικρή ξεκίνησε μπαλέτο, πολύ σύντομα ένιωσε την ανάγκη να απεξαρτηθεί από την αυστηρή φόρμα του κλασικού μπαλέτου, δημιουργώντας ένα εντελώς ιδιαίτερο στυλ που χαρακτηριζόταν από την σωματική και σεξουαλική ελευθερία, αποκτώντας με αυτόν τον τρόπο μεγαλύτερο γυναικείο κοινό. Ενέταξε στοιχεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού τόσο στην ενδυμασία της, την οποία θα χαρακτηρίζαμε ανάλαφρη παραπέμποντας στις Καρυάτιδες. Οι κινήσεις τις ήταν ανάλαφρες και ελεύθερες.
Η επανάσταση που εισήγαγε στο χορό, ήταν απόλυτα συμβατή με τη στάση της απέναντι στη ζωή και αυτός ήταν και ο λόγος που ίσως παρεξηγήθηκε και δέχτηκε επίθεση από κύκλους πιο συντηρητικούς. Η Ντάνκαν ήταν αντίθετη σε ιδέες που θεωρούσε ότι περιόριζαν την ελευθερία του ανθρώπου, όπως αυτή του γάμου.
Η Ντάνκαν χορογράφησε διάφορα σόλο πάνω σε μουσικές του Μπαχ, του Σοπέν, του Μέντελσον, του Τσαικόβσκι, του Μότζαρτ, του Σούμπερτ και άλλων. Γνωστότερο σόλο αυτής της εποχής είναι το βαλς “Ο Μπλε Δούναβης” σε μουσική Στράουζ.
Μετά από ένα τραγικό γεγονός στη ζωή της το 1913 όπου σκοτώθηκαν τα παιδιά της σε ένα ατύχημα, ο χορός της αποκτά έναν χαρακτήρα πιο βαθυστόχαστο και το περιεχόμενο των έργων της γίνεται πολιτικό κάτι στο οποίο συμβάλλει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος καθώς και οι πολιτικές εξελίξεις στη Ρωσία.
Σημαντικά έργα
Ave Maria (1914, Σούμπερτ): Στο συγκεκριμένο έργο η Ντάνκαν έχει τραγική μορφή.
Redemption (Frank): Η Ντάνκαν παραμένει στα γόνατα σχεδόν καθ’όλη τη διάρκεια της χορογραφίας.
Mother (Scriabin): Γειωμένη χορογραφία.
Revolutionary Etude (Scriabin): Το έργο αυτό αναφέρεται στον καταπιεσμένο χωρικό, που γεύεται την ελευθερία.
March Slave (Tchaikovsky): Η συγκεκριμένη χορογραφία έγινε όταν οι Ρώσσοι έριξαν τον Τσάρο.
Polonaise (Chopin): Η χορογραφία αφορά την πτώση της Πολωνίας.
La Marsellaise: Φορώντας ένα κόκκινο φόρεμα και κρατώντας τη γαλλική σημαία, η Ντάνκαν παρακινεί τους Αμερικανούς να μπουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό Γαλλίας χαρακτηρίζοντάς την ως τον “μεγαλύτερο πολιτισμό της εποχής μας”.
Την τραγική και πολυτάραχη ζωή της ακολούθησε ένας τραγικός θάνατος. Η Ισιδώρα Ντάνκαν πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1927 όταν και πνίγηκε από το φουλάρι της το οποίο μπλέχτηκε στις ρόδες του αυτοκινήτου.