Site icon Frapress

Έργα τέχνης που ανθίζουν με τα πέταλα της Νεκρής Φύσης

Τα άνθη έχουν μεγάλη αισθητική αξία για τον άνθρωπο. Για έναν καλλιτέχνη, όμως, αποτελούν πηγή έμπνευσης και “αντικείμενο” δημιουργίας για τη Νεκρή Φύση…

Τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για μια σύνθεση/ ένα έργο τέχνης, όπως τα άψυχα, που μπορεί να είναι είτε φυσικά, όπως τρόφιμα, λουλούδια ή νεκρά ζώα, είτε τεχνητά, όπως βάζα, διάφορα σκεύη ή βιβλία συντελούν στην φωτογραφία αυτό που ονομάζεται “Νεκρή φύση-Natura Morta“.

H Νεκρή Φύση θεωρείται ζωγραφική δεύτερης κατηγορίας και μας δείχνει μια άλλη πλευρά από αυτή της ζωντανής φύσης- εξίσου ατίθαση και ανεπιτήδευτα επιβλητική!
Αυτή η μορφή έκφρασης καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στις Κάτω Χώρες τον 17ο αιώνα  και  στην Ελλάδα αναπτύχθηκε το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα.
Τα αντικείμενα που απεικονίζονται στις νεκρές φύσεις, είναι εύκολο να βρεθούν, έχουν χαμηλό κόστος και βοηθούν τον καλλιτέχνη στην εξάσκηση και στην τελειοποίηση της τεχνικής του. Ο Πικάσο και ο Σεζάν, μοντέρνοι καλλιτέχνες, αποτέλεσαν τους εμπνευστές αυτού του είδους πειραματισμού.
Άκου!
σου έλεγα τότε την αλήθεια
την ήξερα τότε την αλήθεια
-Όχι μου έλεγες
                                                                                              […]
τα πουλιά φυτρώνουν
τα γουρούνια πετάνε
τα λουλούδια περπατάνε
οι άνθρωποι, λένε πάντα ψέμματα
 […]
σου έδειχνα ένα πουλί
έλεγες -Είναι λουλούδι
σου έδειχνα ένα λουλούδι
όχι, έλεγες -Είναι πουλί
κι οι άνθρωποι λένε πάντα ψέμματα
Σαχτούρης/Απόσπασμα
Τα άνθη, συγκεκριμένα, σηματοδοτούν ιστορίες, έθιμα, ανθρώπους ακόμα και συναισθήματα. Είναι τα χρώματα, η υφή και το άρωμα που ξεσηκώνουν τις αισθήσεις! Είναι η μυθολογία αυτή που έχει αποδώσει μια ιστορία για καθένα από τα λουλούδια της φύσης και σε προϊδεάζει για τη μαγεία και το μυστήριο που αποπνέουν, που δεν θα μπορούσε να μην “προκαλέσει” τη σύνθεση ενός πρωτότυπου και ιδιαίτερου έργου- ένα έργο που δεν περνάει αδιάφορο…

Τo project: Flowers Portraits, όπου “τα νεκρά άνθη της φύσης καρποφόρησαν” είναι αυτό του φυτικού καλλιτέχνη Duy Anh Nhan Duc και της φωτογράφου Isabelle Chapuis. Αυτοί, δημιούργησαν δύο “ποιητικές” σειρές μέσα από τις γνώσεις που έχουν- έκαστος στο είδος του…
  1. Etamine: Επικεντρώνεται σε έναν άνδρα ντυμένο και καλυμμένο από πέταλα, γαρύφαλλα, ανεμώνες, ίριδα και χρυσάνθεμα.
  2. Dandelion: Αποδίδει φόρο τιμής στις πικραλίδες μέσα από πορτρέτα γυναικών. Πορτρέτα γεμάτα φινέτσα και χάρη.

Ας τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…

Isabelle Chapuis
  • Σπούδασε Γραφικές Τέχνες στην ESAG-Penninghen (2005).
  • Η παραμονή της στην Ασία και τη Μέση Ανατολή την έφεραν κοντά σε άλλες πραγματικότητες και την βοήθησαν να εξελιχθεί πνευματικά
  • Η δημιουργία για την ίδια πρέπει να συνδυάζει την τέχνη και τη μόδα
  • Βαμβάκι, πάγος, σκόνη, καπνός και λαχανικά είναι μερικά από τα υλικά που μεταποιεί σε τέχνη- μια οργανική μεταμόρφωση που εμπνέει και ζωντανεύει τις αισθήσεις
  • Στo προσωπικό της site και στο Instagram Account της μπορείς να βρεις περισσότερες φωτογραφίες.
 
Duy Anh Nhan Duc
Έχει  μετατρέψει τη φύση σε μητέρα-δημιουργό των έργων του. Μια συνεχής αναζήτηση για την αναπαράσταση των φυτών στο χώρο ως σύνθεση, μακριά από την πρωταρχική τους ιδιότητα…
«Προσπαθώ με τις δημιουργίες μου να συλλάβω τη μοναδική δύναμη των φυτών, να μεταφέρω τα συναισθήματα που προκαλούν μέσα μου και να αποδώσω την αφήγηση που αντιλαμβάνομαι».
  •  To  site και το Instagram Account του για περισσότερες φωτογραφίες.

Όταν, λοιπόν, αυτοί οι δύο δημιουργοί “συναντήθηκαν”, τότε ο Duy Anh Nhan Duc ενσάρκωσε στον άνθρωπο τη φύση, σαν να ηταν η φυσική του προέκταση, και η Chapuis, το αποτύπωσε όσο πιο περίτεχνα γίνοταν.
Ας πάρουμε μια γεύση από αυτόν τον “καλλιτεχνικό γάμο” …

 Διαρρῆχτες τοῦ ἥλιου
δεν εἶδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
[…]
[…]
δεν ἄγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τί χρῶμα ἔχει ὁ οὐρανός
[…]
παραμονεύουν
με μαῦρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια
[…]
με τ᾿ ἄστρα στην τσέπη τους βρωμισμένα με ψίχουλα
με τις πέτρες τῶν δειλῶν στα χέρια
                                                                                                […]
παραμονεύουν σ᾿ ἄλλους πλανῆτες το φῶς
[…]
Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του το κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ’ τ’ ανατρίχιασμα του το κάθε φιλί.
~Σαχτούρης/ Αστεροσκοπείο
 

Σχόλια

Exit mobile version