Ο Π. Βούλγαρης και η Ι. Καρύστιανη υπογράφουν ένα συγκινητικό ιστορικό δράμα για τα γεγονότα του 1944.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Αντρέ Χένικε, Μελία Κράιλινγκ
ΣΕΝΑΡΙΟ: Iωάννα Καρύστιανη, Παντελής Βούλγαρης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Παντελής Βούλγαρης
1η Μαϊου 1944. Διακόσιοι κομμουνιστές εκτελούνται στο σκοπευτήριο Καισαριανής απ’ τους Γερμανούς ναζί, ως αντίποινα για την δράση του ΕΛΑΣ και την δολοφονία ενός Γερμανού διοικητή και των στρατιωτών του . Το ιστορικό αυτό γεγονός αποτελεί την βάση της ταινίας του Π. Βούλγαρη, “το τελευταίο σημείωμα”.
Κεντρικός ήρωας της ιστορίας, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, υπαρκτό πρόσωπο, αντιστασιακός και φυλακισθέντας στο Φρούριο της Ακροναυπλίας, είναι ο διερμηνέας του αξιωματικού Κάρλ Φίσερ, ο οποίος τρέφει γι’ αυτόν μια συμπάθεια, εξαιτίας της ομοιότητάς του με τον φίλο του, Βόλφ.
Μέσα απ’ τα μάτια του Ναπολέοντα και των συγκρατουμένων του βλέπουμε τα καθημερινά βασανιστήρια των ναζί και τις κρυφές μεθόδους επικοινωνίας των αντιστασιακών με τον έξω κόσμο. 
Παράλληλα με την κύρια δράση, ο σκηνοθέτης επιλέγει να εκθέσει και το ερωτικό ειδύλλιο του Ναπολέοντα και της Χαράς, που περνά πολύχρονες δοκιμασίες, εξαιτίας της πολιτικής δράσης του συντρόφου της.
Οι επισκέψεις των οικογενειών των κρατουμένων στην φυλακή είναι συγκινητικές. Το ίδιο και η ελπίδα, αλλά και η πίστη στο όραμα της Ελευθερίας. Οι ανθισμένες μαργαρίτες που φύτεψαν μέσα στην φυλακή και το όνειρο του κόκκινου αλόγου που καλπάζει, ερμηνεύονται ως χαρμόσυνοι οιωνοί. Οι ναζί φαίνεται πως χάνουν σταδιακά την υπεροχή τους.
Η Ελευθερία φαίνεται πως είναι μια ανάσα μακριά ή μήπως όχι;
Το ιστορικό δράμα είναι ένα είδος προσφιλές στο κοινό του Βούλγαρη, αλλά και στον ίδιο. Άλλοτε με μυθοπλασία, άλλοτε με αληθινό γεγονός, επιλέγει να προβληματίσει και να συγκινήσει τον θεατή, ανεξάρτητα με το αν ταυτίζεται ή όχι με τους ήρωες και την πλοκή.
Η σκηνοθεσία του φυσικά είναι εκπληκτική. Πατά σε στέρεες βάσεις, με ξεκάθαρα πλάνα, καλοφωτισμένα πρόσωπα, δυνατή αποτύπωση των εκφράσεων αλλά και των στοιχείων που επιθυμεί να τονίσει. Η έμφαση στη λεπτομέρεια και ο αέρας χολυγουντιανής παραγωγής είναι γεγονός.
Εξίσου επιτυχημένα δρουν οι ηθοποιοί. Ο Λ. Κυριαζής που ενσαρκώνει έναν Ούγγρο βασανιστή του επιτελείου του Φίσερ, παίζει εξαιρετικά ρεαλιστικά. Η ερμηνεία του είναι καθηλωτική και παρόλο που δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεχωρίζει ανάμεσα στο μεγάλο καστ, αποτυπώνοντας όλη την νοσηρότητα των πράξεών του.
“Το τελευταίο σημείωμα” είναι σίγουρα μια ταινία που αξίζει να δει κανείς, δίνοντας μια ευκαιρία για αναστοχασμό της κατάστασης του σήμερα, που με άλλους βέβαια πολιτικούς, κοινωνικούς και ιστορικούς όρους, δεν απέχει πολύ απ’ την Ελλάδα του ‘ 44. Είναι μια καλή αφορμή και ένα μάθημα για διαρκή επαγρύπνηση του λαού και μηδενικής επανάπαυσης στα ήδη κεκτημένα!
Προμηθευτείτε σίγουρα και με χαρτομάντηλα πριν…
Δες και το τρέιλερ