Τέχνη και Ελλάδα. Δύο λέξεις που ουσιαστικά είναι μία.
Από πολύ παλιά, οι ρίζες της Αρχαίας Ελλάδας έχουν επηρεάσει την κουλτούρα σε όλα τα μέρη του κόσμου και ειδικά τη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική και τη γλυπτική. Ακόμη και σήμερα, η ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία ακμάζει, καθώς οι street artists είναι γεμάτοι πρωτοτυπία και δημιουργικότητα με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο.
Η Αθήνα έχει γίνει η Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της street art και “τραβάει” κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες που “διψούν” για να ανακαλύψουν περισσότερα κομμάτια από την urban κουλτούρα.
Μιλήσαμε με 8 street artists της Αθήνας και μας απάντησαν σε δύο πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Το ταλέντο τους εμφανές και ο τρόπος σκέψης τους ακόμα πιο ιδιαίτερος. Τους ευχαριστούμε όλους ξεχωριστά, για την βοήθεια τους στο συγκεκριμένο μεγάλο αφιέρωμα.
Achilles
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Όχι δεν έχω στο μυαλό μου κάποιο συγκεκριμένο μέρος που θα ήθελα να ζωγραφίσω, θα ήθελα να είχα την δυνατότητα να έκανα μεγαλύτερα έργα σε πλαϊνούς τοίχους πολυκατοικιών.
-Ποιο είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Κυρίως ζωγραφίζω για προσωπική μου ευχαρίστηση. Κάποια έργα μου είναι σε δημόσιους χώρους και γι’ αυτό δεν θέλω οι άνθρωποι που μένουν στις περιοχές αυτές να ενοχλούνται από την παρουσία τους. Αν τους αρέσουν κιόλας ακόμα καλύτερα.
Μπορείς να βρεις τον Achilles εδώ: Facebook | Instagram | Tumblr
Mariana Cute
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Ναι, θα ήθελα πολύ να τοποθετήσω τους χαρακτήρες μου σ’ ένα υπαίθριο αρχαιολογικό χώρο, όπου θα συνομιλούν με το χρόνο και το χώρο.
-Ποιο είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Θέλω μόλις τα βλέπουν να ξαφνιάζονται και να χαίρονται! Να χαμογελούν, γιατί μόνο έτσι όλα θα πάνε καλά!
Μπορείς να βρεις την Mariana Cute εδώ: Facebook | Site | Tumblr
Cleo43
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Η πόλη δεν είναι γκρίζα. Είναι γεμάτη από εμάς. Και η αλήθεια είναι πως όταν κάνω κάτι στο δρόμο δεν έχω σαν σκοπό να βάλω χρώμα με το “Εγώ” μου άλλα πιο πολύ να επικοινωνήσω με την ίδια.
Είναι ένα κτίριο. Βρίσκεται στο Παρίσι και την τελευταία φορά που ήμουν, λόγω λάθος χειρισμού, δεν πρόλαβα. Μέσα στη χρονιά που μας έρχεται όμως, ελπίζω να τα καταφέρω και να πάω να ολοκληρώσω αυτό που είχα στο μυαλό μου.
-Ποιo είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Μου είναι αρκετό όταν κάποιος παρατηρεί κάτι που έχω κάνει. Αν του αποτυπωθεί. Έτσι ίσως δημιουργηθεί μια σχέση. Μια συνομιλία. Όταν παρ’ ελπίδα του ξυπνήσει κάτι που είναι δικό του η ανακαλέσει κάτι από το θυμικό του, τότε το έργο μου έχει σφυγμό.
Μπορείς να βρεις την Cleo43 εδώ: Facebook | Tumblr
Dreyk the Pirate
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Οποιαδήποτε επέμβαση σε οποιοδήποτε μέρος αποκτά ενδιαφέρον, αρκεί να μην είναι πάνω σε Αρχαία κληρονομιά ή σε καθαρή επιφάνεια ιδιοκτησίας.
-Ποιo είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Δεν προσπαθώ να περάσω κάποιο συναίσθημα, απλά κάνω τις εικόνες μου βάση μια ιδέας που έχω και αυτό κάποιες φορές έχει χημεία με κάποιον, κάποιες όχι.
Stamatis Laskos
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Συνήθως επιλέγω αρκετά μεγάλες επιφάνειες κτηρίων και τις περισσότερες φορές στα κέντρα των πόλεων για να είναι πιο εύκολα προσβάσιμες. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε συγκεκριμένο μέρος.
-Ποιο είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Κάθε τοίχος είναι και μια διαφορετική ιστορία. Τα συναισθήματα που βγάζω σε κάθε έργο είναι διαφορετικά και έχουν να κάνουν αρχικά με το ύφος της κάθε περιοχής, αλλά και με την δίκη μου ψυχολογία εκείνη την στιγμή. Συνήθως δεν είναι και τόσο χαρούμενα λόγο της εποχής μας.
Μπορείς να βρεις τον Stamatis Laskos εδώ: Facebook | Instagram | Behance
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Ανά περιόδους της ζωής μου αλλάζει η λογική επιλογής spots, στα οποία θέλω να ζωγραφίζω. Συνήθως επιλέγω περιοχές στις οποίες κινούμαι ή έχω (όπως όλοι οι graffiti artists) μια ενστικτώδη τάση να εξαπλώσουν τα σχέδιά τους γενικά σε όλη την Ελλάδα ή έξω, χωρίς κάποια συγκεκριμένη στρατηγική. Η μόνη λογική είναι το να διαγράφεις πόλεις, όταν έχεις βάψει σε αυτές, από μια μακροσκελή λίστα.
Τον τελευταίο καιρό επεξεργάζομαι το γεγονός ότι πλέον πολλές γενιές γκραφιτάδων έχουν ενηλικιωθεί και δεν ενδιαφέρονται να ζωγραφίζουν εντός των σχολικών κτιρίων. Το αποτέλεσμα είναι η σημερινή γενιά παιδιών να μην έχουν graffiti οπτικά ερεθίσματα, όπως είχαμε εμείς. Θα με ενδιέφερε να επηρεάσω, ζωγραφίζοντας εντός των σχολείων. Ευτυχώς που ακόμα γίνονται τοιχογραφίες μεγάλης κλίμακας στα σχολεία, κυρίως μέσω της Urban Act.
-Ποιο είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Τα σχέδιά μου αυθόρμητα λειτουργούν σαν ημερολόγιο της προσωπικής μου ζωής. Έτσι, αντικατοπτρίζουν χαρακτηριστικά, συναισθήματά ή βιώματά μου όπως η αγωνία, το αδιέξοδο, η αφέλεια. Δεν θέλω να τα περάσω στον κόσμο, αλλά θα εκτιμήσω και θα χαρώ με το γεγονός ότι κάποιοι τα απόλαυσαν ή απλά αλληλεπίδρασαν με τον δικό τους τρόπο. Δυστυχώς, συνήθως δεν το μαθαίνεις ποτέ αυτό.
Yiakou
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Τα σημεία που πάντα επιλέγω να ζωγραφίσω, είναι επιφάνειες με αρκετό ενδιαφέρον. Αυτό ορίζεται είτε βάση του ίδιου του κτιρίου, είτε βάση του σημείου. Αν και δεν έχω συγκεκριμένους “στόχους”, πιστεύω πως για την ανάδειξη των έργων μου, θα δεχόμουν τη πρόκληση να δημιουργήσω σε εντελώς διαφορετικά είδη επιφανειών ανά τον κόσμο.
Μια έκθεση παγκόσμια εμβέλειας με αρκετή ενέργεια… Πλέον το “γκράφιτι” έχει πάρει άλλες διαστάσεις, οπότε δε μετράει το “που”, αλλά το “γιατί”… αυτό το “γιατί” το οποίο προσδιορίζει το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον.
-Ποιό είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Δημιουργώ πάντα βάση των συναισθημάτων. Ο βασικός καθρεφτισμός των έργων μου είναι ο έρωτας. Από τα πρώτα μου βήματα, έως και σήμερα, η καλλιτεχνική μου ταυτότητα συνυπάρχει με τα χρώματα των ερωτικών συναισθημάτων αλλά και με τις φιγούρες οι οποίες συμβολίζουν πόθους και πάθη. Με άλλα λόγια, ο κόσμος μου είναι στο ίδιο σύμπαν με όλους τους ανθρώπους, ανήκει στη φυγόκεντρο του έρωτα και υποσυνείδητα χρωματίζει γκρίζες σκέψεις και μνήμες.
Cacao Rocks
-Ως graffiti artist έχεις συνηθίσει να δίνεις χρώμα στο γκρίζο της πόλης. Έχεις σαν όνειρο να αναδείξεις τα σχέδια σου σε κάποιο χαρακτηριστικό μέρος ή κτίριο;
-Δεν θεωρώ τον εαυτό μου graffiti artist, αν και μέσω της τέχνης του δρόμου έχω καταφέρει να φέρω το κοινό πιο κοντά στην δουλειά μου. Κάθε μέρα βλέπω κάποιο κτίριο που θα ήθελα να βάψω, είναι το σύνδρομο του “γκραφιτά”, να εντοπίζει “σποτς”.
Βάφω ελάχιστα σημεία σε σχέση με αυτά που εντοπίζω. Δεν θα ήταν δυνατόν να τα βάφω όλα, θα χρειαζόμουν μια ζωή και πάρα πολλά λεφτά για τα υλικά. Δεν είναι πια όμως αυτό που με καίει. Δηλαδή, να γεμίσω την πόλη με τα σχέδια μου. Δόξα τον Θεό, υπάρχουν πάρα πολλοί “γκραφιτάδες” σε αυτή την πόλη για να το κάνουν.
Αυτό που με ενδιαφέρει αυτό τον καιρό είναι να φύγω μάλλον απ’ τα πλαίσια της πόλης ή να βρω νέους τρόπους για να κάνω graffiti. Τώρα αν θέλεις έτσι ενδεικτικά να σου πω ένα κτίριο που θα ήθελα να ζωγραφίσω στις επιφάνειες του, θα σου έλεγα την πρόσοψη της πολυκατοικίας στο πάρκινγκ πάνω απ`την πλατεία Κουμουνδούρου.
-Ποιό είναι το συναίσθημα που θες να περνάς στον κόσμο που βλέπει τα έργα σου;
-Ομολογώ πως δεν κατάλαβα την ερώτηση με τα συναισθήματα. Η τέχνη ίσως μερικές φορές γεννάει συναισθήματα. Πιο πολύ το καταφέρνουν η μουσική, η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος. Δεν νομίζω πως το street art μπορεί να γεννήσει πολλά συναισθήματα. Αρκετές φορές κάποια έργα στον δρόμο προκαλούν αντιδράσεις, αλλά δεν ξέρω για τα συναισθήματα. Ίσως ένα έργο σε ένα μουσείο που είναι σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, μπορεί να γεννήσει πιο εύκολα συναισθήματα. Η βαβούρα και η οπτική ρύπανση της πόλης δεν βοηθάει και πολύ τα συναισθήματα.
Ίσως θέλω να δημιουργήσω απλά εικόνες ή να γράψω κάποια μηνύματα στα ντουβάρια για να κάνω απλά τον περαστικό να κοντοσταθεί και απλά να τα παρατηρήσει. Δεν θέλω να τον βάλω να σκεφτεί κάτι ή να τον κάνω χαρούμενο ή δεν ξέρω τι, απλά βγάζω την τέχνη μου στον δημόσιο χώρο και μετά δεν ξέρω τι κάνει εκεί. Δημιουργώ ορίζοντες στα ντουβάρια, το ανθρώπινο μάτι πρέπει να βλέπει τον ορίζοντα και όχι τους τσιμεντένιους τοίχους. Μάλλον λειτουργώ σαν τους φυλακισμένους που χαράζουν τους τοίχους. Έτσι κι εγώ φυλακισμένος στην πόλη.
