Η κατάθλιψη αποτελεί μια αρρώστια την οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Δεν είναι αδυναμία χαρακτήρα και εκούσιας παραίτηση από τη ζωή. Είναι αποτέλεσμα συσσωρευμένων καταστάσεων και νοσηρών συνθηκών και συγκυριών.
Η κατάθλιψη είναι από τις αρρώστιες αυτές που εξηγούνται δύσκολα και ξεπερνιούνται ακόμα δυσκολότερα. Είναι εκείνη η κατάσταση κατά την οποία χάνεις τον εαυτό σου και βυθίζεσαι σε μια άλλη πραγματικότητα. Εκείνη η στιγμή που ο χρόνος σταματάει και μαζί με αυτόν και η σκέψη. Από που ήρθες, γιατί και πού πας; Είναι εκείνη η στιγμή που σου φαίνεται μάταιο ό,τι έχεις κάνει μέχρι τώρα. Η κατάθλιψη μπορεί να γεννήσει κι άλλες αρρώστιες όπως είναι για παράδειγμα η νευρική ανορεξία, η υπερφαγία ή η βουλιμία.
Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι πρόκειται για αρρώστιες. Και αυτό είναι σημαντικό να διευκρινιστεί καθώς πολλοί άνθρωποι κατηγορούν τους πάσχοντες και τους θεωρούν υπαίτιους της πάθησής τους. Μέχρι να το δω δεν πίστευα ότι μπορούν να υπάρξουν τέτοιες απόψεις. “Δεν τρώει και από μόνη της σκοτώνει τον εαυτό της”, ” Τα χαζά κοριτσάκια επηρεάζονται από τα πρότυπα των μοντέλων. Πρόκειται για χαζογκόμενες με ναρκισσισμό”. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα εκφράσεων προερχόμενες από ανθρώπους μιας άσπιλης “λευκής” κοινωνίας, οι οποίοι έχουν μια άλλου είδους αρρώστια εθιστική. Έχουν εθισμό στην κριτική.
Οι άνθρωποι οι οποίοι υποφέρουν από κατάθλιψη δεν είναι στο χέρι τους να απαλλαγούν από αυτή. Χρειάζονται βοήθεια. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τους κατηγορούμε για την κατάστασή τους. Η ίδια περιθωριοποίηση ασκείται και σε άτομα που είναι εθισμένα στα ναρκωτικά. Είναι αδιανόητο να μη νιώθει κανείς θλίψη για το θάνατο ενός ανθρώπου επειδή όπως λένε “αυτός προκάλεσε το θάνατό του”. Πρέπει να αντιληφθούμε πως οι άνθρωποι που έχουν καταλήξει σε ένα τέτοιο σημείο, αρρώστησαν διότι κάτι ήταν άρρωστο στη ζωή τους, όχι επειδή ήταν χαζοί, επιρρεπείς ή καθίκια (κάτι που λέγεται για τους ανθρώπους που είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά). Η ενοχοποίηση αυτών των ατόμων είναι μία ακόμα σταγόνα στο ποτήρι τους που είναι έτοιμο να ξεχειλίσει.
Έχουμε αναλογιστεί ποτέ τα προβλήματα τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν την αρρώστια της κατάθλιψης; Έχουμε αναλογιστεί ότι ένα κορίτσι που αργοπεθαίνει από νευρική ανορεξία απλά δεν είναι ο εαυτός του; Τι μπορεί να έχει ζήσει; Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι δεν διαχειρίζονται όλοι με τον ίδιο τρόπο τις δυσκολίες. Ένας άνθρωπος με υπερφαγία βρίσκει μια διέξοδο στο φαγητό γιατί αισθάνεται ματαίωση και τίποτα δεν έχει σημασία γι’ αυτόν. Πώς γίνεται να φταίει αυτός; Ενοχοποιούμε αυτούς τους ανθρώπους λέγοντας ότι δε θέλουν βοήθεια και είναι άξιοι της μοίρας τους, την ίδια ώρα που πίνουμε ποτά στα ξενυχτάδικα, κρατώντας ένα τσιγάρο στο χέρι, αγνοώντας τη δική μας αυτοκαταστροφή.
Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει εκατομμύρια λόγους για να καταφύγει σε κάτι που αυτός θεωρεί ότι θα του φέρνει ευτυχία (ναρκωτικά, λίγα κιλά, φαγητό). Μέσα στον δικό του κόσμο γεμάτο θλίψη δεν ξεχωρίζει τη ζωή από το θάνατο. Την μόνιμη από την παροδική και ψεύτικη ευτυχία. Κι αυτό είναι αρρώστια. Δεν είναι κολλητική γι αυτό μην τον περιθωριοποιείς! Δεν είναι ο εαυτός τους αυτές τις στιγμές, γι’ αυτό μην τον κατηγορείς! Δες ότι ο καθένας θα μπορούσε σε συγκεκριμένες συνθήκες και χωρίς στήριξη να καταφύγει σε έναν μοναχικό κόσμο. Και η μοναξιά δημιουργεί λάθος εικόνα του αληθινού κόσμου.
