Ο Μίλτος Σαχτούρης, γεννημένος στην Αθήνα (1919 – 2005), αποτελεί ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς ποιητές της Ελληνικής λογοτεχνίας.
Επιμέλεια: Ελευθερία Μαρίνου
Ο ίδιος:
- …ύψωσε φωνή με την χροιά του εξπρεσιονισμού, έδωσε συμβολισμό σε όσα ήθελε να μεταδώσει και εικονοποίησε την παραίσθηση. Όλα στον βροντερό απόηχο των λέξεων– λέξεις που έχουν ταχθεί με την σοβαρότητα και απλότητα της αποτύπωσης.
- …εκφράζει μια ολόκληρη εποχή, παρά το γεγονός ότι διαπραγματεύεται το προσωπικό του άγχος. Με αισθήσεις διάπλατες προς την αισιοδοξία, μας ξεναγεί στο κολαστήριο των ψυχών και καταρρίπτει οποιαδήποτε τελειότητα έχει αποδοθεί από όμοιούς του. Μια σκιαγράφηση μιας άλλη σκέψης, παθιασμένης, βουτηγμένη σε ομίχλες της ψυχής.
«Πάντα θα ‘χουμε ανάγκη από ουρανό».
- …δεν σώπασε η φωνή του με το πέρας των χρόνων. Τα έργα του αποδίδουν μεγάλη και ανεξίτηλη αξία στην λογοτεχνική κληρονομιά. Η έμπνευσή του, κυμαίνεται στην περίοδο της Κατοχής και μεταπολεμικά και η αποτύπωση… είναι σπαραχτική και άκρως βιωματική.
- …έχει τιμηθεί με τρία κρατική βραβεία: Το 1956 με το Α΄ Βραβείο Νέοι Ευρωπαίοι Ποιητές από την ιταλική ραδιοφωνία και τηλεόραση για την συλλογή του «Όταν σας μιλώ», το 1962 με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του «Τα Στίγματα» και το 1987 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του «Εκτοπλάσματα».
- …τα γραπτά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, όπως επίσης και έχουν μελοποιηθεί από τους Μάνο Χατζιδάκι, Αργύρη Κουνάδη, Γιάννη Σπανό, Κυριάκο Σφέτσα και Νίκο Ξυδάκη.
- …δεν παντρεύτηκε. Έζησε, όμως, τη ζωή του με την σύντροφό του και ζωγράφο Γιάννα Περσάκη, της οποίας και είχε αφιερώσει πολλές συλλογές όπως “Το Σκεύος” (1971) καθώς και ποιήματα όπως “Τα Ρολόγια που Αναποδογυρίσαν Ανάποδα” (1998).
Τὸ χρυσάφι
Κάποτε
θα σταματήσουμε
σα μια γαλάζια ἅμαξα
μέσ᾿ στο χρυσάφι
δε θα μετρήσουμε τα μαῦρα
ἄλογα
δε θά ῾χουμε τίποτα ν᾿ ἀθροίσουμε
δε θά ῾χουμε πια τίποτα
για να μοιράσουμε
κρατώντας
ἕνα ξύλο
θα περάσουμε
μέσ᾿ ἀπ᾿ τη μαύρη τρύπα
τοῦ ἥλιου
ποῦ θα καίει.
Αν ποτέ θελήσεις να τον συναντήσεις, ανάμεσα στους τόνους και στις υποδιαστολές, θα περάσεις αρκετές φορές από τις λέξεις φεγγάρι, ουρανό, θάνατος, νεκρός, θηρίο, πουλί, κόκκινο και μαύρο… Όχι, δεν πρόκειται για επανάληψη. Η επανάληψη έγκειται μονάχα στα σύμφωνα και στα φωνήεντα που σχηματίζουν αυτές τις λέξεις. Ο ίδιος ήξερε πολύ καλά να αγριεύει, να εξημερώνει και να θεριεύει την ουσία τους. Ήξερε να τους αποδίδει μιαν άλλη υπόσταση. Ένα άλλο ύφος.
Όχι, ο ίδιος δεν έκανε ποτέ επαναλήψεις.
Είχε έναν μοναδικό τρόπο, το δικό του…
