“Ο κόσμος είναι ένα βουνό τα λόγια του πετούνε.
Αντιλαλούνε σε πλαγιές σε μας ξαναγυρνούνε” (Π.Θ)
Η μνήμη μας έχει μια ειδική λειτουργία ονόματι ”φλάς ”, κατά την οποία όταν τα επίπεδα έκπληξης διαπεράσουν το αναμενόμενο καταγράφουν όλα τα ερεθίσματα της εν λόγω στιγμής με εξαιρετική λεπτομέρεια για κάποιο χρόνο στη μνήμη. Υποθετικά θα μπορούσαμε να το ταυτίσουμε με “ζωντανή εικόνα” ακόμη και αν μιλάμε για ξεθωριασμένο φιλμ ταινίας, που με την ανάκλησή μας τείνουμε να το διασκευάζουμε διαρκώς.
Ένα αντιφατικό στιγμιότυπο μιας πάλης δυνάμεων του χρόνου.
Όπου όλα γίνονται εκπληκτικά γρήγορα για τη δυνατότητα αποτύπωσης πληροφοριών, ενώ ο χρόνος παγώνει για να βοηθήσει επικείμενες αντιδράσεις.
Οι στιγμές που μας ξεπέρασαν, εκείνες που δεν είχαμε προβλέψει ,μας ελέγχουν μέχρι να τις αντιμετωπίσουμε λόγω ενός προνομίου: Όσο η ζωντανή τους εκτέλεση συντηρείται στο νήμα της φαντασίας μας, τόσο κοιτάμε να είναι αυτές που θα διώχνουμε πρώτες.
Άμυνα; Φυσική αντίδραση;
Ποιός οργανισμός μετά την υπερδιέγερση δεν αποζητά την χαλάρωση για να επανέλθει σε ισορροπία;
Λατρεύω το καλοκαίρι, αλλά πάντα έχω ανάγκη τον χειμώνα μετά από έναν βαρύ καύσωνα. Όταν ο χρόνος επανέλθει στη φυσική του τροχιά και σεβαστείς και πάλι το πρόγραμμά του, σου προσφέρει τη ζέση που στερήθηκες βεβιασμένα εκείνο το στιγμιότυπο.
Και μπορείς να δεις… ‘Oτι υπόλογο όρισες τον εαυτό σου, που δεν προέβλεψε τη καταιγίδα.
Εκείνες, που σε επαναφέρουν στη πραγματικότητα και σε μεγαλώνουν απότομα.
Δεν θα είναι εκείνες που σε χαρακτηρίζουν σαν άνθρωπο, παρα μόνο σου προσφέρουν τη θέση ενός παρατηρητή σε ένα κόσμο που δεν προσφέρει αυτά τα οποία υπόσχεται, και σου μαθαίνει ότι οι λέξεις είναι ύπουλο εργαλείο.
Το ανθρώπινο μυαλό χρειάζεται οργάνωση για να κωδικοποιήσει τις πληροφορίες, η γλώσσα διέπεται από οργάνωση μέσω γλωσσικών κανόνων και είναι το μέσο με το οποίο εκφράζεται το αποτέλεσμα της νοητικής επεξεργασίας. Η έκφραση είναι κάτι που διδάσκεται και εμπλουτίζεται, με τη σαγήνευση και τη πειθώ της ως παράγωγα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Η χειριστική μορφή που μπορεί να υιοθετήσει εντούτοις, είναι από τα πιο επικίνδυνα χτυπήματα.
Γι’ αυτό μάθε όσο μπορείς να μην τις εξευτιλίζεις ( Καβάφης)
Μα αν συλλογάσαι όμορφα είναι χρυσές οι λέξεις (Γ.Κορδέλλας)
Γιατί εξάλλου η μνήμη φλας, όσο μεγαλύτερη η στάθμη έντασης της, τόσο μικρότερη είναι και η διάρκειά της.
Σαν ένα φλας.
