Μία μικρή κίνηση αλληλεγγύης και ανθρωπιάς από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Βαγιαδολίδ…
Πρόσφατα, ο δρόμος έτυχε να με βγάλει στη Νομική Σχολή του Βαγιαδολίδ, στην Ισπανία, όπου βρέθηκα προ εκπλήξεως και για αυτό θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας.
Στον πρώτο όροφο του κτιρίου της Νομικής, λοιπόν, υπάρχει μία έκθεση με σκίτσα Ελλήνων γελοιογράφων και θέμα το προσφυγικό ζήτημα.
Η απορία μου ήταν μεγάλη, μιας και δεν είχα ακούσει και δεν είχα διαβάσει τίποτα σχετικά με αυτήν την έκθεση. Το παρακάτω κείμενο από το Γιώργο Χατζημάρκο, Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, ήρθε και ξεδιάλυνε κάπως τα πράγματα.
Δηλαδή, από τα λίγα ισπανικά που ξέρω, εγώ και το Glosbe:
“Σε έναν κόσμο ο οποίος αλλάζει γρήγορα, οι σελίδες της σύγχρονης ιστορίας γράφονται για ακόμη μια φορά στους δρόμους της εκτόπισης και του ασύλου. Η απάντηση του πολιτισμένου κόσμου δε μπορεί να είναι άλλη από τον Ανθρωπισμό.
Σε αυτήν τη γωνιά της Ευρώπης, τα νησιά του Αιγαίου, τα νησιά με τους λίγους ανθρώπους και τις μεγάλες αγκαλιές, μετατρέπονται σε ένα σύμβολο των ανθρωπιστικών και των ευρωπαϊκών αξιών. Οι κάτοικοι των νησιών δε σώσαν απλά ζωές. Διασώσαν τις αξίες επί των οποίων οικοδομήθηκε ο σύγχρονος πολιτισμός. Διατήρησαν τα ιδανικά τα οποία οικοδόμησαν την Ενωμένη Ευρώπη, την Ευρώπη του Ανθρωπισμού.
Τα μηνύματα που στάλθηκαν από τα νησιά του Αιγαίου σε όλον τον κόσμο δε μπορούσαν να εκφραστούν σε όλες τις όψεις τους, παρά μόνο μέσω της παγκόσμιας γλώσσας των σκίτσων. Είναι η μοναδική γλώσσα, ανατρεπτική από τη φύση της, η οποία μπορεί να στείλει το μήνυμα, τόσο της τραγωδίας όσο και της σπουδαιότητας του γεγονότος, τόσο δυνατά και καθαρά.
Μέσω αυτής της έκθεσης για την περιοχή του νότιου Αιγαίου, 28 σκιτσογράφοι με το ταλέντο και την πένα τους δίνουν τη σωστή εκδοχή του δράματος των προσφύγων και μας δίνουν την ώθηση για να γίνουμε συμμετέχοντες σε αυτόν το διεθνή διάλογο των σκίτσων, ένα διάλογο τον οποίο οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν.”.
Ενώ χάζευα τα σκίτσα σε έναν από τους διαδρόμους της σχολής, άκουσα μια αντρική φωνή από πίσω μου. Γύρισα και είδα έναν ηλικιωμένο κύριο (δυστυχώς, δε συγκράτησα το όνομά του), ο οποίος προσπαθούσε να μου πει κάτι στα ισπανικά.
Με τα πολλά, κατάλαβα ότι ο κύριος προσπαθούσε να με ενημερώσει σχετικά με την έκθεση με τα σκίτσα. Η έκθεση είναι το προϊόν της προσπάθειας της ομάδας εθελοντών του Πανεπιστημίου του Βαγιαδολίδ, σε συνεργασία με το ίδιο το Πανεπιστήμιο και με Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων.
Το κείμενο του Γιώργου Χατζημάρκου κάνει αναφορά σε 28 σκιτσογράφους, ο ηλικιωμένος κύριος έκανε αναφορά σε 24 σκιτσογράφους, ενώ εγώ έχω εντοπίσει τους 23 από αυτούς (και απολογούμαι για αυτούς που δε θα αναφέρω), οι οποίοι είναι οι εξής:
Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Βασίλης Μητρόπουλος (ΒΑΣ), Κωνσταντίνος Ρουγγέρης, Soloup, Στάθης (Σταυρόπουλος), Τάσος Αναστασίου, Κώστας Βλάχος, Πάνος Ζάχαρης, Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Ιωάννου, Παναγιώτης Μητσομπόνος, Έφη Ξένου, Μαρία Τζαμπούρα, Δημήτρης Χατζόπουλος, Βαγγέλης Χερουβείμ, Δημήτρης Γεωργόπουλος, Κώστας Γρηγοριάδης, Σπύρος Δερβενιώτης, Γιάννης Κυριακόπουλος (ΚΥΡ), Ηλίας Μακρής, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παυλίδης.
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στη δουλειά τους στις παρακάτω φωτογραφίες:
