Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες εγκλημάτων, ανεξιχνίαστα εγκλήματα, που δίχασαν και προβλημάτισαν την κοινωνία, που δεν βρήκαν ποτέ απαντήσεις, που έγιναν μύθοι.
Γυρνώντας το χρόνο δεκαετίες πίσω, από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να καταγράφει ιστορίες εγκλημάτων, και βλέποντας το σήμερα, παρατηρούμε πως τα εγκληματικά γεγονότα πάντα συνέβαιναν και πάντα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Το μόνο που άλλαξε είναι τα φονικά μέσα και τα εργαλεία για την εξιχνίαση τους.
Όντας αδύνατον να αναλυθούν όλα εκείνα τα εγκλήματα που έμειναν αναπάντητα, επιλέχθηκαν 5 από τα πιο γνωστά που συγκλόνισαν και καθήλωσαν τόσο το εξωτερικό όσο και την Ελλάδα.
- ΤΖΑΚ Ο ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗΣ
Μια ιστορία που μετατράπηκε σε μύθο, ένα έγκλημα που έμεινε ανεξιχνίαστο. Αγγλία, 19ος αιώνας. Στο Whitechapel του Λονδίνου σημειώνονται φόνοι επί σειρά με θύματα γυναίκες που εργάζονταν ως ιερόδουλες. Θύτης ο διασημότερος serial killer όλων των εποχών με το χαρακτηριστικό ψευδώνυμο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης». Οι φόνοι του ξεκίνησαν το 1888 τους οποίους διέπραττε σε δημόσιους χώρους αργά τη νύχτα ή τα ξημερώματα.
Ο αριθμός των θυμάτων του είναι αποδεδειγμένα 5, καθώς όμως κατάφερε να διαφύγει από τις αρχές είναι πιθανόν να διέπραξε και άλλα εγκλήματα που δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ. Όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο της ταυτότητας του εγκληματία, ενώ το ψευδώνυμο «Αντεροβγάλτης» που του αποδόθηκε οφείλεται σε γράμματα που στάλθηκαν κατά διαστήματα στο Κεντρικό Γραφείο Ειδήσεων του Λονδίνου αλλά και στην αστυνομία που πιθανώς ήταν από τον ίδιο το δράστη.
Ο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης» αποτέλεσε θέμα και έναυσμα για τη δημιουργία πολυάριθμων κινηματογραφικών και λογοτεχνικών έργων. Έγινε όπερα (”The Lodger”), μιούζικαλ, τηλεοπτική σειρά, βιντεοπαιχνίδι, ενώ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για γνωστά ονόματα της ροκ μουσικής σκηνής.
- ΟΙ ΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ZODIAC
Δεκέμβριος 1968 – Οκτώβριος 1969. Σχεδόν ένα χρόνο, οι κάτοικοι της Βόρειας Καλιφόρνιας ζούσαν υπό το φόβο και τη σκιά του Zodiac, ένας φόβος που δεν έπαψε να υφίσταται καθώς ο Zodiac δεν βρέθηκε ποτέ από τις αρχές.
Σκότωσε τουλάχιστον πέντε ανθρώπους και τραυμάτισε σοβαρά άλλους δύο, ενώ ο ίδιος υποστήριζε πως δολοφόνησε 37. Απασχόλησε ιδιαίτερα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθώς τα έκανε μέρος της δράσης του όπου μέσω επιστολών απειλούσε για το χαμό νέων θυμάτων στην περίπτωση που δεν εισακουστούν οι επιθυμίες του.
Στις επιστολές του συμπεριλάμβανε επίσης αποκαλύψεις των δολοφονιών του και ενημέρωνε το κοινό για τα γούστα του και τις επιθυμίες του. Μοναδικό ίχνος που άφηνε ήταν διάφορες κρυπτογραφημένες επιστολές, από τις οποίες μόνο μία αποκρυπτογραφήθηκε που έλεγε:
«Έχει πλάκα να σκοτώνεις τους ανθρώπους, περισσότερο από το να σκοτώνεις ζώα στο δάσος γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ζώο από όλα. Το να σκοτώνω κάτι μου δίνει την πιο ευχάριστη εμπειρία και είναι πολύ καλύτερο από το να κάνω έρωτα με ένα κορίτσι..».
Βασικός ύποπτος θεωρήθηκε ο Arthur Leigh Allen, ο οποίος όμως, αθωώθηκε έπειτα από εξέταση DNA που έγινε στο σάλιο του και στις επιστολές. Ο Zodiac έγινε χολιγουντιανή ταινία, ενώ το ψευδώνυμό του οφείλεται στα γράμματά του που πάντα άρχιζαν με τη φράση «Σας μιλάει ο Ζόντιακ».
- Η ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ
Ένα μυστήριο που δεν εξιχνιάστηκε ποτέ, ένα έγκλημα χωρίς στοιχεία, χωρίς διέξοδο. 15 Ιανουαρίου του 1947 και η κυρία Μπέρσινγκερ αποφασίζει να πάει βόλτα με την 3χρονη κόρη της. Η βόλτα παίρνει μια συγκλονιστική τροπή καθώς ανακάλυψε το σώμα μιας γυναίκας, κομμένο στη μέση. Το νεκρό και βασανισμένο αυτό σώμα ανήκε στην 22χρονη Ελίζαμπεθ Σορτ, επίδοξη ηθοποιός και μοντέλο, με μια απαράμιλλη ομορφιά που γοήτευε το ανδρικό φύλο.
Πήρε το όνομα «Μαύρη Ντάλια» από τα μαύρα της ρούχα και τα μαύρα μαλλιά, στολισμένα με λευκά λουλούδια. Διερευνήθηκαν όλοι οι πιθανοί ύποπτοι τόσο από το φιλικό και οικογενειακό της περιβάλλον όσο και από το ερωτικό. 50 άνθρωποι δηλώθηκαν ως δράστες όμως κανένας από αυτούς δεν είχε πραγματική ανάμειξη με τη δολοφονία.
Η αστυνομία απέδωσε αυτό το γεγονός στην τεράστια διάσταση που έδωσε στο θέμα ο Τύπος. Ο φόνος αυτός έγινε αφορμή για τη δημιουργία τραγουδιού, ταινίας και μυθιστορημάτων, κάνοντας το όνειρο της Ελίζαμπεθ πραγματικότητα…
- ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΧΡΥΣΑΦΙΔΗ
Σειρά έχει ένα έγκλημα που άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα και πάγωσε κάθε Έλληνα πολίτη. Ιούνιος του 1991. Στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο διαδραματίζονταν διάφορα σημαντικά και καθοριστικά πολιτικά γεγονότα που απασχολούσαν έντονα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τους Έλληνες πολίτες. Όμως μετά τις 24 Ιουνίου, η προσοχή και το ενδιαφέρον στράφηκαν σε ένα τραγικό γεγονός.
Η οικογένεια Χρυσαφίδη (ο σύζυγος Μιχάλης, τα παιδιά Γιώργος και Μιχάλης και η σύζυγος Λιζ) κατοικούσε στην Εκάλη και έπειτα από την ημέρα της απουσίας του κυρίου Χρυσαφίδη από την εργασία του, ένα φιλικό πρόσωπο ανησύχησε και τηλεφώνησε στην οικία του όπου ο Ταϊλανδός οικιακός βοηθός, ονόματι Πρασέρτ Σερτουασάνα, απάντησε και τον ενημέρωσε πως η οικογένεια είχε φύγει για διακοπές. Αυτή ήταν η απάντηση που δόθηκε σε όσα πρόσωπα αναζήτησαν την οικογένεια, ενώ υπήρχε και ανάλογο σημείωμα στην εξώπορτα της κατοικίας.
Το βράδυ της 24ης Ιουνίου συναντήθηκαν έξω από το σπίτι ο ανιψιός της οικογένειας, Αλέξανδρος Μακρίδης, ο γείτονας Βασίλης Σαλαπάτας και ο συνεργάτης Αντώνης Γεωργιάδης, όντας ανήσυχοι για την ξαφνική και απροειδοποίητη εξαφάνιση της οικογένειας. Αφού καλέσαν κλειδαρά κατάφεραν να μπουν στο σπίτι και το θέαμα που αντίκρισαν ήταν τραγικό.
Όλα τα μέλη της οικογένειας βρίσκονταν στο υπόγειο, βασανισμένα και δολοφονημένα με τον πιο άγριο τρόπο, ενώ τα φονικά όπλα (βαριοπούλα, τσεκούρι, σκεπάρνι) εντοπίστηκαν σε χώρους του σπιτιού.
Ο οικιακός βοηθός που ήταν και ο βασικός ύποπτος είχε διαφύγει με την οικογένεια του στη Μπανγκόκ στις 21 Ιουνίου. Πρώτα δολοφονήθηκαν τα δύο παιδιά στις 20 Ιουνίου, έπειτα ο πατέρας στις 21 και η μητέρα στις 23, αφού δηλαδή ο Ταϊλανδός οικιακός βοηθός είχε διαφύγει στο εξωτερικό, γεγονός που έδωσε στην αστυνομία την υποψία πως ίσως υπήρχαν και συνεργοί.
Η υπόθεση έμεινε ανεξιχνίαστη παρόλο που η ελληνική αστυνομία ζήτησε συνεργασία με την Ταϊλάνδη για την εύρεση και την ανάκριση του Σερτουασάνα, όμως δεν έλαβαν ποτέ θετική απάντηση. Ποτέ δεν ανακρίθηκε και ποτέ δεν συνελήφθη κανείς, αφήνοντας δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα σε φίλους και συγγενείς.
- ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΩΣΤΑ ΤΑΧΤΣΗ
Ο Κώστας Ταχτσής, συγγραφέας του γνωστού μυθιστορήματος «Το Τρίτο Στεφάνι», βρέθηκε από την αδελφή του Ελπίδα Αρτέμη δολοφονημένος στο διαμέρισμά του στον Κολωνό στις 27 Αυγούστου του 1988.
Η αδελφή του, αφού τον είχε αναζητήσει μάταια, αποφάσισε να μπει στο σπίτι του όπου σύμφωνα με τους αστυνομικούς ρεπόρτερ της εποχής, βρήκε τον συγγραφέα νεκρό πάνω στο κρεβάτι του σε πλάγια θέση, γυμνό, ενώ στον χώρο γύρω του αλλά και φορεμένα επάνω του βρέθηκαν γυναικεία αντικείμενα.
Έπειτα από την εξέταση του ιατροδικαστή, η αιτία του θανάτου του ήταν ο στραγγαλισμός. Κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν βρέθηκε ώστε να οδηγήσει την αστυνομία σε κάποιον ύποπτο, ενώ η μαρτυρία ενός γείτονα δεν έδωσε κάποια συγκεκριμένη πληροφορία. Εφόσον δεν υπήρχαν στοιχεία, δόθηκαν διάφορα σενάρια.
Αρχικά, εξετάστηκε η υπόθεση της ληστείας με την εκδοχή ότι ο ληστής ήταν άπειρος, δεν αναγνώρισε τα αντικείμενα μεγάλης αξίας στην κατοικία του Ταχτσή και το μόνο αντικείμενο που πήρε ήταν το βίντεο, αντικείμενο που εκείνη την εποχή είχε σημαντική αξία.
Η απώλεια αυτού του αντικειμένου μπορούσε να βοηθήσει τις αρχές στην εύρεση του δράστη, όμως από λάθος η αστυνομία έδωσε στον Τύπο τον κωδικό της συσκευής και έτσι αν κάποιος κρυβόταν πίσω από αυτό, πρόλαβε να εξαφανίσει οποιοδήποτε στοιχείο.
Το δεύτερο σενάριο είχε να κάνει με την κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο εν λόγω συγγραφέας, ο οποίος είχε κάποιες διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις και ίσως πάνω σε κάποια προσωπική στιγμή να συνέβη το μοιραίο ατύχημα.
Η τρίτη εκδοχή που αποδόθηκε στην δολοφονία ήταν η ανάγκη κάποιου να φιμώσει τον Ταχτσή καθώς στο νέο βιβλίο του που ετοίμαζε θα αναφερόταν σε διάφορες αποκαλύψεις της προσωπικής του ζωής και ίσως κάποιος να φοβόταν την δημοσιοποίηση του ονόματός του.
Η δολοφονία του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή έχει μείνει έως σήμερα ανεξιχνίαστη, καθώς την εποχή που διαπράχθηκε τα μέσα για την εύρεση στοιχείων DNA δεν ήταν ανεπτυγμένα και υιοθετημένα. Το μόνο που έμεινε μετά τη δολοφονία ήταν τα σενάρια.
Τόσο τα εγκλήματα που αναλύθηκαν προηγουμένως, όσο και δεκάδες άλλα για τα οποία δε βρέθηκαν ποτέ απαντήσεις προβλημάτισαν και συνεχίζουν να προβληματίζουν τις αρχές αλλά και όλους εκείνους που ασχολήθηκαν με τις έρευνες και τις προσπάθειες εξιχνίασης τους εξαιτίας του έμφυτου αστυνομικού τους δαιμονίου.