Για εμάς όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι αδιάφορα. Τι θα μας έλεγε, όμως, η φύση για όλα αυτά, αν μπορούσε να μιλήσει;
“Έχω πολλά ονόματα. Δεν νομίζω ότι και εσείς μπορείτε να με προσδιορίσετε ακριβώς. Πού τελειώνω και πού αρχίζω; Είμαι στον αέρα, είμαι στη θάλασσα, είμαι στο χώμα, είμαι στο σύμπαν. Είμαι αυτή η αόρατη δύναμη που σας δίνει ζωή. Ζείτε και αναπτύσσεστε πάνω και μέσα μου. Αν δεν υπήρχα εγώ, αναρωτηθήκατε αν θα υπήρχατε εσείς;
Εγώ δεν χρειάζομαι τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, όμως, χρειάζονται εμένα.
Τότε, γιατί μου φέρεστε έτσι; Γιατί νομίζετε ότι είστε τόσο δυνατοί και ανίκητοι; Σας έχει τυφλώσει τόσο πολύ η αγάπη για το χρήμα και για τους εαυτούς σας που σταματήσατε να με σκέφτεστε;
Ξέρετε, κάποτε κάποιες ομάδες ανθρώπων με λάτρευαν. Ήμουν ιερή για αυτούς. Πίστευαν σε μένα και με σέβονταν. Είχαν τελετουργικά για να με κάνουν να δώσω εντολή στους ουρανούς να βρέξουν ή για να βγάλει το χώμα μου καλή σοδειά έτσι ώστε να έχουν να φάνε πριν τους στείλω το χειμώνα. Και εγώ τους άκουγα, όσο μπορούσα. Πάντα έλεγα συγνώμη για τις αδυναμίες μου το χειμώνα με μια καλή σοδειά το καλοκαίρι.
Ξέρετε τί απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι; Τους σκοτώσατε. Τους αφανίσατε και δεν υπάρχουν πια πάνω μου. Νομίζατε ότι επειδή ανακαλύψατε μια “καινούργια” ήπειρο, ήταν δική σας. Αυτό το κομμάτι γης, όμως, με όλα τα πλούτη που του είχα δώσει, ήταν δικό μου από πάντα. Η τουλάχιστον το δικό σας το “πάντα”. Γιατί εγώ δεν μπαίνω στα καλούπια του χρόνου που εσείς δημιουργήσατε.
Υπάρχω πάνω από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με τους επιστήμονες σας. Αυτοί με καταλαβαίνουν. Προσπαθούν να μελετήσουν γιατί κάνω ό,τι κάνω και προσπαθούν να σας κάνουν να συνειδητοποιήσετε ποσό σημαντική είμαι.
Είμαι η Φύση.
Δεν μπορείτε να με υπερβείτε. Όσο και αν ρυπαίνετε τον αέρα μου με τις μηχανές σας για τις οποίες ειστε τόσο περήφανοι. Οι μηχανές δεν θα με φτάσουν ποτέ.
Όσο και αν κόβετε τα δέντρα μου και καταστρέφετε τα δάση μου επειδή θέλετε να φτιάξετε κι άλλους δρόμους, κι άλλα χωράφια, κι άλλους βοσκοτόπους, κι άλλο χαρτί για τις πολύτιμες εταιρείες σας, θα ξεσπάω κάπου αλλού.
Πόσο “κι άλλο” χρειάζεστε;
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείτε τον τρόπο με τον οποίο αντιδράω. Τα καιρικά φαινόμενα γίνονται ολοένα και πιο έντονα. Θερμοκρασίες που δεν θα περιμένατε κάτω απο φυσιολογικές συνθήκες. Φυσικές καταστροφές που επίσης δεν θα περιμένατε. Εμφανίζονται ασθένειες για να καταπολεμηθεί η πρωτόγνωρη αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού. Αλλά ταυτόχρονα ζωικά είδη εξαφανίζονται και άλλα είναι υπό εξαφάνιση. Εκμεταλλέυεστε ακόμα και αυτά για να κερδίσετε χρήματα. Για να δείτε ένα “διασκεδαστικό” θέαμα. Για να περάσετε την ώρα σας με ένα χόμπι.
Και υπάρχουν τόσοι πολλοί που θα μου απαντούσαν: και γιατί να νοιαστούμε για εσένα; Η φύση είναι κάτι άψυχο, δεν αντιδράει. Δεν παθαίνει και τίποτα. Δεν νιώθει. Κι όμως, είμαι ζωντανή. Είμαι ζωντανή και νοιάζομαι για αυτά που ζουν χάρη σε εμένα.
Για αυτό, όσο και αν υπερεκμεταλλεύεστε τη γη μου, θα συνειδητοποιείτε ότι αυτή η πρακτική στρέφεται εναντίον σας.
Όσο και αν μολύνετε τις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια μου, τόσο δυσκολότερα θα μπορείτε να ποτίζετε τα πολύτιμα χωράφια σας και να κρατάτε τον τεράστιο πληθυσμό σας ζωντανό.
Όσο και αν δεν σας ενδιαφέρει η κλιματική αλλαγή, τόσο θα το μετανιώσετε που δεν κάνατε τίποτα για αυτό νωρίτερα, γιατί οι ηγέτες σας δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν.
Δεν καταλαβαίνετε ότι εγώ θα επιβιώσω ό τι κι αν κάνετε; Ναι, υποφέρω από τη συμπεριφορά σας αλλά επιβίωσα τόσες πολλές φορές στο παρελθόν για να μην το κάνω και τώρα. Θα συνεχίσω να υπάρχω και χωρίς εσάς.
Η Φύση σας μιλάει.
Εγώ σας μιλάω, αλλά δεν με ακούτε. Τι νομίζετε ότι σημαίνει το λιώσιμο των πάγων και η καταστροφή του όζοντος; Η αύξηση του ύψους της θάλασσας και των ασθενειών; Η κλιματική αλλαγή και το φαινόμενο του θερμοκηπίου;
Δεν πρόκειται για “γκρίνια” της φύσης. Όχι, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να σας βοηθήσω να καταλάβετε. Σας παρακινώ με ολο μου το είναι να κάνετε κάτι. Οτιδήποτε.
Είναι η τελευταία προειδοποίηση μου. Σας παρακαλώ ακούστε την. “
Η φύση μας μιλάει και ας μην το καταλαβαίνουμε. Ας την ακούσουμε αυτήν τη φορά…
