Ένα αφιέρωμα στη σύντομη αλλά μεστή καριέρα του θρυλικού Αμερικανού τραγουδιστή της soul μουσικής, Otis Redding, όταν το μοιραίο αεροπορικό δυστύχημα του 1967 του στοίχισε τη ζωή.
Ο Otis Redding υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της soul και των rhythm & blues.
Ένας χαρισματικός άνθρωπος, με ποικίλα ταλέντα που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά -παρά τις έντονες κοινωνικές αναταραχές της δεκαετίας του ’60 στην Αμερική- και άφησε πίσω του μια σπουδαία κληρονομιά που ασκεί έντονη επιρροή μέχρι και τις μέρες μας.
Ο Redding εκτός από εξαιρετικός ερμηνευτής, είχε και το χάρισμα του συνθέτη, καθώς αποτελούσε το μοναδικό μαύρο καλλιτέχνη της εποχής του που δημιουργούσε εξ ολοκλήρου τη μουσική και τους στίχους των κομματιών του.
Τα πρώτα του βήματα
Otis Redding Sr. και Fannie Mae Redding, φωτογραφία από την κηδεία του Otis Redding στις 18/12/1967.
Γεννημένος στις 9/9/1941 στο Ντόσον της Τζιόρτζια, ο Redding ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά (ο πρωτότοκος γιος) του Otis Redding Sr. και της Fannie Mae Redding.
Ο πατέρας του ήταν αγρότης, ενώ, αργότερα, εργάστηκε και στη βάση της Robins Air Force, κάτι που ανάγκασε τον Otis και την οικογένειά του να μετακομίσουν στο Tindall Heights, κοντά στο Macon, όταν αυτός βρισκόταν στην ηλικία των 3 χρόνων.
Το γεγονός ότι ο πατέρας του περιστασιακά κήρυττε σε τοπικές εκκλησίες, επηρέασε από μικρή ηλικία τον Redding, οδηγώντας τον να συμμετέχει από νεαρή ηλικία στην χορωδία της Vineville Baptist Church, ενώ, παράλληλα ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα και πιάνο.
Στα 10 του άρχισε μαθήματα τυμπάνων και τραγουδιού.
Όντας μαθητής, τραγουδούσε για την σχολική χορωδία του Ballard-Hudson High School, ενώ κάθε Κυριακή κέρδιζε $6 τραγουδώντας γκόσπελ τραγούδια στον ραδιοφωνικό σταθμό WIBB στο Macon, ώστε να ενισχύσει το οικογενειακό εισόδημα.
Το πάθος του για το τραγούδι ήταν εμφανέστατο και τα κυριότερα πρότυπά του ήταν ο Little Richard και ο Sam Cooke.
Είχε δηλώσει, άλλωστε, ότι δε θα κατάφερνε τίποτα χωρίς τον Little Richard.
“Εισήλθα στη μουσική βιομηχανία εξαιτίας του. Είναι η έμπνευσή μου. Συνήθιζα να τραγουδάω σαν τον Little Richard, τα ροκ εν ρολ κομμάτια του. Η μουσική μου έχει πολλά χαρακτηριστικά του”.
Στην ηλικία των 15, εγκαταλείπει το σχολείο για να υποστηρίξει οικονομικά την οικογένειά του, αφού ο πατέρας του προσβλήθηκε από φυματίωση και η μόνη πηγή εισοδήματος στην οικογένεια ήταν η μητέρα του.
Δούλεψε σαν εκσκαφέας, υπάλληλος σε βενζινάδικο και περιστασιακά σαν μουσικός στο πλευρό της Gladys Williams.
Η Gladys Williams διοργάνωνε κάθε Κυριακή τάλεντ σόου, εκεί όπου ο Redding συμμετείχε με δύο φίλους του, τους τραγουδιστές Little Willie Jones και Eddie Ross.
Το ξεπέταγμά του έγινε το 1958 σε ένα διαγωνισμό ταλέντων στο τοπικό Roxy and Douglass Theatres. Ο Johnny Jenkins, γνωστός κιθαρίστας, προθυμοποιήθηκε να συνοδεύσει τον Redding , όταν διαπίστωσε ότι η μπάντα του δεν είχε τα κατάλληλα προσόντα για να το κάνει αυτό.
Ο Redding τραγούδησε το “Heebie Jeebies” του Little Richard και κατάφερε να κερδίσει το διαγωνισμό 15 συνεχόμενες φορές, με έπαθλο $5. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι του διαγωνισμού να του απαγορεύσουν τη συμμετοχή, προκειμένου να δώσουν τη δυνατότητα και σε άλλους να κερδίσουν το διαγωνισμό. Ο Jenkins αργότερα αποτέλεσε lead guitarist του Redding σε αρκετές συναυλίες.
Ο Redding σύντομα κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Willie Jones σαν frontman στους Pat T. Cake and the Mighty Panthers και μετά προσλήφθηκε από τους Upsetters όταν ο Little Richard εγκατέλειψε την ροκ εν ρολ μουσική, χωρίς όμως να παραμείνει για πολύ εκεί.
Μερικά χρόνια μετά, άρχισε να δουλεύει με μία άλλη μπάντα, τους The Pinetoppers.
Η σχέση του με τη Stax και η πορεία προς την κορυφή
Το 1962, ο Johnny Jenkins προτάθηκε για ένα δοκιμαστικό στα στούντιο της Stax Records (Memphis, Tennessee). Επειδή ο Jenkins δεν είχε δίπλωμα, τον πήγε ο Redding ως εκεί.
Το δοκιμαστικό με τον Jenkins απέτυχε και τελείωσε νωρίς, έτσι, επιτράπηκε στον Redding να τραγουδήσει κι αυτός 2 κομμάτια.
Το πρώτο ήταν το Hey Hey Baby του Little Richard το οποίο δεν ενθουσίασε τον παραγωγό Jim Stewart, καθώς θεώρησε ότι παρέπεμπε αρκετά στον Richard και δεν παρουσίαζε κάποιο προσωπικό στοιχείο του Redding. Το δεύτερο ήταν το These Arms of Mine, συνοδευόμενος από τον Jenkins στο πιάνο και από τον Steve Cropper στην κιθάρα. O Stewart αργότερα, δήλωσε:
«Όλοι ετοιμάζονταν να πάνε σπίτι αλλά ο Joe Galkin επέμενε να δώσουμε μια ευκαιρία στον Ότις. Ήταν κάτι διαφορετικό. Πραγματικά, έδωσε την ψυχή του σε αυτό (στην μπαλάντα)».
Το πρώτο άλμπουμ με τίτλο Pain in My Heart δημοσιεύτηκε την 1/1/1964 και έφτασε μέχρι το Νο. 20 στα R&B chart και στο Νο. 85 στο Billboard Hot 100.
Το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο Pain in My Heart περιείχε διάφορα γνωστά τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα These Arms of Mine, That’s What My Heart Needs και Mary’s Little Lamb(το χειρότερο σε πωλήσεις του).
Μετά από 9 μήνες, προσκλήθηκε να δώσει παράσταση στο Apollo Theatre και για ζωντανή ηχογράφηση. Αυτή η παράσταση αποτέλεσε την αφορμή, ώστε ο Redding να επιδείξει τις χορευτικές του κινήσεις κατά την ερμηνεία των “Shake” και “Satisfaction”. Tο These Arms of Mine κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1962 και έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα του τραγούδια με περισσότερες από 800.000 πωλήσεις.
O Redding αποτέλεσε το βασικό πρόσωπο στην Stax, γύρω από τον οποίο δημιουργήθηκε ένας πυρήνας καλλιτεχνών που εκπροσωπούνταν από την εταιρεία. Καθώς τα πράγματα κυλούσαν ομαλά, ο Redding μαζί με τον μάνατζέρ του, Phil Walden αποφάσισαν να ιδρύσουν από κοινού την “Jotis Records” (που προέρχεται από το Joe Galkin και Otis Redding).
Μετά το θάνατό του, ωστόσο, επήλθε η κατάρρευση για τη Stax, με συνέπεια τη χρεοκοπία το 1972. Το κυριότερο πλήγμα οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν είχε στην κατοχή της τα πνευματικά δικαιώματα των ακυκλοφόρητων κομματιών του Redding, παρά το γεγονός ότι αυτός θεμελίωσε την εταιρεία στη μουσική βιομηχανία.
Από την Atlantic Records (που κατείχε τα copyright των αδημοσίευτων κομματιών) δημοσιεύτηκαν άλλα τρία μεταθανάτια ακυκλοφόρητα στούντιο άλμπουμ του Ρέντινγκ , από τα οποία προέκυψαν και αρκετές επιτυχίες.
Stax Records: Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο
Στα τέλη του 1966, ο Redding ηχογράφησε στη Stax διάφορα κομμάτια μεταξύ των οποίων και το Try a Little Tenderness, κομμάτι του 1932 από τους Jimmy Campbell, Reg Connelly και Harry M. Woods. Παρόλο που προσπάθησαν να τον μεταπείσουν οι συνεργάτες του να μην ηχογραφήσει αυτό το τραγούδι, μετά την αποτυχία των Bing Crosby και Frank Sinatra να το κάνουν επιτυχία, το τραγούδι αυτό τελικά ηχογραφήθηκε και σήμερα αποτελεί ένα τραγούδι-ορόσημο για τον Redding.
To Μάρτιο του 1967, η Stax κυκλοφόρησε το King & Queen, ένα ντουέτο άλμπουμ μεταξύ του Redding και της Carla Thomas, που έγινε αμέσως χρυσό. Η ιδέα άνηκε στον Jim Stewart, που πίστευε ότι η ωμότητα του Redding και η επιτήδευση της Thomas θα αποδώσουν κάτι πολύ καλό. Τρία μόλις κομμάτια διασώθηκαν από το άλμπουμ, το Tramp, το Knock on Wood και το Lovely Dovey.
Ο Redding διάλεξε να δώσει μία συναυλία στο Whisky a Go Go στο Sunset Trip του Los Angeles μπροστά στο πολυπληθές αφροαμερικάνικο κοινό του. Ήταν από τους πρώτους soul καλλιτέχνες που έδωσε παράσταση για ροκ κοινό στις δυτικές Η.Π.Α. λαμβάνοντας θετικές κριτικές από τους Los Angeles Times και τη διεθνή κοινότητα. Στο κοινό παρευρισκόταν και ο Bob Dylan.
Μετά από χρόνια προσπάθειας, οι θυσίες του Redding τελεσφόρησαν. Έδωσε συναυλίες σε όλες τις Η.Π.Α., στον Καναδά, στην Ευρώπη (Παρίσι, Λονδίνο, Στοκχόλμη) και στην Καραϊβική. Οι συναυλίες του ήταν ανάμεσα στις μεγαλύτερες box office επιτυχίες περιοδευόντων καλλιτεχνών της εποχής του. Προτάθηκε σε 3 κατηγορίες από την National Academy of Recording Arts & Sciences (NARAS) για τις δισκογραφικές του επιτυχίες κατά τη διάρκεια του 1967.
Το 1968 προβλεπόταν να γίνει η χρονιά του, μιας και είχε ήδη κλείσει συναυλίες από την Νέα Υόρκη μέχρι και την Ουάσινγκτον, ενώ θα έδινε το παρόν και σε αρκετές τηλεοπτικές εκπομπές συμπεριλαμβανομένων των The Ed Sullivan Show και The Smothers Brothers Show. Κάτι που δεν έγινε ποτέ, αφού το νήμα της ζωής του κόπηκε άδοξα στις 10 Δεκεμβρίου 1967.
Η στιγμή του μοιραίου ατυχήματος
Ο Redding και η μπάντα του ταξίδευαν για εμφανίσεις με το ιδιωτικό αεροπλάνο του Redding, ένα Beechcraft H18.
Στις 9 Δεκεμβρίου και αφού προηγήθηκαν 3 παραστάσεις μέσα σε δύο ημέρες στο κλαμπ Leo’s Casino στο Κλίβελαντ, μετά από τηλεφώνημα της οικογένειάς του, ο Ρέντινγκ και η μπάντα του, οι Bar-Kays, ταξίδεψαν για το Μάντισον στο Ουισκόνσιν, όπου θα έπαιζαν την επόμενη μέρα σε ένα νυχτερινό κέντρο δίπλα από το πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν.
Ο Ότις και τα μέλη της μπάντας the Bar-Kays
Παρά την κακοκαιρία και τις προειδοποιήσεις, το αεροπλάνο απογειώθηκε εν μέσω δυνατής βροχής και ομίχλης. Περίπου 6,5 χλμ πριν τον προορισμό τους (το αεροδρόμιο του Μάντισον), ο πιλότος ζήτησε άδεια για προσγείωση. Αμέσως μετά, το αεροσκάφος συνετρίβη στα παγωμένα νερά της λίμνης Monona.
Ο μόνος επιζών, μέλος των Bar-Kays, Ben Cauley, κοιμόταν λίγο πριν το ατύχημα. Μόλις ξύπνησε, είδε τον Phalon Jones (επίσης μέλος της μπάντας) να κοιτάζει από το παράθυρο και το μόνο πράγμα που θυμάται να κάνει είναι να βγάζει τη ζώνη ασφαλείας. Στη συνέχεια, βρήκε τον εαυτό του μέσα στα παγωμένα νερά να προσπαθεί να διασωθεί πιασμένος από ένα κάθισμα. Καθώς δεν ήξερε να κολυμπάει του ήταν αδύνατο να σώσει τους υπόλοιπους.
Ο Redding βρέθηκε νεκρός την επόμενη μέρα και αρκετά μακριά από το σώμα του αεροσκάφους. Τα αίτια του δυστυχήματος δεν έγιναν ποτέ γνωστά.
Πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας από τη συντριβή του αεροσκάφους του Redding. Στη μέση και δεξιά, το παγωμένο σώμα του Redding όπως βρέθηκε δεμένο στο κάθισμα με τη ζώνη ασφαλείας. Κάτω αριστερά, ο Ότις περήφανος με το αεροσκάφος του.
Η εμφάνιση στο Monterey Pop Festival
Εμφάνιση-σταθμό για την δημοτικότητα του Redding αποτέλεσε η συμμετοχή του στο Monterey Pop Festival τον Ιούνιο του 1967. Ο Redding εμφανίστηκε στο κλείσιμο του φεστιβάλ το Σάββατο το βράδυ. Μέχρι τότε, τραγουδούσε μόνο σε κοινό Αφροαμερικανών. Όμως, οι περίπου 50.000 χίπις που παρευρέθησαν στο φεστιβάλ ήταν μακράν το μεγαλύτερο κοινό λευκών στο οποίο είχε δώσει συναυλία.
Ωστόσο, το κοινό (που το αποκάλεσε “love crowd”), τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό σε αυτή του την εμφάνιση όπου ερμήνευσε το τραγούδι του Respect (κομμάτι που απογείωσε αργότερα η Aretha Franklin) και μία πιο φάνκι εκδοχή του Satisfaction των Rolling Stones. Ερμήνευσε επίσης τα I’ve Been Loving You, Try a Little Tenderness και Shake.
Η παράσταση του Redding έκανε γνωστή τη soul μουσική στο κίνημα των χίπις, εισάγοντας έναν ολοκαίνουριο τρόπο μουσικής έκφρασης στα “παιδιά των λουλουδιών”.
Otis Redding at Monterey Pop Festival 1967
(Sittin’ on) The Dock of the Bay
Στις αρχές του Δεκέμβρη του 1967, ο Otis Redding ηχογράφησε στη Stax ένα καινούριο τραγούδι, το (Sittin’ on) The Dock of the Bay, που το έγραψε μαζί με τον Cropper και έναν φίλο τους, τον Earl “Speedo” Simms, σε ένα πλωτό σπίτι στο Sausalito, εμπευσμένο από το άλμπουμ των Beatles, Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
Η γυναίκα του και οι συνεργάτες του έμειναν ανικανοποίητοι από το αποτέλεσμα που δεν παρέπεμπε σε R&B, ενώ ο μπασίστας του Ρέντινγκ φοβόταν ότι θα χαλάσει και τη φήμη της δισκογραφικής εταιρείας. Ωστόσο, αυτός ήθελε να διευρύνει το μουσικό του στυλ και αποδείχθηκε ότι ήταν το καλύτερό του τραγούδι, φθάνοντας στην κορυφή των τσαρτς. Αξιομνημόνευτο έχει μείνει το σφύριγμα στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού. Ο Redding μαζί με τον Cropper προσπαθούσαν να βρουν ένα στίχο να ταιριάζει με το τραγούδι. Έτσι, ο Redding, χρησιμοποίησε σαν προσωρινό μέτρο το σφύριγμα σκοπεύοντας να επιστρέψει κάποια στιγμή και να το διορθώσει. Τελικά, αυτό δεν έγινε ποτέ.
Το (Sittin’ on) The Dock of the Bay κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1968 και έγινε το πρώτο σίνγκλ που φτάνει στο νούμερο ένα του Billboard Hot 100 μεταθανάτιαν στην αμερικανική ιστορία. Πούλησε περίπου 4 εκατομμύρια αντίτυπα και έγινε το πρώτο άλμπουμ καλλιτέχνη που φτάνει στο νούμερο ένα των UK charts μετά θάνατον.
Προσωπική ζωή
Στα 19 του χρόνια, γνώρισε την κατά τέσσερα χρόνια νεαρότερή του Zelma Atwood στο The Teenage Party. Η Zelma έγινε η γυναίκα της ζωή του, καθώς παντρεύτηκαν το 1961 και έγινε η μητέρα των παιδιών του (κατά σειρά Dexter, Karla και Otis III και η υιοθετημένη Demetria).
Τα παιδιά του Otis Redding (Karla, Dexter & Otis III) κατά τη διάρκεια της κηδείας του στις 18 Δεκεμβρίου 1967
Μπορεί να είχε μία από τις πιο γλυκές και μελωδικές φωνές σε μπαλάντα, η εμφάνισή του, ωστόσο, δεν προσέδιδε σε άγγελο, αλλά περισσότερο σε οικοδόμο. Ο Redding είχε ύψος 1.85μ και βάρος 100 κιλά. Αθλητικός τύπος, αγαπούσε το ποδόσφαιρο και το κυνήγι. Άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος λένε ότι ήταν αρκετά ανώριμος. Συχνά αναφέρεται και ως αφελής. Παρόλα αυτά, ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος και φαινόταν όλοι να τον συμπαθούν.
Δραστήριος, αξιόπιστος, διασκεδαστικός και συνεπής επιχειρηματίας. Ενδιαφερόταν επίσης για τα ακίνητα, τις επενδύσεις, μετοχές και ομόλογα. Ο Ότις ήξερε να κερδίζει και να επενδύει τα χρήματά του, σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες της soul το ’60.
Ο Otis ήταν ιδιαίτερα ενεργός επιχειρηματίας και άμεσα υπεύθυνος για την καθοδήγηση της Jotis Records στον τομέα της δισκογραφίας. Μέχρι σήμερα, η εταιρία κατέχει τα εμπορικά δικαιώματα για περισσότερες από 200 επιτυχίες και κυκλοφόρησε τραγούδια που πούλησαν περίπου 1 εκατομμύριο αντίτυπα έκαστο. Δραστηριοποιήθηκε ενεργά και στο χώρο των φιλανθρωπιών, κάτι που συνεχίζει το ίδρυμα που διαχειρίζεται η οικογένειά του μέχρι σήμερα.
Έβγαλε αρκετά χρήματα από τη μουσική του. Λέγεται ότι είχε γύρω στα 200 κουστούμια και 400 ζευγάρια παπούτσια, ενώ κέρδιζε περίπου $35.000 την εβδομάδα για τις συναυλίες του. Τα άλμπουμ του είχαν την ιδιαιτερότητα να μην γίνονται αμέσως blockbuster αλλά να πωλούνται σταθερά με το πέρασμα των χρόνων, ξεπερνώντας έτσι σε πωλήσεις ακόμη και το συνδυασμό των Frank Sinatra και Dean Martin.
Με μερικά από τα χρήματα που αποκόμισε, ο Redding αγόρασε ένα ράντσο 1,2 στρεμμάτων στην Τζιόρτζια αποκαλώντας το «the Big O Ranch» (όπως τον ιδιοκτήτη του). Είχε τη μεγαλύτερη ιδιωτική πισίνα σε σχήμα Ο και σχεδίαζε να την μετατρέψει σε ένα πολυτελέστατο ράντσο. Είχε στην κατοχή του άλογα, αγελάδες και διάφορα άλλα ζώα ενώ καλλιεργούσε και τα δικά του λαχανικά.
Μουσικό Στυλ
Ο Redding αντέγραψε πολλά στοιχεία της μουσικής του Little Richard. Επηρεάστηκε, ακόμη, από καλλιτέχνες όπως ο Sam Cooke, οι Beatles και ο Bob Dylan. Τα περισσότερα τραγούδια του εντάσσονται στις κατηγορίες Southern soul και Memphis soul, παρόλο που υπάρχουν και κομμάτια με έντονες ροκ εν ρολ επιρροές. Ορόσημό του ήταν η ακατέργαστη φωνή του και η ικανότητά του να προσφέρει δυνατά συναισθήματα.
Οι Michael Campbell και James Brody υποστήριξαν ότι ο Otis Redding τραγουδούσε σαν φανατικός Αφροαμερικάνος ιεροκήρυκας με έντονες εναλλαγές στη φωνή και παθιασμένο συναισθηματικά λόγο, παρά με τον συμβατικό τρόπο.
Τα περισσότερα τραγούδια του Redding στο πρώτο του άλμπουμ είχαν αργό ρυθμό. Γι’ αυτό ο Moohah Williams τον αποκάλεσε «Mr. Pitiful» και αυτομάτως δόθηκε η έμπνευση για το ομώνυμο τραγούδι στον Ρέντινγκ και τον Cropper. Εκτός από αυτό το προσωνύμιο, απέκτησε και διάφορα άλλα. Ήταν, επίσης, γνωστός ως The Big O, Mad Man from Macon και Rockhouse Redding, για να αναφέρω ορισμένα. Βέβαια, αυτό που έμεινε στην ιστορία ήταν το “Ο Βασιλιάς της Soul”.
Δέχθηκε επίσης κριτικές και για την άχαρη εμφάνισή του επί σκηνής, καθώς καθόταν σχεδόν ακίνητος κουνώντας μόνο το πάνω μέρος του κορμιού του. Ο Jerry Wexler υποστήριξε ότι ο «ο Ρέντινγκ δεν ήξερε πώς να κουνιέται». Πάντως, το κοινό μπορούσε να λαμβάνει τα έντονα μηνύματα που περνούσε μέσα από τη μουσική του και να το καθηλώνει, παρά την ντροπαλότητα του χαρακτήρα του.
Ο Redding αγαπούσε τους απλούς και σύντομους στίχους. Όταν είχε ερωτηθεί εάν σκόπευε να επανεκτελέσει το “Just Like a Woman” του Dylan, απάντησε ότι οι στίχοι περιέχουν «πάρα πολύ κείμενο» γι’ αυτόν. Έχει δηλώσει:
Βασικά, μου αρέσει κάθε μουσική που παραμένει απλή και αισθάνομαι ότι αυτή είναι η φόρμουλα που κάνει τη σοουλ μουσική επιτυχημένη. Όταν η μουσική γίνεται πολυσύνθετη, χάνεις το μέσο ακροατή. Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από έναν απλό blues τόνο. Υπάρχει ομορφιά στην απλότητα είτε μιλάμε για αρχιτεκτονική, είτε για τέχνη είτε για μουσική.
Εντάχθηκε μετά θάνατον στο Georgia Music Hall of Fame το 1981 και στο Rock & Roll Hall of Fame το 1989. Το 1999, του απονεμήθηκε το Lifetime Achievement Grammy Award.
Hidden tip: Ο Otis Redding ηχογράφησε το “Things Go Better With Coke” για την Coca-Cola το 1964.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1967, λοιπόν, ο κόσμος έχασε έναν εξαιρετικό μουσικό αλλά, ταυτόχρονα κι έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Τα ερωτήματα που γεννήθηκαν για την πορεία της soul αν δεν είχε συμβεί το μοιραίο ατύχημα είναι πολλά και θα παραμείνουν αναπάντητα. Μπορεί ο Redding να έφυγε από κοντά μας νωρίς και πάνω στο απόγειο της καριέρας του, ωστόσο, η μουσική παρακαταθήκη του συνεχίζει να ζει μέχρι σήμερα.
Δισκογραφία
- Pain in My Heart (1964)
- The Great Otis Redding Sings Soul Ballads (1965)
- Otis Blue: Otis Redding Sings Soul (1965)
- The Soul Album(1966)
- Complete & Unbelievable: The Otis Redding Dictionary of Soul (1966)
- King & Queen (1967)
- The Dock of the Bay (1968)
- The Immortal Otis Redding (1968)
- Love Man (1969)
- Tell the Truth (1970)
Ο Otis Ray Redding, Jr.